பொதுக்காலம் 4 ஆம் ஞாயிறு (இரண்டாம் ஆண்டு) 29-01-2012


முன்னுரை:  இயேசுவின வாழ்வு என்றுமே “உங்கள் இதயத்தைக் கடினப்படுத்திக் கொள்ளாதீர்கள் , ஆண்டவர் குரலுக்குச் செவிசாய்ப்பீர்”  என்று கூறி நம்மைக் சிந்திக்க அழைக்கிறது ஆண்டின் பொதுக்காலம் நான்காம் ஞாயிறு. தீய சக்திகளாகிய இருளாட்சியை, ஆதிக்கத்தை, அக்கிரமத்தை அழித்தொழித்து இறையாட்சியை நிலை நிறுத்தி செயலாக்கிட நம்மை அழைக்கிறார் நம் இறைமகன் இயேசு கிறிஸ்து. தீமையின் ஒட்டுமொத்த உருவமாயிருக்கின்ற சுயநலம், சுரண்டல், அடிமைத்தனம், சாதி, பயங்கரவாதம், பாலியல் வன்கொடுமை, அடக்கியாளும் அதிகாரம், பிளவுப்படுத்தும் எண்ணம், ஏழைப் பணக்காரன், போட்டி பொறாமை ஆகிய அனைத்தும் சிறிய பெரிய விதங்களில் நம்மையும், நமது குடும்பத்தையும் சமுதாயத்தையும் ஆட்டி அலைக்கழித்து வரும் இந்த தீய சக்திகளை எதிர்த்து வாழும்போது இறைவனுக்கு உகந்தவர்களாக, மகிமையானவர்களாக மாறுவோம். நாம் அத்தகைய மகிமையை அடைய இத்திருப்பலியிலம் மன்றாடுவோம்.

முதல் வாசக முன்னுரை:  மனித மனம் அது ஒரு நிலம.  அங்கே விதைக்கப்படும் இறைவார்த்தைகள் அனைத்தும் தவறாது முளைக்கும.  அவ்வார்த்தையின்படி நடக்கிறவர்கள் சிறகடித்துப் பறப்பார்கள், அவ்விறைவார்த்தையின்படி நடவாதவர்கள் அனைவரையும் வேரறுப்பேனென்று கடவுள் இறைவாக்கினர் மோசேயிடம் கூறுவதைக் கவனமுடன் கேட்போம்.

இணைச்சட்டம் நூலிலிருந்து வாசகம் (இச 18:15-20)

கடவுளாகிய ஆண்டவர் உன் சகோதரர் நடுவினின்று என்னைப்போல் ஓர் இறைவாக்கினரை ஏற்படுத்துவார். நீ அவருக்குச் செவிகொடு. ஓரேபில் திருப்பேரவை கூடிய நாளில், நீ உன் கடவுளாகிய ஆண்டவரிடம் மன்றாடி, "நான் இறந்து போகாதபடி, என் கடவுளாகிய ஆண்டவரின் குரலொலியை இனி நான் கேட்காமலும் இப்பெரும் நெருப்பை இனி நான் காணாமலும் இருப்பேனாக" என்று விண்ணப்பித்தபோது, ஆண்டவர் என்னைநோக்கி, "அவர்கள் சொன்னதெல்லாம் சரி" என்றார். உன்னைப்போல் ஓர் இறைவாக்கினனை அவர்களுடைய சகோதரர்களினின்று நான் அவர்களுக்காக ஏற்படுத்துவேன். என் வார்த்தைகளை அவனுடைய வாயில் வைப்பேன். நான் கட்டளையிடுவது அனைத்தையும் அவன் அவர்களுக்குச் சொல்வான். என்பெயரால் அவன் சொல்லும் என் வார்த்தைகளுக்குச் செவி கொடாதவனை நான் வேரறுப்பான். ஆனால், ஓர் இறைவாக்கினன் எனது பெயரால் பேசுவதாக எண்ணிக்கொண்டு, நான் அவனுக்குக் கட்டளையிடாதவற்றைப் பேசினால், அல்லது வேற்றுத் தெய்வங்களின் பெயரால் பேசினால், அந்த இறைவாக்கினன் சாவான்.
- இது ஆண்டவரின் அருள்வாக்கு.
- இறைவா உமக்கு நன்றி.

இரண்டாம் வாசக முன்னுரை:  இல்லறம் என்பது இமயம் போன்றது. அதன் உச்சத்தை அடைய எண்ணற்ற தியாகங்களை செய்வதில் கணவனுக்கு மட்டும் என்று நின்று விடாமல் ஆண்டவரிடமும் பற்றுக்கொண்டு இருக்க வேண்டும் என்று கூறும் இவ்வாசகத்திற்கு செவிமடுப்போம்.

திருத்தூதர் பவுல் கொரிந்தியருக்கு எழுதிய முதல் திருமுகத்திலிருந்து வாசகம் (1கொரி.7:32-35)

நீங்கள் கவலையற்றவர்களாய் இருக்கவேண்டுமென்றே நான் விரும்புகிறேன், மணமாகாதவர் ஆண்டவருக்குரியவற்றில் அக்கறை கொள்கிறார்; எப்படி அவருக்கு உகந்தவற்றைச் செய்யலாம் என எண்ணிக்கொண்டிருக்கிறார். ஆனால் மணமானவர் உலகுக்குரியவற்றில் அக்கறைகொள்கிறார்; எப்படித் தம் மனைவிக்கு உகந்தவற்றைச் செய்யலாம் என எண்ணிக்கொண்டிருக்கிறார். இவ்வாறு அவர் மனம் பிளவுபட்டுள்ளது. மணமாகாத பெண்ணும் கன்னிப்பெண்ணும் ஆண்டவருக்குரியவற்றில் அக்கறை கொள்வதால் அவர்கள் உடலிலும் உள்ளத்திலும் தூயோராகின்றனர். ஆனால் மணமான பெண், உலகுக்குரியவற்றில் அக்கறை கொள்வதால் எப்படித் தம் கணவருக்கு உகந்தவற்றைச் செய்யலாம் என எண்ணிக் கொண்டிருக்கிறார். உங்களைக் கட்டுப்படுத்துவதற்காக அல்ல, உங்கள் நலனுக்காகவே இதை நான் சொல்கிறேன். எல்லாம் ஒழுங்காய் இருக்கவும் நீங்கள் முழுமனத்தோடு ஆண்டவரிடம் பற்றுக் கொண்டிருக்கவுமே இவ்வாறு சொல்கிறேன்.
- இது ஆண்டவரின் அருள்வாக்கு.
- இறைவா உமக்கு நன்றி.

நற்செய்தி வாசகம்: 
மாற்கு எழுதிய நற்செய்தியிலிருந்து வாசகம் (1:21-28)

அவர்கள் கப்பர்நாகும் ஊரில் நுழைந்தார்கள். ஓய்வு நாள்களில் இயேசு தொழுகைக்கூடத்திற்குச் சென்று கற்பித்து வந்தார். அவருடைய போதனையைக் குறித்து மக்கள் வியப்பில் ஆழ்ந்தார்கள். ஏனெனில் அவர் மறைநூல் அறிஞரைப் போலன்றி, அதிகாரத்தோடு அவர்களுக்குக் கற்பித்து வந்தார். அப்போது அவர்களுடைய தொழுகைக்கூடத்தில் தீய ஆவி பிடித்திருந்த ஒருவர் இருந்தார். அவரைப் பிடித்திருந்த ஆவி, "நாசரேத்து இயேசுவே, உமக்கு இங்கு என்ன வேலை? எங்களை ஒழித்துவிடவா வந்தீர்? நீர் யார் என எனக்குத் தெரியும். நீர் கடவுளுக்கு அர்ப்பணமானவர்" என்று கத்தியது. "வாயை மூடு; இவரை விட்டு வெளியோ போ" என்று இயேசு அதனை அதட்டினார். அப்பொழுது அத்தீய ஆவி அம்மனிதருக்கு வலிப்பு உண்டாக்கிப் பெருங்கூச்சலிட்டு அவரை விட்டு வெளியேறிற்று. அவர்கள் அனைவரும் திகைப்புற்று, "இது என்ன? இது அதிகாரம் கொண்ட புதிய போதனையாய் இருக்கிறதே! இவர் தீய ஆவிகளுக்கும் கட்டளையிடுகிறார்; அவையும் இவருக்குக் கீழ்ப்படிகின்றனவே!" என்று தங்களிடையே பேசிக் கொண்டனர். அவரைப் பற்றிய செய்தி உடனே கலிலேயாவின் சுற்றுப்புறமெங்கும் பரவியது.
- இது கிறிஸ்து வழங்கும் நற்செய்தி
- கிறிஸ்துவே உமக்கு புகழ்.

மன்றாட்டுக்கள்: 
  1. அனைவரும் என்னைப் போல இருங்கள் என்று சொன்ன எம் இறைவா! உம் திருச்சபையை வழிநடத்தும் திருத்தந்தை, ஆயர்கள,  குருக்கள,  கன்னியர் பொதுநிலையினர் அனைவரும் உம்மைப்போல வாழ்ந்து தங்களது வாழ்வால் மற்றவருக்கு நற்செய்தியை அறிவித்திட தேவையான அருள் வேண்டி இறைவா உம்மை மன்றாடுகிறோம்.
  2. தலைவனாக விரும்புபவன் பணியாளனாக இருக்கட்டும் என்று சொன்ன தெய்வமே, சுதந்தரம், சமத்துவம,  சகோதரத்துவத்தின் பார்வையில் எங்கள் நாட்டுத் தலைவர்களும், அரசியல் தலைவர்களும் வாழ்ந்து நீதியின் கண் கொண்டு எங்களை வழிநடத்த தேவையான அருள் வேண்டி இறைவா உம்மை மன்றாடுகிறோம்.
  3. எங்களையெல்லாம் பராமரிக்கும் நல்தெய்வமே, நவீனம் என்னும் பெயரில் கலாச்சாரத்தையும,  பண்பாட்டையும் துளைத்து நிற்கும் இச்சமுதாயத்திற்காக மன்றாடுகிறோம். நாங்கள் வாழுகின்ற நிலையில் மற்றவரின் உணர்வுகளை மதிக்கவும் தனி மனித சுதந்தரத்திற்கு மதிப்புக் கொடுக்கவும் தேவையான அருள் வேண்டி இறைவா உம்மை மன்றாடுகிறோம்.
  4. இரக்கமுள்ள இறைவா எங்கள் ஊரில் வாழும் குடும்பத்தார்கள் அனைவரும் ஒருவருக்கொருவர் அன்புசெய்து வாழவும், அவர்களில் உம் தரிசனத்தை பெற்றிடவும், அவர்களுக்கு என்றும் ஆதரவாக அவர்கள் குழந்தைகள் விளங்க வேண்டுமென்று இறைவா உம்மை மன்றாடுகிறோம்.

உறவோடு வாழும் உள்ளங்கள்

உறவோடு வாழும் உள்ளங்கள் நடுவில் தெய்வம் தரிசனம்
உலகாளும் தேவன் நெறி வாழும் இதயத் தெய்வம் தரிசனம்
மறைவழியில் வளரும் இல்லங்கள் எல்லாம் தெய்வம் தரிசனம்
நிறைவோடு மலரும் உலகங்கள் எல்லாம் தெய்வம் தரிசனம்
தெய்வம் தரிசனம் தெய்வம் தரிசனம் தெய்வம் தரிசனம்


(1)
அன்பாகி அன்பில் நிலையாகும் நெஞ்சில் தெய்வம் தரிசனம்
மெய்யாகி பொய்மை பழிநீக்கும் நெறியில் தெய்வம் தரிசனம்
ஒளியாகி உலகில் இருள்போக்கும் பணியில் தெய்வம் தரிசனம்
கனலாகி நீதி நெருப்பாகும் செயலில் தெய்வம் தரிசனம்
தெய்வம் தரிசனம் தெய்வம் தரிசனம் தெய்வம் தாசனம்
(2)
மதம் யாவும் மனித இனபேதம் ஒழித்தால் தெய்வம் தரிசனம்
சமதர்மம் ஓங்க ஓயாது உழைத்தால் தெய்வம் தரிசனம்
உரிமைகள் காக்க உயிர்த் தியாகம் செய்தால் தெய்வம் தரிசனம்
இறையரசின் கனவு நனவாகி விடிந்தால் தெய்வம் தரிசனம்
தெய்வம் தரிசனம் தெய்வம் தரிசனம் தெய்வம் தரிசனம்

நீ ஒளியாகும்


நீ ஒளியாகும் என் பாதைக்கு விளக்காகும்
நீ வழியாகும் என் வாழ்வுக்கு துணையாகும்
அரணும் நீயே கோட்டையும் நீயே
அன்பனும் நீயே நண்பனும் நீயே
இறைவனும் நீயே


1.
நீ வரும் நாளில் உன் அமைதி வரும் - உன்
நீதியும் அருளும் சுமந்து வரும்
இரவின் இருளிலும் பயம்விலகும் - உன்
கரத்தின் வலிமையில் உயர்வு வரும்
கால்களும் இடறி வீழ்வதில்லை
தோள்களும் சுமையாய் சாய்வதில்லை
என் ஆற்றலும் வலிமையும் நீயாவாய் - 2
2.
விடியலைத் தேடிடும் விழிகளிலே புது
விளக்கினை ஏற்றிடும் பேரொளி நீ
பால்நினைந்தூட்டும் தாயும் என்
பால்வழி பயணத்தின் பாதையும் நீ
அருவிக்கு நடத்திடும் ஆயனும் நீ
அகமனம் அமர்ந்தென்னை ஆள்பவன் நீ
என் மீட்பரும் நேசரும் நீயாகும் -2

பொன்மாலை நேரம்

பொன்மாலை நேரம் பூந்தென்றல் காற்றில்
என் ஜீவ ராகம் கரைந்தோடுதே
என் இயேசு உன்னில் உறவாடும் நேரம்
என் துன்ப மேகம் கரைந்தோடுதே
உன்வாழ்வு ஒன்றே என் தேடலாகும்
உன் அன்பு ஒன்றே என் பாடலாகும்.

1.
நீயில்லாத நாளெல்லாம் நிலவில்லாத வானம் நான் - உன்
நினைவில்லாத வாழ்வெல்லாம் மழையில்லாத மேகம்தான்
காலம் தோறும் கண்ணின் மணிபோல் காக்கும் தெய்வமே
சுமை சுமந்து சோர்ந்த வாழ்வை தேற்றும் தெய்வமே
என் இயேசுவே அபயம் நீ தரவேண்டுமே
என் தெய்வமே அருகில் நீ வரவேண்டுமே
காற்றில் ஆடும் தீபம் என்னை சிறகில் மூடுமே
ஆ..ஆ..ம்..ம்..

2.
ஒருகணம் என் அருகினில் அமரும்போது ஒருயுகம்
உனைதினம் நான் புகழ்கையில் எனக்குள்
தோன்றும் புது யுகம்
முள்ளில் பூக்கும் ரோஜா என்னை அள்ளிப்பறிப்பதேன்
சொல்ல முடியா அன்பில் என்னை சூடி மகிழ்வதேன்
என் இயேசுவே என் அன்புக்கு வானம் எல்லை
என் தெய்வமே உன் அன்புக்கு வானம் எல்லை
அன்பின் நிழலில் நின்ற இதயம் உன் அன்பை பாடுதே
ஆ..ஆ..ம்..ம்..

அஞ்சலி


என் தெய்வமே உனக்காகும் அஞ்சலி – 2
தீபாஞ்சலி, மலரஞ்சலி தூபாஞ்சலி


தீமையினை எரிக்கின்ற நெருப்பே
இருளினை அழிக்கின்ற விளக்கே
பொய்மையை ஒழிக்கின்ற வாய்மையே
மெய்மையில் நடத்துவாய் தீபாஞ்சலி

நிதம் காலை மலர்கின்ற மலரே
நுகர்வோரை மகிழ்விக்கும் மணமே
நிலையற்ற வாழ்வுக்கு சாட்சியே
நிறைவினை அருள்வாயே மலரஞ்சலி

நறுமணம் தருகின்ற தூபமே
நாதனின் பூஜைக்கு உதவும்
நலம் பல வழங்கும் நல்தேவன்
பணிக்காக வருகின்றோம் தூபாஞ்சலி

ஒளியானவா உயிரானவா


ஒளியானவா உயிரானவா மன்னவன் நீயே
ஒன்றானவா உருவானவா நின் மலர் பாதத்திலே
எனைமறந்து உனையடைந்து எழிலடைந்திட பாடுகின்றேன்


1.
உனக்காக என் ஜீவன் உயிர்வாழுது
உலகில் நான் உனைக்காண துடிக்கின்றது.
உன்பார்வை நிதம் காண மனம் ஏங்குது – 2
நாளும் பொழும் நீ எனில் வளர
நானிலமெங்கும் நின் மனம் கமழ
உயிர் கொடுத்திட துடித்தெழுந்திட எனைமறந்து பாடுகின்றேன்

2.
உள்ளங்கள் நிதம் தேடும் மகிழ்வானது
உறவில் உன் உறவே சுகமானது
உன்நெஞ்சம் எனக்கென்றும் மடியானது - 2
நீயேதானே நினைவினில் மலர
நின் உயிர்தானே எனில் என்றும் வளர

உயிர் கொடுத்திட துடித்தெழுந்திட எனைமறந்து பாடுகின்றேன்

நன்றியால் துதி பாடு


நன்றியால் துதி பாடு - நம் இயேசுவை
நாவாலே என்றும் பாடு


வல்லவர் நல்லவர் போதுமானவர்
வார்த்தயில் உண்மை உள்ளவர்

எரிக்கோ மதிலும் முன்னே வந்தாலும்
இயேசு உந்தன் முன்னே செல்கிறார்
கலங்கிடாதே திகைத்திடாதே
துதியினால் இடிந்துவிழும்

செங்கடல் நம்மை எதிர்த்து வந்தாலும்
சிலுவையின் நிழல் உண்டு
பாடிடுவோம் துதித்துடுவோம்
பாதைகள் கிடைத்துவிடும்

என் சுவாசக்காற்றே


என் சுவாசக்காற்றே என்வாழ்வின் ஊற்றே
இறைவா என் உள்ளம் வருவாய்
என் உயிரியின் உணவே
என்வாழ்வின் வழியே தலைவா நீ உன்னை தருவாய்
என்வாழ்வும் என்வளமும் எல்லாமும் நீதானே
நிறைவாய் தலைவாய் அன்பினை பொழிவாய்


1.
என்சொந்தம் யாவும் என் தேவை யாவும்
நீதானே நீதானே இறைவா
என் நெஞ்சில் நேசம் மாறாத பாசம்
தருவாயே தருவாயே தலைவா
வாழ்நாளெல்லாம் நீ வேண்டுமே
வளர்ந்திட நாளும் வரம் வேண்டுமே - 2
வாழ்வாய் வழியாய் நிறைந்திட வருவாய்

2.
எழில்வானம் போல நிலைக்கும் உன் அன்பை
அறிவேனே அறிவேனே இறைவா
உனைப்போல நானும் பிறரன்பில் வளர
அருள்வாயே அருள்வாயே தலைவா
மகிழ்ந்திட நாளும் துணைவேண்டுமே - 2
நிழலாய் நினைவாய் வாழ்வினில் வருவாய்.

அர்ப்பண மலராய்


அர்ப்பண மலராய் வந்தேன் அர்ச்சனையாக்கினேன் என்னை -21
மனமில்லாத மலர் ஆனாலும் இதழ்வாடியே போனாலும் - 2
வேள்வியில் சேர்த்துக்கொள்வாய் அந்த ஜோதியில் நிறைவு கொள்வேன் - 2
ஆ…ஆ…ஆ…ஆ…


1.
கோதுமை மணியாய் மடிந்து – எனை
வெண்ணிற அப்பமாய் தந்தேன் - 2
என்னுடல் உன்னுடல் ஆகிடவே
உன்னுடலாய் நான் மாறிடவே
மகிழ்வுடன் தந்தேனே – எனை
கனிவுடன் ஏற்பாயே ஆ..ஆ..ஆ..

2.
விதியென்னும் சகதியில் சாய்ந்தேன்
புவி அதிபதி உன் திட்டம் மறந்தேன்
மதியில்லாதவன் ஆனாலும் விழி
இழந்தே நான் போனாலும்
சுதியுடன் சேர்த்துக்கொள்வாய்
நான் கவியுடன் பாட்டிசைப்பேன். ஆ..ஆ..ஆ..

ஒரு வரம் நான் கேட்கிறேன்

ஒரு வரம் நான் கேட்கிறேன்
திருபதம் நான் பணிகின்றேன்
மனிதனாக முழு மனிதனாக
வாழும் வரம் நான் கேட்கிறேன்


(1)
நிறைவுண்டு என்னில் குறையுண்டு
நிலவின் ஒளியிலும் இருளுண்டு
புகழுண்டு என்றும் இகழ்வுண்டு
இமய உயர்விலும் தாழ்வுண்டு
மாற்ற இயல்வதை மாற்றவும்
அதற்குமேல் அதை ஏற்கவும்
உனது அருள் தந்து மனித நிலை நின்று
வாழ வரம் தருவாய்
(2)
உறவுண்டு அதில் உயர்வுண்டு
இணைந்த தோள்களில் உரமுண்டு
இல்லமுண்டு சுற்றம் நட்புமுண்டு
இணைந்த தோள்களில் உறமுண்டு
மகிழ்வாரோடு நான் மகிழ்வும்
வருந்துவோருடன் வருந்தவும்
உனது அருள் தந்து மனித நிலை நின்று
வாழ வரம் தருவாய்

வலைவாசல்:ஊடகப் போட்டி - தமிழ் விக்கிப்பீடியா (Tamil Wikipedia)

பொதுக்காலம் 3-ம் ஞாயிறு (இரண்டாம் ஆண்டு) 22-01-2012


முன்னுரை:  எல்லாவற்றையும் விட்டுவிட்டு இயேசுவே என் ஆண்டவர் என்று அறிக்கையிட்டு அவரை வழிபட இவ்வாலயம் வந்துள்ள உங்கள் அனைவரையும் வாழ்த்தி அன்புடன் வரவேற்கின்றோம். இயேசு அழைத்தபோது படகையும், வலைகளையும் விட்டுவிட்டு அவரை பின்தொடர்ந்தனர் சீடர்கள். இனி அவர்களின் நிறைவு கடல் அல்ல கடவுளே. இன்றைய திருவழிபாட்டின் வழியாக இயேசு நம்மையும் அழைக்கின்றார். பணம், பட்டம், பதவி, பேர், புகழ் இவைகளை விட்டுவிட்டு அவரை பின்தொடர விரும்புகின்றோமா? நாம் எதில் நிறைவு காண்கின்றோம்? உலகச் செல்வத்திலா? இயேசுவிலா? உலகச் செல்வத்தில் கவனம் செலுத்திய நேரங்களுக்காக மனம் வருந்துவோம். இயேசுவில் நிறைவுக்கான வரம்வேண்டி இத்திருப்பலியில் மன்றாடுவோம்.

முதல் வாசக முன்னுரை:  நினிவே நகரத்து மக்கள் யோனாவின் வழியாக இறைவன் கூறிய வார்த்தைகளை கேட்டு உடனே மனம் வருந்தினார்கள், மனமாற்றம் அடைந்தார்கள். இறைவனும் தனது திட்டத்தை மாற்றிக்கொண்டு அவர்களை மன்னித்து அன்பு செய்தார் என்று இன்றைய முதல் வாசகம் கூறுகிறது. ஓவ்வொரு நாளும் இறைவார்த்தையின் வழியாக இறைவன் நம்முடன் பேசுகின்றார். அவரின் குரலுக்கு நம்முடைய பதில் என்ன என்பதை சிந்தித்தவர்களாக இவ்வாசகத்திற்கு கவனமுடன் செவிமடுப்போம்.

யோனா நூலிலிருந்து வாசகம் (யோனா 3:1-5,10)

இரண்டாம் முறையாக யோனாவுக்கு ஆண்டவரின் வாக்கு அருளப்பட்டது. அவர், 'நீ புறப்பட்டு நினிவே மாநகருக்குப் போய், நான் உன்னிடம் சொல்லும் செய்தியை அங்குள்ளோருக்கு அறிவி ' என்றார். அவ்வாறே யோனா புறப்பட்டு ஆண்டவரது கட்டளைப்படி நினிவேக்குச் சென்றார். நினிவே ஒரு மாபெரும் நகர். அதைக் கடக்க மூன்றுநாள் ஆகும். யோனா நகருக்குள் சென்ற, ஒரு நாள் முழுதும் நடந்த பின், உலத்த குரலில், ' இன்னும் நாற்பது நாளில் நினிவே அழிக்கப்படும் ' என்று அறிவித்தார். நினிவே நகர மக்கள் கடவுளின் செய்தியை நம்பி, எல்லாரும் நோன்பிருக்க முடிவு செய்தார்கள். பெரியோர் சிறியோர் அனைவரும் சாக்கு உடை உடுத்திக் கொண்டனர். கடவுள் அவர்கள் செய்தது அனைத்தையும் பார்த்தார். அவர்கள் தீய வழிகளினின்று விலகியதை அவர் கண்டு, தம் மனத்தை மாற்றிக் கொண்டார்: தாம் அவர்கள் மீது அனுப்புவதாகச் சொல்லியிருந்த தண்டனையை அனுப்பவில்லை.
- இது ஆண்டவரின் அருள்வாக்கு.
- இறைவா உமக்கு நன்றி.

இரண்டாம் வாசக முன்னுரை:  கொரிந்து நகரில் வாழ்ந்த கிறிஸ்தவர்கள் இயேசுவை மறந்துவிட்டு உலகச் செல்வங்களில் அதிகம் பற்று உடையவர்களாகவும்,  அவற்றில் கவனம் செலுத்துபவர்களாகவும் இருந்தார்கள். இதைக் கண்ட பவுலடியார் உலகச் செல்வங்களில் உங்கள் கவனத்தை செலுத்தாதீர்கள் ஏனெனில் அவை நிலையானது அல்ல மாறாக அழிந்துபோககூடியவை என்று கூறுகிறார். கிறிஸ்தவர்களாகிய நம்முடைய கவனம் எதன் பக்கம் இருக்கின்றது என்ற சிந்தனையுடன் இப்போது வாசிக்கப்படும் வாசகத்தை கேட்போம்.

திருத்தூதர் பவுல் கொரிந்தியருக்கு எழுதிய முதல் திருமுகத்திலிருந்து வாசகம் (1 கொரி 7:29-31)

அன்பர்களே, நான் சொல்வது இதுவே; இனியுள்ள காலம் குறுகியதே. இனி மனைவி உள்ளவரும் மனைவி இல்லாதவர் போல இருக்கட்டும். அழுபவர் அழாதவர் போலவும், மகிழ்ச்சியுறுவோர் மகிழ்ச்சியற்றவர் போலவும், பொருள்களை வாங்குவோர் அவை இல்லாதவர் போலவும் இருக்கட்டும். உலகச் செல்வத்தைப் பயன்படுத்துவோர் அவற்றில் முழமையாக ஈடுபடாதவர் போல் இருக்கட்டும். இவ்வுலகு இப்போது இருப்பது போல் நெடு நாள் இராது.
- இது ஆண்டவரின் அருள்வாக்கு.
- இறைவா உமக்கு நன்றி.

நற்செய்தி வாசகம்: 
மாற்கு எழுதிய நற்செய்தியிலிருந்து வாசகம் (1:14-20)

யோவான் கைதுசெய்யப்பட்டபின், கடவுளின் நற்செய்தியைப் பறைசாற்றிக் கொண்டே இயேசு கலிலேயாவிற்கு வந்தார். காலம் நிறைவேறிவிட்டது. இறையாட்சி நெருங்கி வந்து விட்டது; மனம் மாறி நற்செய்தியை நம்புங்கள்" என்று அவர் கூறினார். அவர் கலிலேயக் கடலோரமாய்ச் சென்றபோது சீமோனையும் அவர் சகோதரரான அந்திரேயாவையும் கண்டார். மீனவர்களான அவர்கள் கடலில் வலை வீசிக்கொண்டிருந்தார்கள். இயேசு அவர்களைப் பார்த்து, "என் பின்னே வாருங்கள்; நான் உங்களை மனிதரைப் பிடிப்பவர் ஆக்குவேன்" என்றார். உடனே அவர்கள் வலைகளை விட்டுவிட்டு அவரைப் பின்பற்றினார்கள். பின்னர், சற்று அப்பால் சென்றபோது செபதேயுவின் மகன் யாக்கோபையும் அவர் சகோதரரான யோவானையும் இயேசு கண்டார். அவர்கள் படகில் வலைகளைப் பழுது பார்த்துக் கொண்டிருந்தார்கள். உடனே இயேசு அவர்களையும் அழைத்தார். அவர்களும் தங்கள் தந்தை செபதேயுவைக் கூலியாள்களோடு படகில் விட்டுவிட்டு அவர் பின் சென்றார்கள்.
- இது கிறிஸ்து வழங்கும் நற்செய்தி
- கிறிஸ்துவே உமக்கு புகழ்.

மன்றாட்டுக்கள்: 
    1. ‘நல்ல ஆயன் நானே’ என்று சொன்ன இறைவா உமது அன்பு பிள்ளைகளை வழிநடத்தும் திருத்தந்தை, ஆயர்கள், குருக்கள் மற்றும் துறவறத்தார் அனைவரும் நலமுடன் வாழவும், தங்களிடம் ஒப்படைக்கப்பட்ட மக்களை உம்மிடம் அழைத்து வரவும் தேவையான வரம்தர இறைவா உம்மை மன்றாடுகின்றோம்.
    2. ‘பணிவிடை பெற அன்று பணிவிடை புரியவே வந்தேன’ என்று திருவாய் மலர்ந்த இறைவா, எங்கள் நாட்டை ஆளும் தலைவர்கள் பணிவிடை பெறுவதை விட்டுவிட்டு பணிவிடை புரியவே தாங்கள் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டார்கள் என்பதை உணர்ந்து செயல்பட தேவையான வரம்தர இறைவா உம்மை மன்றாடுகின்றோம்.
    3. ‘உமது நம்பிக்கை உன்னை குணமாக்கியது’ என்று கூறிய இறைவா, என் பங்கில் உள்ள நோயாளிகள் அனைவரும் உம்மையே நம்பியுள்ளனர். அவர்களை குணப்படுத்தும். அவர்கள் குணமடைந்து மீண்டும் தங்கள் பணிகளை தொடர தேவையான சக்திகளை தந்தருள இறைவா உம்மை மன்றாடுகின்றோம்.
    4. ‘விண்ணரசு சிறுபிள்ளைகளுக்கே உரியது’ என்று உரைத்த இறைவா, சிறுவர் சிறுமிகளை உமது கரத்தில் ஒப்படைக்கின்றோம். அவர்கள் பெற்றோர்களுக்கு கீழ்படிந்து வாழவும் ஞானத்திலும், பக்தியிலும் வளரவும் உமக்கு உகந்த பிள்ளைகளாக வாழவும் தேவையான வரம்தர இறைவா உம்மை மன்றாடுகின்றோம்.

    நீயே என் கோயில்

    நீயே என் கோயில் ஆண்டவனே
    உன்னில் நிலையாக வாழ்வேன் ஆசையிலே
    நீயே என் கோயில் நானோ உன் சாயல்
    உனைப்போல வாழ்வேன் ஆசையிலே
          நீயே என் கோயில் நீயே என் தெய்வம்
          நீயே என் கோயில் ஆண்டவனே-2
                    1
    வார்த்தையின் வடிவினில் உனைப்பார்க்கிறேன்
    வாழ்க்கையின் வழியெங்கும் உனைப்பார்க்கிறேன்
    செயல் உள்ள நம்பிக்கையில் உனைப் பார்க்கிறேன்
    வாழ்க்கையே வழிபாடாய் உனைப் பார்க்கின்றேன்
    புதுமையின் பொலிவினிலே உனைப் பார்க்கிறேன்
    உருவ அருவங்களில் உனைப்பார்கிறேன்
         நீயே என் கோயில் நீயே என் தெய்வம் 
         நீயே என் கோயில் ஆண்டவனே-நீயே
                   2
    பேழையின் பிரசன்னத்தில் உனைப்பார்கின்றேன்
    உயிருள்ள வசனத்தில் உனைப்பார்கிறேன்
    மண்ணில் மனிதரில் உனைப்பார்க்கிறேன்
    தாய்மையின் நேசத்திலே உனைப்பார்க்கிறேன்
    நண்பரின் தியாகத்திலே உனைப்பார்கிறேன்
    இயற்கையின் இயல்பினிலே உனைபார்க்கிறேன்
         நீயே என் கோயில் நீயே என் தெய்வம்
         நீயே என் கோயில் ஆண்டவனே – நீயே

    திருப்பலிப் பாடல்கள்

    வருகையில் 

    இறைகுலமே இறைவனிலே
    இணைந்திடும் நேரமிது
    இறையருளே இதயத்திலே
    எழுந்திடும் வேளையிது - 2
    அகமகிழ்வுடன் வருவோம் அவர் இல்லம்
    மீட்பளிக்கும் ஊற்றில் பருகிடுவோம்
    கல்வாரி பலியிது கருணையின் வழியிது
    தேவனின் பேரன்பே - நம் -2


    1.
    கருணை மழையென இதயம் இறங்கி
    காக்கும் தேவன் இங்கே
    பேரன்பிலே அன்பின் வழியில்தான்
    அன்பாய் பிறந்தோம் அன்பாய் வளர்ந்தோம்
    அவர் அன்பின் வழியில் அன்பின் ஒளியிலே
    அன்பை கொண்டாடுவோம்
    இருகரம் நீட்டி இறைவன் அழைக்கின்றார் - 2
    அவர் திமுக தரிசனம் பிறந்திடும் இதயம்
    திருப்பலியில் இணைவோம் - 2
    2.
    பாலை நிலத்திலே மன்னா பொழிந்து பாதுகாத்த
    தேவன் இந்த பாவ நிலத்திலே பாதை வகுத்திட
    பலியும் உணவும் ஆனார்
    தேவனின் அன்பு தேடும் அன்பு மீட்கும் பேரன்பு
    நம்மை தாங்கிடும் அன்பு
    தேவனிலே உறவாடும் தாயன்பு
    விண்ணகம் தேடும் தந்தையின் மந்தைகளே- 2
    விடுதலை அடைந்திட விடியலில் நடந்திட
    விரைவோம் மானிடரே - 2

    தியானிக்கையில்

    அருமை அருமை வான் படைகளின் இறைவன்
    வாழும் இல்லம் அருமை


    1.
    அழகு முற்றங்கள் அங்கு ஆயிரம் உண்டு
    அத்தனையும் காண அருமை
    தங்குது அங்கே சின்ன சின்ன குருவிகள்
    ஏங்குது மனமே அதைக் கண்டு
    எந்த நேரமும் அந்த குருவிபோல்
    உன் சன்னிதி வாழும் அருள் நிலையே வேண்டும்
    எனது ஆன்மா கொண்ட தாகம் - 2 இது
    2.
    ஆவல் கொள்கிறேன் உன் அழுகு வாயியிலில்
    காவல் காக்கவே தினமும்
    அரண்மனை வாழ்க்கை ஆயிரம் நாளானாலும்
    ஆலயத்தின் ஒரு நாள்போல் இல்லை

    எந்த நேரமும் அந்த குருவிபோல்
    உன் சன்னிதிவாழும் அருள் நிலையே வேண்டும்
    எனது ஆன்மா கொண்ட தாகம் - 2 இது

    தருகையில்

    என்ன என்ன ஆனந்தம் எல்லையில்லா ஆனந்தம்
    என்னை உனக்கு கொடுப்பதில் தானே ஆனந்தம் உன்னில் உனக்காய்
    வாழ்வது எந்தன் ஆனந்தம் - 2


    1.
    கனிகளை ஏந்தி உம்பீடம் நான் வந்தேன்
    கனிவாய் உள்ளம் வேண்டும் என்று நீர் கேட்டீர்
    மலர்களை ஏந்தி உம்பீடம் நான் வந்தேன்
    எனக்காய் மலர வேண்டும் என்று நீர் கேட்டீர்
    உன்னில் என்னை தந்து விட்டேன்
    உம் பணி செய்ய துணிந்து விட்டேன் - 2
    என்னை ஏற்று மகிழ்வாயா
    என்றும் உன்னில் வாழ்ந்திடுவேன் - 2
    2.
    கோதுமை மணிகள் கையில் ஏந்தி நான் வந்தேன்
    எனக்காய் வாழ வேண்டும் என்று நீர் கேட்டீர்
    தீபம் ஏந்தி உம் பீடம் நான் வந்தேன்
    எனக்காய் ஒளிர வேண்டும் என்று நீர் கேட்டீர்
    உன்னில் வாழ முடிவெடுத்தேன்
    உம் பணி செய்ய துணிந்து விடேன் - 2
    என்னை ஏற்று மகிழ்வாயா - 2
    என்றும் உன்னில் வாழ்ந்திடுவேன் -2

    பெறுகையில்

    நெஞ்சுக்குள்ளே வாரும் எந்தன் இயேசுவே
    கண்ணுக்குள்ளே வாரும் எந்தன் ஜீவனே - 2
    தேனான உன் நினைவில் தேடி வரும் சங்கீதமே
    பாடாத நாவும் உன்னைப் பாடவே - 2


    1.
    தீராத ஆவல் உன்னைத் தேடச் சொல்லுதே - 3
    வாராத உந்தன் வாசல் நாடச் சொல்லுதே - 3
    இமைகளில் இருந்து நீ சுமைகள்
    தாங்கும் சொந்தமாகினாய்
    அகத்தினில் அமைதிiயை தந்திடும்
    எந்தன் தந்தையாகினாய்

    உன்னைத் தேடாத உள்ளம் இல்லை மண்ணிலே
    உன்னைப் பாடாத வாழ்வு இல்லை என்னிலே - 2
    2.
    வானத்தின் மழைத்துளி மண்ணைத் தேடுதே - 3
    ஞானத்தின் இறைமொழி விண்ணைத் தேடுதே - 3
    மேகமாய் திரண்டு நீ
    அருளைப் பொழியும் அன்னலாகினாய்
    தேகமாய் வந்து நீ தெவிட்டா
    உணவின் சுவையாகினாய்

    உன்னைத் தேடாத உள்ளம் இல்லை மண்ணிலே
    உன்னைப் பாடாத வாழ்வு இல்லை என்னிலே - 2

    பெறுகையில் 

    வாழ்வு தரும் ஒளியும் நீயே - இயேசுவே
    வாழ்வு தரும் வழியும் நீயே - 2
    உம்மிடம் வருபவர்கள் பசியடையார்
    நம்பிக்கை வைப்பவர்கள் தாகமடையார்


    1.
    உம் வார்த்தை கேட்போரெல்லாம்
    எந்நாளும் நிலைத்திருப்பர்
    எப்பொழுதும் கனி தருவர்
    உம் நாமம் புகழ்ந்திடுவர்
    உம் அன்பில் நிலைப்போரெல்லாம்
    உம் நினைவாய் வாழ்ந்திடுவர்
    உம் விழியில் நடந்திடுவர்
    உம் பணியை தொடர்ந்திடுவர்
    வார்த்தையான இயேசுவே ஆசீர்தாருமே - 2
    உம் படைப்பாய் வாழவே எம்மைமாற்றுமே - 2
    2.
    உம்மை நம்பி வருவோரெல்லாம்
    வெருமையாய் சென்றதில்லை
    வழிதவறி நடந்ததில்லை
    வான்வெளியை கண்டிடுவர்
    உம் விருப்பம் செய்வோரெல்லாம்
    உமக்காக வாழ்ந்திடுவர்
    உம்மருளை தந்திடுவர்
    நிறைவாழ்வை பெற்றிடுவர் வார்த்தையான …..

    நோயில் துன்புறுவோருக்கு நற்கருணை வழங்கல்

    பணி : தந்தை மகன் தூய ஆவியார் பெயராலே - ஆமென்
    பணி : ஆண்டவரின் சமாதானம் உங்களோடு இருப்பதாக….
                உம்மோடும் இருப்பதாக (தீர்த்தம் தெளித்தல்…. )

    மன்னிப்பு வழிபாடு
    பணி : அன்புக்குரியவர்களே இந்த திருச்சடங்கில் நாம் தகுந்த உள்ளத்துடன் பங்குபெற நமது பாவங்களை ஏற்று மனம் வருந்துவோம்.

    எல்லாம் வல்ல இறைவனிடமும் சகோதர சகோதரிகளே, உங்களிடமும் நான் பாவியென்று ஏற்றுக் கொள்கிறேன். ஏனெனில் . என் சிந்தனையாலும் சொல்லாலும் செயலாலும், கடமையில் தவறியதாலும் பாவங்கள் பல செய்தேன். ( பிழை தட்டிக் கொண்டு ) என் பாவமே என் பாவமே என் பெரும் பாவமே ஆகையால், எப்போதும் கன்னியான தூய கன்னிமரியாளையும் வானதூதர் புனிதர் அனைவரையும் சகோதரர் சகோதரிகளே, உங்களையும் நம் இறைவனாகிய ஆண்டவரிடம் எனக்காக வேண்டிக் கொள்ள மன்றாடுகிறேன்.

    பணி : எல்லாம் வல்ல இறைவன் நம்மீது இரக்கம் வைத்து நம் பாவங்களை மன்னித்து நம்மை நித்திய வாழ்வுக்கு அழைத்துச்செல்வாராக.

    இறைவாக்கு வழிபாடு

    யோவான் எழுதிய நற்செய்திலிருந்து வாசகம் (6 : 54-55)
    எனது சதையை உண்டு என் இரத்தத்தைக் குடிப்பவர் நிலைவாழ்வைக் கொண்டுள்ளார், நானும் அவரை இறுதி நாளில் உயிர்த்தெழச் செய்வேன். எனது சதை உண்மையான உணவு, எனது இரத்தம் உண்மையான பானம்.
    -இது கிறிஸ்து வழங்கும் நற்செய்தி

    திருவிருந்து
    பணி : நம் ஆண்டவர் இயேசு கிறிஸ்து கற்றுக்கொடுத்தபடி நாம் ஒருமித்து நமது சகோதரருக்காக மன்றாடுவோம்.

    விண்ணுலகில் இருக்கிற எங்கள் தந்தையே 
    உமது பெயர் தூயது எனப் போற்றப்பெறுக 
    உமது ஆட்சி வருக 
    உமது திருவுளம் விண்ணுலகில் நிறைவேறுவது போல மண்ணுலகிலும் நிறைவேறுக. 
    எங்கள் அன்றாட உணவை இன்று எங்களுக்குத் தாரும். 
    எங்களுக்கு எதிராகக் குற்றம் செய்வோரை நாங்கள் மன்னிப்பது போல எங்கள் குற்றங்களை மன்னியும்.
    எங்களை சோதனைக்கு உட்படுத்தரதேயும்.
    தீயோனிடமிருந்து எங்களை விடுவித்தருளும். ஆமென்.

    பணி : இதோ, இறைவனின் செம்மறி! இதோ, உலகின் பாவங்களைப் போக்குகின்றவர்! செம்மறியின் விருந்துக்கு அழைக்கப் பெற்றவர் பேறு பெற்றோர்!
    ஆண்டவரே! தேவரீர் என் இல்லத்தில் எழுந்தருள நான் தகுதியற்றவன், ஆனால் ஒரு வார்த்தை மட்டும் சொல்லியருளும் எனது ஆன்மா குணமடையும்.

    மன்றாடுவோமாக: என்றும் வாழும் எல்லாம் வல்ல இறைவா எம் சகோதரர்…. (சகோதரி… ) உம் திருமகனாகிய எங்கள் ஆண்டவர் இயேசு கிறிஸ்துவின் திருஉடலை உட்கொண்டுள்ளார். இது அவருடைய உடலுக்கும் ஆன்மாவுக்கும் மருந்தாகி நற்பயன் அளிப்பதாக. இதனால் இவர் விரைவில் உடல் நலம் பெற்று உமது திருவுளத்தை நிறைவேற்றும் வண்ணம் செயல்பட அருள்புரிய வேண்டுமென்று எங்கள் ஆண்டவர் இயேசு கிறிஸ்துவின் வழியாக உம்மை மன்றாடுகிறோம்.

    பணி : ஆண்டவர் உங்களோடு இருப்பாராக
    உம்மோடும் இருப்பாராக
    பணி : எல்லாம் வல்ல இறைவன் தந்தை, மகன், தூய ஆவியார் உங்களை
    நிறைவாக ஆசிர்வதிப்பாராக.  – ஆமென்.

    DESCARTES’ EPISTEMOLOGY - Victor Lawrence. A


    Introduction

    In this world each and every one of us searching for some knowledge. Because our mind is feeling some emptiness in it. So it can be filled by only knowledge. Then we won’t feel any emptiness in our life. In this paper Descartes also telling about his knowledge. But he tells that knowledge can be attained only by doubt. Now the question may arise at our heart, whether the knowledge is certain or doubtable. He shows the way for the knowledge in this paper.
    Since he is rationalist, he doubts everything. From that he is getting something. That is called knowledge. We can say that whatever we experience that is knowledge. It is only the sense perception. But his epistemology is different from empiricist. They give importance only to vision, touch, smell, hear and taste. But through this we are getting some knowledge. We cannot attain full knowledge. When he speaks about his basis of knowledge; he says that there should be indubitable and certain knowledge in our mind. So he gives an argument called cogito ergo sum to sustain his own existence. When he speaks about his epistemology, he mostly concentrates on doubt, because for Descartes it was the source of all knowledge.
     The property of God is the foundation for his epistemology. So we should have doubt about the things in order to get the certainty. His main aim is to get right knowledge. When we have the right knowledge it will lead us to something higher. But when we posses wrong knowledge it may lead us to distraction. So the knowledge depends upon the persons how they are acquiring knowledge. Since we are human being we have only limited knowledge. No one in this world have full knowledge about a particular theory. So we should doubt everything.
                We all know that the knowledge plays a vital role in our life. Because the right knowledge only gives the status and good respect in the society. We are not only improving ourselves, but also companies and societies. Only the society differentiates the people through their knowledge. Though we have much idea about the knowledge, Descartes is strict in the point that he wants to doubt everything. So let us ask simple question to improve our knowledge, like “who am I?”

    Chapter One
    Knowledge
    Rene Descartes’ (1596-1650) main aim was to show how the world of physics, the mathematically describable world, could be reliably mapped out independently of the often vague and misleading deliverances of our sensory organs. So here there are four topics which are dealing about Descartes’ epistemology. He is using methphysics, mathematics to deal with knowledge and also he gives the basics of knowledge to give some explanations about his epistemology.
    1.1Metaphysics As Knowledge
              Descartes’ orientation in philosophy was mainly epistemological in character; it might indeed be said that his metaphysics was founded on epistemological consideration. For the thesis for which he has become known- the radical dualism between mind and body as instinct substances, was found on the claim that we have a more direct access to our minds than to our bodies.[1] The mind is a substance whose essence is thought alone, and hence exists entirely outside geometric categories, including place.  Body is a substance whose essence is extension alone, a geometric object without even sensory qualities like colour or taste, which exist only in the perceiving mind. Such bodies exist as the courses of sensation.[2]
    1.1.1Tree of Knowledge
                The aim of his epistemology is summarized in one of his writings The Preface to the French Edition of the Principles, where he wrote that “All philosophy is like a tree, whose roots are metaphysics, whose trunk is physics, and whose branches, which grow from this trunk, are all of the other sciences, which reduce to three principle sciences, namely medicine, mechanics, and morals.”[3] The Important feature of Descartes’ tree of knowledge was its hierarchical organization. Throughout his career he held firmly to the notion that the interconnected body of knowledge that he sought to build has a particular order. Knowledge, for Descartes, begins in metaphysics, and metaphysics begins with the self. From the self we arrive at God, and form God we arrive at the full knowledge of mind and body. [4]
    1.2 Mathematics as Knowledge
    The progressive development of Descartes’ thought is dominated by the idea of the unity of human knowledge, and at the same time of its limits. The unity of mathematics follows from the fact that identical methods, the methods of the new algebra, can be applied as well in geometry as in arithmetic, to number as well as to space, that is traditionally opposed to each other, discrete and continuous quality. The application of identical methods implies or means identical acts of the mind; which in turn reveals to us that it is not the objects  numbers, lines that matter, but those acts or, rather, operations of our mind that link the objects together, compare them to each other, measure them by each other. So far the entire conclusion he uses his mathematical arguments to deliver his ideas of knowledge. Through this he proves that mathematics also is a way to understand his knowledge.
    1.2.1 Intellectual Unity
    Here Descartes appeals to in explaining the method of doubt. That is he is acting like a man who has a barrel of apples and takes them out one by one to remove any rotten ones lest they infect the other s. this presupposition however does not serve by itself to explain a peculiar feature of Descartes procedure. This has too often gone unquestioned. That is while he often stated that his aim is merely to discover what is true he actually sets himself the task of discovering things that are indubitable and in a strong sense, certain. So the mathematics contains very subtle devices that can greatly help to gratify our curiosity as well as to further all the arts and lesson human toil; that moral treatises comprise various lessons and exhortations to virtue that are highly useful.[5]
    1.3 Basis of Knowledge
    “I am a conscious being; that is, a being that doubts, asserts, denies, understands a few things, is ignorant of mind, is willing or unwilling; and that has also imagination and sense; for as I observed before, even if the external objects of sense and imagination should be nonentities, yet the modes of consciousness that I call sensations and images do, I am certain, exist in me.”[6]In this few words he has given a list of all the things that he really knew, or at least have so far observed that he knows. Now he would consider more carefully whether there may be other things in me that in have not yet discovered. He is certain that he is a conscious being.

    1.3.1 Clear and  Distinct
    In this primary knowledge there is only a clear and distinct perception of what he asserts. Now this would not be enough to make him certain as to the truth of the matter if it could ever happen that something clearly and distinctly perceived in this should be false. So it looks as though he could lay down the general rule. Whatever he perceived was clearly and distinctly is true.[7] The chief problem of the ideas is taken from external objects by him. He says that the nature has taught him. And he says that, they did not depend on him. He also gets them even if he did not with. For example, he feels heat. So thinks that this sensation or idea of heat comes to him from an object without knowledge of him.[8]
    1.4 The Seeds of Knowledge
    The seeds of knowledge are in us. That is the deep reason why the Cartesian endeavor is not a chimera, the reason why we can and must attempt to disencumber our reason of all the content that it may have received from outside in the course of life. These ‘seeds of knowledge’ or as he will call them later this rediscovering the deep intuition of Plato, ‘innate ideas,’ ‘eternal truths,’ ‘true and immutable natures,’ purely intellectual essences that are utterly independent of the contents given to us by sense perceptions, concepts that the rigorous catharsis of radical, methodical doubt that does reveal in our soul; these are the firm and sure foundations through which we can also base our judgment.[9]
    1.4.1 Sunt in Nobis Semina Scientiae 
                Descartes tells us, sunt in nobis semina scientiae that is seeds of knowledge are in us. This means that our mind is not a tabula rasa, which has to receive everything from outside by the channel of perception; on the contrary, we have in ourselves the foundations which are the principle of science and knowledge, which is the reason why our thought turning back upon itself will be able to develop in a luminous order and in perfect security those long chains of reasons that the discourse seals to us about.[10]The foundations and the method of science are firmly established. But it is human science and it is on human foundations that we are building it up. Human science is science of the weak and in any case of a finite being necessarily has limitations.
               
    Further still and on a deeper level we have based our science of the seeds that are found in our minds on the simple and primitive ideas that present themselves to our mind so clearly and distinctly that we have no occasion to doubt them. Here Descartes gives the very good explanation to his epistemology. This is not only scientific but also experimental science. Because he has experienced his knowledge. So courageously he is able to give ideas and theories about his philosophy of knowledge.

    Chapter Two
    Descartes’ Epistemology

     In this chapter Descartes tries to show his epistemology by using different kinds of metaphysical attitudes. For that he used principles of psychology that is the mind and he connects with the body. He is proving that by telling that the pineal gland is connected with psychology and other substances. Because the essence of the substance is thought. So here he is proving his epistemology by telling the existence of real substances as well as of real qualities. 

    2.1 Doubt
    We should attend only to those objects of which our minds seem capable of having certain and indubitable cognition.[11] But though certainty was central to Descartes, the path to certainty begins with doubt. In Meditation I entitled what can be called into doubt. Descartes says that “I realized that it was necessary once in the course of my life to demolish everything completely and start against right from the foundations it I wanted to establish anything at all in the sciences that was stable and likely to last.”[12] Following that he presents a series of three skeptical arguments designed to eliminate his current beliefs in preparation for replacing them with certainties. The strategy is to undermine the beliefs not one by one but by undermining the basic principles on which they rest.[13]

    2.1.1 Doubt as Corner Stone
    When we doubt a proposition we neither believe nor disbelieve it. Rather we suspend judgment regarding it as an open question whether it is true. Doubt can thus be a skeptical attitude. Descartes made doubt the corner stone of a philosophical method. In order to place our knowledge on foundations which are genuinely secure we should try to doubt all our beliefs retaining them only if they are absolutely indubitable. Ordinary empirical beliefs are threatened by the possibility that I am dreaming as are even logical principles, because I might be deceived by an evil demon. Unless I can eliminate these possibilities I cannot escape the suspicion that all my beliefs are infected by unnoticed error. Few have been convinced by Descartes’ claims about when doubt is impossible and many have questioned his claims about the desirability of trying to extend doubt as far as possible.[14]

    2.2 Cogito Argument
    Cogito Ergo Sum is the formulation of the Latin word. The meaning is ‘I think therefore I am.’ From this cornerstone of self-evident certainty Descartes derived all philosophical propositions. The idea of God he argued implies the real existence of God. No finite or imperfect being like man could have produced the idea of an infinite or perfect being. Hence only god could have revealed it to man. In as much as the body can be so easily doubted it is clear that the two are radically distinct. The body as such is subject to mechanistic explanation. Animals being without rational minds are strictly to be considered as machines automatons subject to instinctive reflexes.[15]

    2.2.1 Cogito Ergo Sum
    In our youth Descartes held we acquire many prejudices which interfere with the proper use of our reason. Consequently later we must reject everything. We believe and start anew. hence meditations begins with a series of arguments intended to cast doubt upon everything firmly believed and culminating in the hypothesis of an all- deceiving evil genius a deceive to keep former beliefs from  returning. The rebuilding of the world begins with the discovery of the self through the ‘Cogito Argument.’ a self known only as a thinking thing and known independently of the senses. Within this thinking self Descartes discovers an idea of God in idea of something so perfect that it could not have been caused in us by anything with less perfection than God Himself.[16]
    2.3 Idea of God
    “If I had the power of concerning my own existence, I should have had a proportionately greater power of giving myself the perfections that I lack: for they are only attributes of substances whereas I am a substance. But I do not have the power of giving myself these perfections; otherwise I should already possess them. Therefore I do not have the power of conversing myself.”[17] The arguments begins by examine the thought contained in my mind distinguishing between the formal reality of an idea and its objective reality. The formal reality of anything is just it s actual existence and the degree of its perfection. The formal reality of an idea is this actual existence and degree of perfection as a mode of mind.[18]

    2.3.1 Existence of God
    Descartes argues to suggest that I have been in existence always and thus I do not need a creator since it takes as much power to sustain me from moment to moment as it does to create me anew. I could not have created myself because then I would have been able to give myself all the perfections that I so evidently lack. My parents cannot be my creator properly speaking since they have neither the ability to create a thinking thing nor to sustain it once created. Finally I could not have been created by another creator of lesser perfection than God, since I have an idea of God an idea I could not acquire from a lesser begin. From this Descartes concludes “That the mere fact that I exist and have within me an idea of a most perfect being provides a very clear proof that God indeed exists.”[19]

    2.4 Innate Ideas
    “I have accurately observed that there are very few things that one knows with certainty respecting corporeal objects that there  are many more  which are known to us respecting the human mind and yet more still regarding God himself. So that I shall now without difficulty abstract my thoughts from the consideration of imaginable objects and carry them to those which being withdrawn from all contact with matter are purely intelligible.”[20] The central importance of God in Descartes system lies in the deity’s role as guarantor of the reliability of human cognition. Human often go astray in their thinking. But this is because they rashly jump in and give their assent to propositions whose truth is not clear. But provides they use their God-given power of reason correctly assenting only to what they clearly and distinctly perceive they can be sure of avoiding error.[21]

    2.5 Distinction Between Body and Mind
    The imagination involves a certain application of the cognitive faculty to a body while intellection does not involve any such application or effort. So that when you simply and without trouble perceive the triangle as a figure consisting of these angles you say that that is an act of understanding. But when not without some effort on your part you have that figure as it were present and investigate it examine it and recognize and discern its three angles distinctly and severally they you imagine.[22] The so called mind- body problem which continues to engage the attention of philosophers today bears witness to the compelling future of the issues with which Descartes wrestled.[23]

    He says that body is perfect machines. It is controlled by the mind and rational willpower. Bodily hygiene is important and also there is equally a need of a mental hygiene. Because it is based on true knowledge of the psychological factors. So it is all based on our training of the good sense. But it depends on the knowledge of truths of metaphysics. It includes the knowledge of God. So Descartes concludes that everything is depends upon our mind and values we have.

    Chapter Three
    Contributions and Contradictions
    There are so many philosophers who are really giving voice to Descartes including Spinoza. But there are so many philosophers who are raising voice against Descartes. But Descartes did not lose his originality. Because he was called as father of modern philosophy. That is the case he was not opposed by so many philosophers. Though some of the philosophers may be against to Descartes. Since his base of knowledge was so strong still he is in the top among the modern philosophers.
    3.1 Spinoza and Descartes
    Benedict Spinoza’s (1632-1677) originality is now here more appeared them in the difference from Descartes which is apparent in his theory of knowledge. Descartes is a deeply inconsistent thinker in that he declares clarity and distinctness to be the criteria of truth. But still seeks guarantee that his clear and distinct ideas do in fact correspond to what is the case in the realm of physical bodies. The inconsistency resides in the attempt both to find a guarantee for the truth of an idea in the idea itself and its relationship with other ideas yet to mean by truth roughly a sort of correspondence to an extra reality. This inconsistency could be avoided either by abounding the criteria of clarity and distinctions.[24]
    3.1.1 Cartesian’s Notion
    Spinoza‘s originality lies in the way in which he uses Cartesian notion of combination criticizing each in the light of the other. From Descartes he accepts the deductive ideal. In his Cartesian preoccupation with necessary truth Spinoza neglects the kind of logical investigation of Aristotle.[25] Spinoza has no need of a proof of the existence of God apart from no proof of the existence of the on substance. But in his demonstration that to perceive the necessity of its existence how reproduces a form of the ‘Ontological Argument’ which Descartes used to prove the existence of God. That is the essence of God entails its existence. Moreover he who does not rest his case for the identity of God and nature upon the deduction of the necessity of there being only one substance.[26]
    3.2 Conditions of Indubitability
    Towards the end of the First Meditation Descartes invokes to distinction between what is indubitable and what is open to one reasonable doubt. In defense of his decision to regard as dubitable many propositions are unreasonable to doubt. Harry G. Frankfurt says that, “I cannot at present yield too much to distrust, since it is not now a question of action but only of meditation and of knowledge.”[27] In their usual concerns men are not often required to decide whether a proposition is indubitable as distinct from deciding whether there is any reason to doubt it. Questions of indubitability are theoretical. They concern only the relation between a proposition and the evidence or ground of it. And take no account of the other concrete circumstances in which a proposition is evaluated.[28]
    3.3 Kant’s Argument
    Immanuel Kant (1724-1804) argues that only three ways of proving God’s existence on the speculative plane. He says that first we can precede entirely a priori and maintain that the very idea of God is such that ‘God could not exist.’ This is the method of the ontological argument. Second we can move from the bare fact that the world exists to the position that God is it s ultimate cause as in the first cause. Finally we can base our contention as the particular constitution of the world as in the physical and theological proof. Kant argues that all three types of proof are fallacious.[29] Descartes formulation on the existence of God is vulnerable to Kant’s objection. Because he says that I am holding the existence to be perfection it assumes that existence is a property or characteristic since perfection like a power or knowledge or moral goodness is a type of property.[30]  God’s existence is not a property for in saying that a thing exists one is not describing it in any way. 
    3.4 Russell and Hume’s Argument
    Bertrand Russell (1872-1970) has objections to the occurrence of the word ‘I’ in the premise ‘I am thinking.’ According to him Descartes has no right to the premise ‘I am thinking’ but only to the weaker claim, there is a thought. The premise of cogito is put forward as indubitable but according to him ‘I am thinking’ is not indubitable. It is open to doubt whether there is an ‘I’ which thinks and is not identical with these thoughts. David Hume (1711-1776) is also one of the philosophers who challenge this. Since the ideas are open to doubt it is illegitimate for the world I to appear in the premise of the cogito.[31] Descartes responses to these challenges first of all there are good reason for using the word I in the premise I am thinking. The reason is that thinking like green is a property and if there is a property there must be something which has this property. That which has a property Descartes calls it as a substance.[32]
    3.5 Personal Views
    Descartes’ epistemology starts with doubt. Through the doubt he comes to know the truth. But he should have the concept to know the truth. The concept did not come all of a sudden. Reason alone cannot make the concept. Sense is the starting point. Without experience we cannot make the concept fully. For example we cannot doubt our mother. We cannot deny the fact even though we had been misled. From the childhood itself we were brought up like that. But later if we come to know that she is not our mother, we may reason out. If we reflect our mother or father in our face we cannot doubt it. God’s creation is unique. So everyone is unique.

    3.5.1 God
    When he proves the existence of God he says that we all have the concept of God. God is a perfect being. I am imperfect being. Then how we can have the idea of perfect being? Either we should be also a perfect being or else we should not have the concept of perfect being.  But here he shows the contradiction between perfect being and imperfect being. We may have the idea of God. But that idea did not come all of a sudden. We were insisted that there is God and we were told about His love, grace etc. When he speaks about Ontological Argument he says that there won’t be mountain without valleys. But always there won’t be mountain with valleys. The earth may be flat in some of the places. So his proves for the existence of God is somewhat contradictory to us.
    3.5.2 Man
     When we speak of Descartes philosophy of man, he says that those who think they can be considered as man. Of course mind may be the important one in man. But it gets its fullness only in the body. So both are equal. To express our feelings though we don’t use mind but only the parts of body. Without body no emotions can be expressed outside. Our appetites, emotions and senses are all first go to the mind then mind insists the body to express its feelings through words. When we think of ‘Pineal Gland Theory’ it cannot unite body and soul. Soul is something extraordinary. It is metaphysical. We can not join physical with metaphysical. Of course there will not be inferior and superior among body and soul. Both are equal.
    To conclude, it is proved that he is the father of modern philosophy. Because he was taken as a leader by some of the philosophers. His own ideas and epistemology were taken as the model for other philosophers. Through this he himself proves that his innate ideas, idea of God and other knowledge were true. He was criticized by other philosophers he did not give up his hope. Thus he proved that he is the father of modern philosophy.

    Conclusion
    Descartes’ epistemology has helped us to acquire some knowledge about something. In this paper he has explained his knowledge by basis of knowledge, foundations of knowledge, cogito argument, innate ideas, existence of God, the distinction between body and mind. Because the knowledge does not depend upon only our mind, but also body. Body and mind is interconnected. His theory of pineal gland may be wrong. But his theory of knowledge is certain.
    In this paper he clearly explains that one has to get knowledge through doubt. Because the doubt makes one to think to find out the reason. Then only we can get correct knowledge. Since he is rationalist, he says that only by reasoning we can attain right knowledge. He says that those who think they are considered as human being. Without thinking we won’t be considered as not even being. Those who think they have the power to live in this world. Because if any thing is not useful to us we just throw it out. It is applicable to the human beings also.
    So through this paper Descartes helps us to acquire right knowledge. We already have some ideas in us. But those things cannot be considered as right knowledge always. He is telling the existence of God as example for innate ideas. The idea of perfect being is in imperfect being. So he gives so many examples to insist that there is an innate idea. When we are trying to understand his epistemology there may be some difficulties. Because he is not giving any ideas from outside of the world. He is asking to realize ourselves. For example the idea of God is in us. We don’t realize the idea which is within us. We are not able to understand fully.
    Of course this is the best help to face our own problem in the future. Because the days are flowing like anything. So the people flying like anything. In that speed some of us forget to think in most of the time. So from this Descartes gives a clue to find ourselves in the world. We should be with the people but we should lead the people not as a guide but as a friend like Descartes.

    Bibliography
    Primary Source
    a. books
    Descartes, Rene. Descartes’ Philosophical Writings. Edited and Translated by. Australia: Nelson’s University Paperbacks, 1954.

    Second Sources

    Marnard Hutching, Robert. Great Books of the Western World. London: The University of Chicago, 1952.
                                                                                                                                                              Thomson, Garrett. On Descartes. New Delhi: Cengage Learning India Private Ltd., 2008.


    [1] D.W. Hamlyn, “History of Metaphysics,” in The Oxford Companion to Philosophy (New York: Oxford      University, 1995), 557.
    [2] Daniel Garber, “Rene Descartes” in Concise Routledge Encyclopedia of Philosophy, 2000ed, 200.
    [3] Garber, “Rene Descartes,” 4.
    [4] Ibid.
    [5] Garber, “Rene Descartes,” 10.
    [6] Ibid., 76.
    [7] Ibid.
    [8] Elizabeth Anscombe, Descartes’ Philosophical Writings, (Australia: Nelson’s University Paperbacks 1954), 79.
    [9]  Descartes, Philosophical Writings, xxix.
    [10] Ibid., xxviii.
    [11] Garber, “Rene Descartes,” 6.
    [12] Ibid.
    [13] Ibid.
    [14] J. Cottingham, “Rene Descartes,” in The Oxford Companion to Philosophy (New York: Oxford      University, 1995), 205.
    [15] L.J. Beck, “Rene Descartes,” in Encyclopedia Britannica, 15th ed, 601.
    [16] Garber, “Rene Descartes,” 200.
    [17] Robert Marnard Hutching, Great Books of the Western World, (London: The University of Chicago,                                                                                                                                                                              1952), 132.
    [18] Garber, “Rene Descartes,” 4.
    [19] Ibid., 9.
    [20] Hutching, Western World, 89.
    [21] J. Cottingham, “Rene Descartes,” 190.
    [22] Hutching, Western World, 199.
    [23] J. Cottingham, “Rene Descartes,” 191.
    [24] Alasdair Macintyre, “Benedict Spinoza,” in Encyclopedia of Philosophy, 1972ed, 537.
    [25] Ibid., 532.
    [26] Macintyre, “Spinoza,” 533.
    [27] Ibid., 413.
    [28] Ibid.
    [29] Ibid., 316.
    [30] W.H. Walsh, “Kant,” in Encyclopedia of Philosophy, 316.
    [31] Garrett Thomson, On Descartes (New Delhi: Cengage Learning India Private Ltd., 2008), 41.
    [32] Ibid., 42.