CHRISTOLOGY – AN INVITATION TO ENCOUNTER

A Christian must at all times be aware that the way he lives affects the lives of those around him for better or for worse. Whether I like it or not either I am a stumbling block in my neighbour’s path or I am a stepping stone to him on the road to salvation. Jesus is the centre and basic of Christianity. Christian preaching began with the proclamation of the Mystery of the Death and Resurrection of Jesus. I experience that Christianity means not only the following of the teachings of Jesus, but commitment to the person of Jesus Christ. Christianity becomes meaningless, if Jesus Christ did not really exist in this world. As St. Paul says, “If Christ has not been raised, your faith is futile and you are still in your sins,” 1 Cor: 15:17. My concern here lies on the human nature but without denying the divine nature.

The descending Christological structure of Paul’s epistle which indicates the human nature of Jesus in Roman: 1:3 is expressed in the words: “He was descended from David according to the flesh”. Here I try to highlight the significance of human nature of Jesus who identified himself with the marginalized and the poor. He had a unique relationship with His disciples. He goes out of his way to seek and choose his disciples (Lk 6:12-16). He was not like that of Jewish rabbis. He transcends the law on His own authority and reveals its true meaning. He insists, not on the letter of the law, but on its spirit. He wants to free people from being blind slaves of the law (Mk: 2:27). Pauline expression gives that Jesus was born in the world where I am now. He challenged his society by the very way of his life and made a marvellous impact. He reminds me that I too have taken the form of the flesh- a human being. I have to live up to his expectations. I have an obligation to work for the growth of my neighbour.

   

Jesus has a unique relationship with God whom he dares to address by the familiar Aramaic word ‘abba’. Jesus was able to perform mighty miracles because he was mighty in prayer. At the end of a tiring day of service to people, when his energies were spent, he felt the need to go apart for refreshing himself in prayer. Jesus, though he was the son of God, lived a fully human life. If Jesus the Son of God needed prayer, what about me a faultering human being?  As a future diocesan priest, this aspect of Jesus towards God the Father invites me to spend my life faithful in prayer so to be saved. He has a very special and uniqueness type of consciousness. He is conscious that in Him the kingdom of God has come. His demands (Lk 9:59-62) are absolute, since he is confident that in Him God has intervened in human history. As a child of God, wearing the mind of Jesus, I need to understand and discern in my vocation and mission to serve Him and his people in this world where I can be a witness or at least a believer or follower of Christ- the son of God whose attitude must reflect in my life.

In spite of all the difficulties, St. Paul who encountered Jesus witnessed the Gospel and preached. For him, it was of external opposition. He challenges me with the question “Who do you say that I am?” (Mk: 8:29). To answer this question, I need to cheque my personal relationship with Christ. Like Paul in re-making my relationship with God and people I may find both internal and external opposition.  Jesus expects me to break away with all these things and come forward to create a new world of love and peace. The important thing is to ‘to encounter’ Jesus Christ, to experience Him. This ‘encountering’ implies acquiring a sense of what Jesus thinks and feels, of His vision of the world and of His values. It means “putting on” of the mind of Jesus Christ. Any one who is interested in the meaning of life and its ultimate questions can never ever ignore Him. At last I had found him whom I sought for. By encountering such a person in my life i can transform myself to be a stepping stone in the lives of my fellow beings.

Kirubakaran A.

I Year Theology

Papal Seminary, Pune

THE MISSION OF JOHN THE BAPTIST IN THE GOSPEL OF LUKE

Introduction  

        In the pre Lucan tradition John is understood from the stand point of the dawn of the new eschatological age. He is more than a prophet, he is the forerunner, and he is Elijah. It is true that he does not set out his views coherently, but he indicates it whenever he speaks of John by what he omits and by what he adds. In the tradition John the Baptist stands on the dividing line between the old and the new epoch. He not only announces the imminent Kingdom of God, but it is himself a sign of his arrival. John no longer marks the arrival of the new aeon, but the division between two epochs in the one continuous story as it is described in Luke. The eschatological events do not break out after John, but a new stage in the process of salvation is reached, John himself still belonging to the earlier of the two epochs which meet at this point. This transformation of the tradition concerning John affects all the different sources, and therefore is to be attributed to Luke himself.

Lucan view of John in redemptive history            

        Luke provides the key to the topography of redemptive history.  Narrative of John is due to Lucan Christology. The Lord is not Yahweh but Jesus. This is metaphoric, symbolic statements which can be interpreted in terms of ethical transformation and which has social implication. John is the ‘new Elijah’ who prepares the way of the Lord. This is taken from Isaiah 40:3-6. Luke emphasizes the universal significance of the Messiah. This fulfills what was told of John in 1:15-17 and 1:76-79.

         Luke makes it point at the same time to a continuity: until now there is also the preaching of the kingdom. Therefore the preaching of repentance is continued by Jesus. It is John’s role to prepare the way for this by preaching and baptism, and his great merit is that he refused to claim for himself the messianic role. At the same time, however, this makes plain John’s limitations: it is only through the proclamation of the kingdom that John’s preaching and only through the spirit that John’s baptism, are raised to a level appropriate to the new epoch. Apart from the prologue Luke recognizes no typological correspondence between John the Baptist and Jesus. John has a clearly defined function in the centre of the story of salvation. As it is his ministry rather than his person that serves as a preparation for Jesus, he is subordinate to the work of Jesus in the same way as is the whole epoch of the Law. It plainly contradicts the prologue, where in Jesus is linked with Elijah. 

        Luke‘s own view stands out here particularly clearly. Luke‘s argument, however, is the reverse of this traditional view: John the Baptist inaugurated the second period though he belongs to the First period. John is not the precursor, for there is no such thing but he is the last of the prophets. Luke informs us that John is dead and appears no more. The tension between tradition and the adaption of it can be seen in Luke. In the tradition John was more than a prophet; now he becomes the greatest prophet.

Baptism: a symbol of repentance

        Those who come to John are ordinary people but later the Jewish leaders fail to respond to John’s invitation of the message of repentance which we find in 7:30 and 20:5. They also do not listen to Jesus. They are the most unexpected people like Roman soldiers, much hated tax collectors. They did not bother but they responded. This was possible for the Non-Jewish people. John’s giving baptism (3:7) is a symbol of repentance but it has to be completed in Jesus’ way. This involves Faith in terms of proclamation and the gift of the spirit. Repentance is a complete turn around in one’s life and is seen in one’s ethical renewal. Forgiveness is an important term in Luke. It has to do with release from debt, imprisonment originally, metaphorically guilt and consequences of sins. 

There is a message for the Church:

1. Church is not only looking for the expected responses but also unexpected responses because God is at work.
2. John is a preparer of the way. He brings people to Jesus. This is the model of the Church. Church is not the messiah just as John was not the Messiah. Church should bring people to the faith to encounter the messiah. 
3. The Church has to be persecuted to prepare the way of the Lord. So do not be surprised. In all these, Christian Baptism is part of the answer. Baptism is a water baptism. Jesus is a giver and bearer of the Spirit or fire. ‘Judgment’ is the other side of ‘Salvation’ (Acts 1:1-2).
4. Luke blindly puts that nobody is in a ‘privileged position’. Every one is equal before God and should manifest this ethical renewal. Sharing of material goods is important in Luke.

People should be caring for others and less for themselves in terms of sharing. They should manifest as a sign of repentance and seek renewal in their lives in which not just following rituals only but also radical demands. E) People should be caring for others and less for themselves in terms of sharing. They should manifest as a sign of repentance and seek renewal in their lives in which not just following rituals only but also in radical demands.

Conclusion

        John is included within the saving events, but not that one should think of John in an eschatological sense. The fact is that the ministry of John and that of Jesus overlap to a certain extent in time. The exit of John the Baptist has no particular significance, and it is the fate of the prophets that we learn of his death incidentally, and not an eschatological event. Luke can find apologetic on behalf of the Baptist in his sources. Yet in respect of these two figures he is quite independent, but consistent, as a result of his eschatology. To sum up, we may say that Luke employs geographical factors for the purpose of setting out his fundamental conception, and that he modifies his sources to a considerable extent. This modification takes the form of a conscious editorial process of omissions, additions, and alterations in the wording of the sources. It is plain that his purpose is to keep separate the respective localities of John and of Jesus.    

Kirubakaran A.

I Year Theology

Papal Seminary, Pune

Lenten Reflection - Matthew 7:7-12 Sharing II

Parents Meeting at Poondi - 13 February 2010

பூண்டி மாதா திருத்தலத்தில் குருமாணவர்களின் பெற்றோர்களுடன் கலந்துரையாடல்

உலகின் மாபெரும் மனிதரை, தலைசிறந்த தலைவரை, இறைவாக்கினரை, பெரிய குருவை உருவாக்கிய அன்னை மரியாவின் வழிகாட்டுதலில், பூண்டி அன்னையின் திருத்தலத்தில் குடந்தை பொதுநிலையினர் பணிக்குழுவுடன் இணைந்து திரு இருதய குருமடத்தின் சார்பாக பிப்ரவரி 13 – 14 நாள்களில் குருமாணவர்களின் பெற்றோர்களுடன் கலந்துரையாடல் ஏற்பாடு செய்யப்பட்டது.

குடந்தை மறைமாவட்டத்திற்காக குருக்களாக பயிற்சி பெறும் 54 குருமாணவர்களின் பெற்றோர்கள், உறவினர்கள் மற்றும் உடன்பிறந்தோர்கள் என 80 பேர் ஆர்வமுடன் பூண்டி அன்னையின் திருத்தலத்திற்கு வருகை தந்து இக்கூட்டத்தில் பங்கேற்றனர்.

முதல்நாளில், இறுதியாண்டு குருத்துவ பயிற்சியிலுள்ள திருத்தொண்டர்கள் பெற்றோர்களை வரவேற்று பெயர்களை பதிவு செய்தனர். வந்தோரை வரவேற்ற பின் குடந்தை பல்நோக்கு சமூக சங்கத்தின் உதவி செயலர், அருட்பணியாளர் எஸ். அல்போன்ஸ் அவர்கள் சமூக பகுப்பாய்வு பற்றிய கருத்துரைகளை வழங்கினார். தற்போதைய சமய, சமூக, பொருளாதார, அரசியல், குடும்ப சூழல்களில் ஏற்பட்டுள்ள மாற்றங்களை கோடிட்டு காட்டினார்.

தேநீர் இடைவேளைக்கு பின்னர் தமிழக பொதுநிலையினர் பணிக்குழு செயலர், அருட்பணியாளர் இரட்சண்யதாஸ் அவர்கள் திருச்சபையில் பொதுநிலையினரின் பங்கேற்பைப் பற்றி விவரித்தார். குறிப்பாக புனித்தப்படுத்தும் பணி, மேய்ப்புப் பணி, இறைவாக்கு உரைக்கும் பணி ஆகிய முப்பணிகளில் குருமாணவர்களின் பெற்றோர்களும் ஈடுபட வேண்டுமென அறிவுறித்தினர்.

மதிய அமர்வில் தமிழக இறையழைத்தல் பணிக்குழு செயலர், அருட்பணியாளர் சகாய ஜான் அவர்கள் குருமாணவர்களின் இறையழைத்தலிலும் உருவாக்கத்திலும் பெற்றோர்களின் பங்கு குறித்து உரையாற்றினார்.

பின்னர் திரு இருதய குருமட அதிபர், அருட்பணியாளர் G. கிறிஸ்துராஜ் தற்காலத்தில் குருத்துவ பயிற்சியிலுள்ள சவால்கள் மற்றும் மாற்றங்களையும் குருத்துவ பயிற்சியின் ஒழுங்குமுறைகளையும் பகிர்ந்து கொண்டார். பின்னர் பெற்றோர்களும் அழைத்தல் மற்றும் மாணவர்களை உருவாக்குவதில் தங்களின் எடுத்துக்காட்டான கிறிஸ்தவ வாழ்வினால் ஒத்துழைப்பு நல்குவதாக உறுதி கூறினர்.

மாலை 5.15 மணியளவில் அன்னையின் திருத்தலதில் பக்தர்களுடன் இணைந்து பெற்றோர்கள் திருப்பலியில் பங்கெடுத்தனர். அதன் பின்
பூண்டி பேராலய பொருளாளர், அருட்பணி முனைவர் ச.இ. அருள்சாமி அவர்கள் பங்கு மேய்ப்புப் பணி மற்றும் குருத்துவ பயிற்சியில் தனது நீண்டகால அனுபவத்தை பகிர்ந்து கொண்டு பெற்றோர்களின் எளிய, சாட்சிய வாழ்விற்கான அறைகூவல் விடுத்தார்.

இரவு உணவிற்கு பின் திருத்தல வளாகத்தை சுற்றி பவனியாக வந்து அன்னையின் செபமாலையுடன் முதல் நாள் நிகழ்வுகள் நிறைவுற்றன.

14-2-2010 ஞாயிறு அன்று காலை அமர்வில் குடந்தை மறைமாவட்ட ஆவணக் காப்பாளர், அருட்பணியாளர் A. அருள் பிரகாசம் அவர்கள் ”தலைமைத்துவம் பற்றிய ஓர் பார்வை” என்ற தலைப்பில் இயேசுவின் வழியில் சிறந்த தலைவர்களை உருவாக்குதில் பெற்றோர்களின் தலைமைப் பொறுப்பைப் பற்றி எடுத்துரைத்தார்.

பின் பூண்டி பேராலய பங்குத்தந்தை, அருட்பணியாளர் P. சகாயராஜ் வழிகாட்டுதலில் ஒப்புரவு வழிபாடு நடந்த்து. மக்கள் அனைவரும் பங்கேற்று ஒப்புரவு அருள்சாதனத்தை பெற்றுக் கொண்டனர். 11.30 மணியளவில் அன்னையின் பேராலயத்தில் குடந்தை மறைமாவட்ட ஆயர், மேதகு F. அந்தோனிசாமி D.D., S.T.L. அவர்களின் தலைமையில் குருமாணவர்களின் பெற்றோர்களுக்கான சிறப்பு திருப்பலியில் அனைவரும் பங்கெடுத்தனர்.

குடந்தை மறைமாவட்ட பொதுநிலையினர் பணிக்குழு செயலர் மற்றம் பவனமங்கலம் பங்குத்தந்தை, அருட்பணியாளர் இயேசு ராஜ் அவர்கள் வடகிழக்கு இந்தியாவில் பழங்குடி இனமக்களிடையே தான் பணியாற்றிய அனுபவத்தையும் குருமாணவர்களின் பயிற்சி காலத்திலேயே இத்தகைய வேதபோதக ஆனுபவத்தின் அவசியத்தையும் வலியுறுத்தினர்ர்.

மதிய உணவிற்கு பின் ஆயர் அவர்கள் பெற்றோர்களை சந்தித்து பிள்ளைகளின் வளர்ப்பில் பெற்றோர்களின் முக்கிய பங்கை உணர்த்தினர். மாணவர்கள் நல்ல குருவாக இருந்தாலும் அல்லது வழிமாறினாலும் பெற்றோர்கள்தான் முழுப்பொறுப்பு என்பதையும் சுட்டிக் காண்பித்தார்.

ஒவ்வொரு நிகழ்விலும் பெற்றோர்கள் ஈடுபாட்டுடன் பங்கெடுத்தனர். சிலர் எழுப்பிய வினாக்களுக்கும் விளக்கம் தரப்பட்டது.

குருமாணவர்களின் பெற்றோர்களை சந்தித்து திருப்பலி ஆற்றி ஆசியுரை வழங்கிய குடந்தை மறைமாவட்ட ஆயர், மேதகு F. அந்தோனிசாமி D.D., S.T.L. அவர்களும், தாயுள்ளத்துடன் இரண்டு நாள்கள் பெற்றோர்களுக்கு உணவு, உறைவிடம் மற்றும் ஆன்ம தேவைகளுக்கும் உதவிய பேராலய தந்தையர்கள் ஒவ்வொருவருக்கும், இந்த நிகழ்வுக்கு செயல் வடிவம் கொடுத்து இனிது நடந்தேற எல்லா ஏற்பாடுகளையும் ஒருங்கிணைத்த குடந்தை மறைமாவட்ட பொதுநிலையினர் பணிக்குழு செயலர் மற்றம் பவனமங்கலம் பங்குத்தந்தை, அருட்பணியாளர் இயேசு ராஜ் அவர்களும், பெற்றோருடன் எந்நேரமும் உடனிருந்து உதவிய குடந்தை மறைமாவட்ட திருத்தொண்டர்களுக்கும், பேராலய பணியாளர்களுக்கும் நன்றி கூறி அன்னைக்கு புகழ்பாடல் பாடி இரண்டு நாள்கள் குருமாணவர்களின் பெற்றோர்களுடன் கலந்துரையாடல் நிறைவுப் பெற்றது.

இறையசீருடன், அன்னையின் பாதுகாவலும், பக்தர்களின் பரவசமும், பெற்றோர்களிடைய புதிய நட்புறவும், கருத்துரையாளர்களின் சிந்தனைகளையும், பேராலய தந்தையர்களின் விருந்தேபலையும் மனதில் தாங்கியவர்களாய் தங்கள் ஊர் திரும்பினார்கள்.

Test in Latin

Phonetics Exam

Test in Grammar