Stabat mater dolorosa


No.
Tamil
Latin
English
1.

மைந்தனார் சிலுவை மீது மாத்துயருடன் வருந்த
நொந்தழுதாள் தாய் மரி!
Stabat mater dolorosa
juxta Crucem lacrimosa,
dum pendebat Filius.
At the Cross her station keeping,
stood the mournful Mother weeping,
close to her son to the last.
2.



வேதனைக் கடலமிழ்ந்த மாதா ஆத்துமம் வதைய
வாள் பாய்ந்தூடுருவிற்று.
Cuius animam gementem,
contristatam et dolentem
pertransivit gladius.
Through her heart, His sorrow sharing,
all His bitter anguish bearing,
now at length the sword has passed.
3.



நேச மகனை இழந்த தாய் அனுபவித்த துயர்
தானுரைக்க நாவுண்டோ!
O quam tristis et afflicta
fuit illa benedicta,
mater Unigeniti!
O how sad and sore distressed
was that Mother, highly blest,
of the sole-begotten One.

4.


அருமையாய் ஈன்ற சுதன் அவஸ்தயைக் கண்டிளகி
உருகிப் புலம்பினாள்!
Quae moerebat et dolebat,
pia Mater, dum videbat
nati poenas inclyti.
Christ above in torment hangs,
she beneath beholds the pangs
of her dying glorious Son.
5.

இரட்சகர் திருத்தாயார் இக்கொடிய வதைப்பட
யார் கண்டழாதிருப்பார்!
Quis est homo qui non fleret,
matrem Christi si videret
in tanto supplicio?
Is there one who would not weep,
whelmed in miseries so deep,
Christ's dear Mother to behold?
6.

திருமகன் துயரத்தால் உருகுந்தாயைக் கண்டுள்ளம்
கரையாதார் யாருண்டு!
Quis non posset contristari
Christi Matrem contemplari
dolentem cum Filio?
Can the human heart refrain
from partaking in her pain,
in that Mother's pain untold?
7.

அன்புள்ள தன் திருமகன் துன்பதுயர் அவஸ்தையுள்
தன் ஜீவன் தரக் கண்டாள்! 
Pro peccatis suae gentis
vidit Iesum in tormentis,
et flagellis subditum.
For the sins of His own nation,
She saw Jesus wracked with torment,
All with scourges rent:
8.


பட்ச ஊருணி மாதாவே பரிதவித்தே உம்மோடு
பாவி நான் அழச் செய்யும்!
Vidit suum dulcem Natum
moriendo desolatum,
dum emisit spiritum.
She beheld her tender Child,
Saw Him hang in desolation,
Till His spirit forth He sent.
9.
ஆதி இயேசுவை நேசித்தே யான் அவருக்கினியனாய்
அன்பால் என்னுள்ளம் சுடும்!
Eia, Mater, fons amoris
me sentire vim doloris
fac, ut tecum lugeam.
O thou Mother! Fount of love!
Touch my spirit from above,
make my heart with thine accord:
10.
தேவதாயே தயை கூர்ந்து பாவி என்னிருதயத்தில்
இயேசு காயம் பதியும்!
Fac, ut ardeat cor meum
in amando Christum Deum
ut sibi complaceam.
Make me feel as thou hast felt;
make my soul to glow and melt
with the love of Christ my Lord.
11.
சிலுவை அடியில் நின்று தேவதாயே உம்மோடே நான்
புலம்ப ஆசிக்கின்றேன்!
Sancta Mater, istud agas,
crucifixi fige plagas
cordi meo valide.
Holy Mother! pierce me through,
in my heart each wound renew
of my Savior crucified:
12.
கன்னியர் அரசியே, தாயே என்
கண்ணீரை உம்முடைய
கண்ணீரோடேற்றருளும்!
Tui Nati vulnerati,
tam dignati pro me pati,
poenas mecum divide.
Let me share with thee His pain,
who for all my sins was slain,
who for me in torments died.
13.
அன்பால் அக்கினியை மூட்டி
அடியேனைத் தீர்வை நாளில்
ஆதரிப்பீர் கன்னியே!
Fac me tecum pie flere,crucifixo condolere,
donec ego vixero.
Let me mingle tears with thee,
mourning Him who mourned for me,
all the days that I may live:
14.
மண் உடல் உயிர் பிரிந்தால்
வான் மோட்சம் விரைவில்
சேர்ந்து வாழவும் செய்தருளும்.
Juxta Crucem tecum stare,
et me tibi sociare
in planctu desidero.
By the Cross with thee to stay,
there with thee to weep and pray,
is all I ask of thee to give.
15.

Virgo virginum praeclara,
mihi iam non sis amara,
fac me tecum plangere.
Virgin of all virgins blest!,
Listen to my fond request:
let me share thy grief divine;
16.

Fac, ut portem Christi mortem,
passionis fac consortem,
et plagas recolere.
Let me, to my latest breath,
in my body bear the death
of that dying Son of thine.
17.

Fac me plagis vulnerari,
fac me Cruce inebriari,
et cruore Filii.
Wounded with His every wound,
steep my soul till it hath swooned,
in His very Blood away;
18.

Flammis ne urar succensus,
per te, Virgo, sim defensus
in die iudicii.
Be to me, O Virgin, nigh,
lest in flames I burn and die,
in His awful Judgment Day.
19.

Christe, cum sit hinc exire,
da per Matrem me venire
ad palmam victoriae.
Christ, when Thou shalt call me hence,
by Thy Mother my defense,
by Thy Cross my victory;
20.

Quando corpus morietur,
fac, ut animae donetur
paradisi gloria. Amen.
While my body here decays,
may my soul Thy goodness praise,
Safe in Paradise with Thee.

புனித வியாழன் மறையுரை Holy Thursday Tamil Sermon



Click to listen to Fr. Arul Prakasam's Sermon on Holy Thursday 2011
(பெரிய வியாழன் மறையுரை ஒலி வடிவில்)


மறைந்த நம் திருத்தந்தை இரண்டாம் அருள் சின்னப்பரின் சொந்த நாடான போலந்து கம்யூனிச ஆதிக்கம் ஓங்கியிருந்த நாடு. இரண்டாம் உலகப்போரின் சமயத்தில் மாக்சிமிலன் கோல்பே என்னும் ஒரு கத்தோலிக்க குருவானவருடன் பலரும் கைது செய்யப்பட்டனர். இந்த கைதிகளில் யாரோ தப்பிவிட்டான் என்று திடீரென தலைவன் வந்து பத்து பேரை பிடித்து கொல்லப் போவதாக அறிவித்தான். அந்தப் பத்து பேரில் ஒருவன் ஐயோ என் மனைவி மக்களை யார் காப்பாற்றுவது யாருமில்லையே எனக்கதறி அழுது புலம்ப ஆரம்பித்து விட்டான். கேட்டுக்கொண்டிருந்த இந்த குருவானவர் மாக்சிமில்லன் கோல்பே முன்னே சென்று அவரை விட்டு விடுங்கள் அவரிடத்தில் நான் சாகத் தயார் என்று கூறினார் பின் அவர் விடுவிக்கப்பட்டு, குருவானவர் கொல்லப்பட்டார் கொடூரமாக.

இறை இயேசுக் கிறிஸ்துவில் பிரியமானவர்களே, இன்றைய முதல் வாசகத்தில், எப்படி இந்த பாஸ்காவைக் கொண்டாட வேண்டும் என்று சொன்னதைக் கேட்போம். இதன் இறுதியில் ஆண்டவர்: “நீங்களோ அந்நாளை, நினைவு கூற வேண்டிய நாளாகக் கொண்டு அதை உங்கள் தலைமுறைதோறும் ஆண்டவருடைய திருவிழா என்று எக்காலமும் கொண்டாடி வருவீர்கள்” என்று விடுதலைப்பயணப் புத்தகத்தில் அதிகாரம் 12, 14ல் படிக்க கேட்டோம். அதனையே கட்டளையாகவும் இறைவன் கொடுக்கின்றார். அதன்படியே யூதர்கள் அனைவரும் ஆண்டுதோறும் இந்த பாஸ்காவைக் கொண்டாடி வந்தனர்.
றைமகன் இயேசுவும் 32 ஆண்டுகளாக இதையேதான் கொண்டாடினார்.  ஆனால் பழைய பாஸ்காவானது தன்னிலே ஒரு நிறைவடைந்தாகத் தெரியவில்லை. ஆனால் இயேசுவின் பாஸ்காவானது ஏதோ ஒரு முழுமையாக மாபெரும் ஒரு பாஸ்காவை சுட்டிக் காட்டியது.

இந்த முன் குறித்த மகத்தான பாஸ்காவை நிகழ்த்தப் போகும் நோக்கத்தோடுதான் பாஸ்காவுக்கு தயார் படுத்தும்படி இயேசு கூறியதாக புனித லூக்கா நற்செய்தியில் அதிகாரம் 22, 8-11, விவரிக்கின்றார். இந்த இறுதி பாஸ்கா உணவில் பழைய பாஸ்காவை இயேசு உருமாற்றுகிறார். அன்று இரவு பிடிபட்டு, கொடூரமாக மரிக்கப் போகும் நிலையை உணர்ந்து என்றுமே தன் பிரசன்னம் நிலைக்கவும், ஒருமைப்பாட்டை வளர்க்கவும், அந்த புளியாத அப்பத்தையும் இரத்தததையும் தன் உடலாகவும், இரத்தமாகவும் மாற்றிவிட்டார். இதுதான் விசுவாசத்தின் மறைபொருள், ஆண்டவரே தேவரீர் வருமளவும் உமது மரணத்தை அறிக்கையிடுக்கிறோம் என்று இன்றைய இரண்டாம் வாசகமாக புனித பவுல் கொரிந்தியருக்கு எழுதிய முதல் கடிதத்தில் கூறுவதைத்தான் நாம் ஒவ்வொரு திருப்பலியில் நடுப்பகுதியில் அறிக்கையிடுகிறோம். கிறிஸ்துவே தமது திருஇரத்ததால் நம்மை தந்தைக் கடவுளோடு இணைக்கும் இணைப்பாளராக உள்ளார். கிறிஸ்துதான் இந்த புதிய உடன்படிக்கையின் பலிப்பொருள், பலிப்பீடம், பலியிடும் குரு.

இந்த உன்னத பலியின் மூலம் கிறிஸ்து தாமே கடவுளின் தலைமை குருவாக இருக்கிறார். அதே சமயம் அவர் பாவத்தைத்த தவிர மற்ற அனைத்திலும் மனிதர்களைப் போல இருந்தார். அவர்களை சகோதரர்கள் என்று அழைக்க வெட்கப்படவுமில்லை (எபி 2, 11) நம்மோடு இப்படி உறவாட வந்த அவர் கொடுத்த இந்த சமத்துவமும், உரிமையும்தான் மற்ற மனிதர்களை அதாவது நம்மை அவரின் உன்னத குருத்துவத்தில் பங்கெடுக்கும் வாய்ப்பளிக்கிறது. வழியும் செய்கிறது.

எப்படி இந்த குருத்துவத்தில் இறைமக்கள் நாம் அனைவரும் பங்கெடுப்பது, புனித பேதுரு எழுதிய முதல் கடிதம் 2, 4-5 சொல்வது போல் இறைமக்கள் அனைவரும் தங்களையே கடவுளுக்கு உகந்த ஞானபலியால் காணிக்கை பங்கு பெரும் உரிமை பெற்று, அழைக்கப்பட்டிருகிறோம். 

இந்த பொதுக் குருத்துவத்தைத்தான் அதே கடிதம் முதல் பேதுரு 2 , 9ல் படிக்கக் கேட்கிறோம். எதில் இந்த பொதுக் குருத்துவம் அடங்கி இருக்கின்றது? ஏற்கெனவே பார்த்தது போல வாழ்க்கை பலியில் அடங்கி இருக்கிறது. இந்த வாழ்க்கை பலி என்பதென்ன?

இதற்கு அதே கடிதம் முதல் பேதுரு 2, 9ல் மேலும் நற்செய்தியின் மதீப்பீடுகளை வாழ்வதும், இறைவனின் வல்ல செயல்களுக்கு வாழ்வில் சான்று பகர்வதும் தான் வாழ்க்கைப்பலி.
  1. குழந்தை இறந்துவிடும் போலிருக்குங்க, கையில காசு இல்ல... ஒரு 1000 ரூபாய் கொடுத்தா திருப்பி கொடுத்திடுறேன் என்று கேட்டு ஒருவர் கண்ணீர் விடும்போது சாப்பாட்டுக்கு வைத்திருக்கும் பணத்தையும் கொடுப்பதுதான் வாழ்க்கைபலி.
  2. சம்பளம் மேசை மேல், கிம்பளம் மேசைக்கடியில், என்று இருப்பவர் மத்தியில் நான் கிறிஸ்தவன், சம்பளத்திற்கு உகந்த வேலை செய்வேன் என்பது வாழ்க்கைபலி.
  3. இருக்கும் உணவையெல்லாம் தன் 4, 5 குழந்தைகளுக்குப் போட்டுவிட்டு, வெறும் சோற்று நீரைக் குடித்துவிட்டு படுத்துவிடும் தாய் செய்வது வாழ்க்கைபலி.
  4. என்னைத் தரக்குறைவாக அனைவர் முன்னாடி பேசிவிட்டானே, இருந்தாலும் நான் அவனை மனதார மன்னிக்கிறேன் என்பது வாழக்கைபலி.
அன்றாடம் நாம் சந்திக்கும் இந்த உண்மைகளை செயல்படுத்துவதுதான் வாழ்க்கைபலி. கிறிஸ்து நம் மீது அன்புகொண்டு, தன் உயிரையும் கையளித்ததைப் போல நாமும் அயலானுக்காய் அவ்வாறு செய்யும் அளவுக்கு அன்பு செய்ய வேண்டும். அவர் கடவுளின் மகனாய் இருந்ததால் அவ்வாறு செய்ய முடிந்தது. நாம் மனிதர்கள் என்ன செய்ய முடியும்? என்ற கேள்வி கேட்க முடியாது. ஏனெனில் மறையுரையின் துவக்கத்தில் கேட்ட அந்த உண்மை சம்பவத்தில் தன் உயிரை விட்டது ஒரு சாதாரண குருதான். எப்படி முடிந்தது?

மனிதபலம் மனித சக்தி இதனை நிறைவேற்ற முடியாது. இதற்கு சக்தியும் வல்லமையும் அளிப்பதுதான் இந்த நற்கருணை எனும் ஒப்பற்ற திருவருட்சாதனம்தான் இந்த வாழ்க்கை பலியை நிறைவேற்றும் முயற்சியில் மனிதனுக்கு பொது குருத்துவத்திலிருந்து பணிக்குருத்துவத்தை இறைமகன் இன்று ஏற்படுத்தினார்.  ஆகவே அரச குருத்துவ திருக்கூட்டமாக கூடியுள்ள நாம் இந்த வாழக்கை பலியை வாழ, வலிமையும், வல்லமையும் தரும் இந்த கல்வாரி பலியில் தொடர்ந்து மன்றாடுவோம்.


இறையியல் மாணவர்கள்
கோவை நல்லாயன் குருத்துவக் கல்லூரி

குருத்து ஞாயிறு Palm Sunday Tamil Sermon


ஒரு தந்தையும் மகனும் பிழைப்பு தேடி காட்டு வழியே பயணம் செய்தனர். காட்டு வழியில் கற்களும் முட்களும் சிறுவனின் கால்களை பதம் பார்த்தன. கால்களில் ஏற்பட்ட வலி, அவனது வேகத்தை குறைத்தது. அதோடு பசியும், களைப்பும், சோர்வும் வாட்டின. தந்தை அவனை சிறிது நேரம் அமர வைத்தார். மகனின் வலியை சகிக்க முடியாத தந்தை, அவனை சிறிதுநேரம் தோளில் தாங்கினார். அவருக்கும் களைப்பு தட்டவே, தன் மகனிடம் கூறினார், தம்பி நான் முதலில் நடக்கிறேன் பிறகு நீ என் பாதச்சுவடுகளை, தடங்களை பின்பற்றி அதிலேயே உன் கால்களையும் வைத்து நடந்த வா.அப்போது கற்களும், முட்களும் உன் கால்களைத் தீண்டாது என்று கூறி தந்தை முன் நடந்த கற்களின் கடுமையையும், முட்களின் கொடுமையையும் தாங்கிக்கொண்டு மகனை பத்திரமாக அழைத்துச் சென்றார். 

தன் சுகத்தை, மகிழ்ச்சியை, சந்தோசத்தை ஏன் தன்னையே மறந்து, தன் பிள்ளை கஷ்டப்படாமல் கரை சேர கொடுமைகளை தாங்கினார் தந்தை. அதுபோலதான் தன் அவஸ்தை, பெருமையை, தெய்வம் என்ற நிலையை வலிந்து பிடித்துக் கொள்ளாமல் (பிலிப் 2, 6-11) ஒரு அடிமை போல, நாமெல்லாம் கஷ்டப்படாமல் விண்ணகம் சேர துன்ப, துயர, கரடுமுரடான வழி நடந்து நம்மை மீட்டவர்தான் இயேசு. அவரின் பாடுகளின் துவக்கம் தான் இந்த குருத்து ஞாயிறு. நமக்காக பாடுகள், வேதனைகள், துன்பங்கள் பட, ஏன் சாவதற்கு இயேசு தயாராகிறார் என்பதை நினைவுபடுத்துகிறது இந்த நாள். 

நமக்காக கொல்லப்பட கழுதை மீது ஏறிச்செல்கிறார். திருவிழாவிற்கு சமையலுக்காய் கொல்லப்படப்போகும் ஆடு எவ்வாறு மாலை மரியாதையுடன் மந்திரிக்கப்பட்டு அழைத்து செல்லப்படுகிறதோ, அப்படி மேள தாளத்துடன், ஓசான்னா பாடி அழைத்துச் செல்லப்படுகிறார் இயேசு. என்னே இயேசுவின் துணிச்சல் !

அவரின் பாடுகள் நம்மீது அவர்கொண்ட பாசத்தின் வெளிப்பாடு. அவரின் பாடுகள் அவர்மீது திணிக்கபட்டது அல்ல. அவராக விரும்பி ஏற்றுக்கொண்டது. நல்ல ஆயன் நானே, நல்ல ஆயர் ஆடுகளுக்காகத் தம் உயிரைக் கொடுப்பார் (யோ 10,11) என்று சொல்லி மனமுவந்து பாடுகளை, சாவைச் சந்தித்தவர் இயேசு. 

தான் கொண்ட இலட்சியத்திற்காக, தான் வந்த நோக்கத்திற்காக, துன்பங்களைக் கண்டு பின்வாங்கவில்லை. ஓடி ஒளிந்து கொள்ளவில்லை எதிர்த்துப் பேசவில்லை, அழுது புலம்பித் தள்ளவில்லை அவர். ஆனால் அவைகளைச் சந்திக்க கழுதைமீது ஏறுகிறார்.

இன்றைய முதல் வாசகம் இதை தெளிவுபடுத்துகிறது. நான் கிளர்ந்தெழவில்லை, விலகிச் செல்லவுமில்லை அடிப்போருக்கு என் முதுகையும், தாடியைப் பிடுங்குவோர்க்கு என் தாடையையும் ஒப்புவித்தேன். நிந்தனை செய்வோர்க்கும், காறி உமிழ்வோர்க்கும் என் முகத்தை மறைத்துக்கொள்ளவில்லை (எசா 50, 6). என்னே இயேசுவின் துணிச்சல். எருசலேமில் பாடுகள் உண்டு என்பது அவருக்குத் தெரியும். கொன்று விடுவார்கள் என்பது அவருக்குத் தெரியும். இன்று குருத்தோலை ஏந்தி ஓசான்னா பாடுபவர்கள் ஓரிரு நாட்களில் இவனை சிலுவையில் அறையும் என்று கத்துவார்கள் என்பதும் அவருக்குத் தெரியும். இருந்தும் துணிந்து செல்கிறார். ஏன்? இலட்சியத்தை நிறைவேற்ற, நாம் மீட்படைந்து விண்ணகம் சேர. யாராவது பாடுகள் படுவதற்கு, துன்பப்படுவதற்கு, கொல்லப்படுவதற்கு ஆரவாரத்தோடு, மகிழ்ச்சியோடு பவனி செல்வார்களா? ஆனால் இயேசு சென்றாரே, அந்த துணிச்சல் நம்மிடம் இருக்கிறதா? துன்ப துயரங்கள், பிரச்சனைகள் கண்டால் ஓடி ஒளிந்து கொள்கிறோமே சீடர்களைப் போல (மாற் 14, 50-52). துன்பங்களைத் தாங்குபவன், சந்திப்பவன், எதிர்கொள்பவன் தான் என் சீடன் என்பதை இயேசு பலமறை உரைத்திருக்கிறாரே (மத் 16,24), யோ 12, 24, 15,13, 16,33). 

துன்பங்களைத் தாங்க தூயவர் இயேசு துணிச்சலுடன் பயணிக்கிறார். இதுவே குருத்து ஞாயிறு துணிந்து நடக்க நாம் தயாரா? இதுவே குருத்து ஞாயிறு நம்மிடம் தொடுக்கும் கேள்வி?


இறையியல் மாணவர்கள்
கோவை நல்லாயன் குருத்துவக் கல்லூரி

இறை அழைத்தல்

(Tamil Pandit Vijayavalli was requested to write about Vocation, Formation and Priesthood.  Here is her contribution.)

1. இறை அழைத்தல் 
அரிது, அரிது மானிடராய்ப் பிறத்தல் அரிது. 
ஆம்! இறைவன், மனிதனை தம் உருவிலும்,  சாயலிலும் உண்டாக்கி தன் உயிர் மூச்சை ஊதி, உயிருள்ளவனாக்கி, அவன் விலா எலும்பிலிருந்து ஒரு பெண்ணை உருவாக்கி அவளை அவனுக்குத் துணையாக்கி, தான் படைத்த அனைத்து படைப்புகளையும் ஆண்டுகொள்ள அவர்களுக்கு அதிகாரம் கொடுத்தார். படைத்தான் படைப்பெல்லாம் மனுவுக்காக, மனுவைப் படைத்தான் தன்னை வணங்க. 

ஓரறிவு முதலாக ஆறறிவு வரையிலான அனைத்து உயிரினங்களைப் படைத்த இறைவனின் கட்டளையை ஆதிமனிதன் மீறியதால் சாவன பாவத்திற்கு ஆட்பட்ட மனித குலம், தொடர்ந்து வாழ்கிறது, வளர்கிறது, வாழ்ந்து கொண்டிருக்கிறது.  அவனது பாவச் செயல்களும் தொடர்கதையாய் தொடர்ந்து கொண்டிருக்கிறது. பாவக்குழியிலே அமிழ்ந்து கொண்டிருந்த மனித குலத்தை மீட்க இறைவனால் அழைக்கப்பட்டவர்கள் தான் இறைவாக்கினர். 
ஆபிரகாம் முதல் அன்னை தெரசா வரை அனைவருமே இறை அழைத்தலுக்கு தன்னை அர்ப்பணித்தவர்கள் தான். 
தாய் வயிற்றில் உன்னை நான் உருவாக்கு முன்பே உன்னை திருநிலைப்படுத்துனேன். [எரேமியா 1;5].
தாயின் வயிற்றிலே உருவாக்கமுன்பே, ஏழையோ, செல்வந்தனோ, கூனோ,     குருடோ, இல்லறத்தரோ, துறவறத்தாரோ, ஒவ்வொருவருக்கும் ஒரு திட்டத்தை வகுத்து வழிநடத்துபவர் இறைவன்.

எகிப்தில் இஸ்ராயேல் மக்களை விடுவித்து வழிநடத்த மோசேயசை தேர்ந்தெடுத்தார் தன்னிடம் உள்ள குறைகளை எடுத்துக்கூறி மோசே தட்டிக் கழித்த போதும் இறைவன் அவரை வழிநடத்தி இஸ்ரேயல் மக்களின் விடுதலைக்கு உதவினார். சாமுவேல், சவுல், தாவீது, சாலமோன் போன்ற அரசர்களையும் எசாயா, எரேமியா, எசேக்கியல், தானியேல், ஆமோஸ் போன்ற இறைவாக்கினர்களையும் தேர்ந்தெடுத்து அவர்கள் வழியாக தம் எண்ணங்களை மக்களுக்கு எடுத்துரத்தார்.  தம்மால் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட இவர்கள் நேரிய வழியில் செல்லும் போது அவர்களை அரவணைக்கவும் தவறவில்லை, தடம் மாறி நடந்த போது தண்டிக்கவும் தயங்கவில்லை. இறைவன் தமக்கு கொடுக்கப்பட்ட பணியை தவிர்த்து, யோனா தப்பியோட முயன்றபோது,  ஏற்பட்ட விளைவுகளையும்,  யோனா இறை சித்தத்திற்கு கீழ்ப்படிந்து, அவர் தமக்கு இட்ட கட்டளைகளை நிறைவேற்றியபோது இறை ஆசிர் பெற்றதையும் நாம் அறிவோம். 

ஆதலால் இறைவன் தன் திட்டபடியே, ஒவ்வொரு செயலையும் ஆற்றுகிறார் மனிதனை வழிநடத்துகிறார் எனபதை பழைய, புதிய ஏற்பாட்டின் வழியே நாம் அறிகிறோம். குருத்துவப் பணிக்கு தம்மை அர்ப்பணித்தோரின் வாழ்வும் அப்படிப்பட்டதே! இப்பணிக்கு உயர்ந்தவன், தாழ்ந்தவன், ஏழை, பணக்காரன்,  படித்தவன், படிக்காதவன் என்ற பாகுபாடு இல்லை இறைவார்த்தையைக் கேட்டு அதன்படி நடப்பவனே போதும். அன்று இயேசு இறைப்பணிக்கு யாரை அழைத்தார்? மீன்பிடிப்போர், வரிவசூலிப்பவர் போன்ற பாமர மக்களை அல்லவா தேர்ந்தெடுத்தார்.  கிறிஸ்துவ இனத்தயே அடியோடு அழிப்பேன் என்று சபதம் செய்து வெறித்தனமாக செயலாற்றய சவுலை பவுலாக்கி,உலகமெங்கும் திருச்சபை பரவ வித்திட வைத்தவர்.  இயேசுவின் தாயாக மரியாளை இறைவன் தேர்ந்தேடுத்தபோது,
நான் ஆண்டவரின் அடிமை உம் சொற்படியே நிகட்டும்.  [லூக் 1;38]
என்று இறைஅழைத்தலுக்கு தலை குனிந்தார் அன்னை மரியாள். தூய ஆவியின் உந்துதலால் இறைஅழைத்தலுக்கான மாற்றங்கள் நம் உள்ளத்தில் எழும்போது,
ஆண்டவரே பேசும்! அடியேன் நான் கேட்கின்றேன்.
என சாமூவேல் போல் பதிலளிக்க வேண்டும். புனித வாழ்வை யாரும் வாழ்ந்து அனுபவித்து மகிழலாம். ஒரு சிலருக்காக மட்டுமே அதை இறைவன் படைக்கவில்லை. இல்லறத்தார், துறவறத்தார் யாராக இருந்தாலும் தத்தம் வாழ்வின் நிலைக்கேற்ப புனிதராக முடியும் என்று சலேசியார் கூறுவது போல் எந்தச் சூழ்நிலையும் நம்மை தாக்காது புனித வாழ்வு வாழ முயற்சிக்க வேண்டும். 

பெற்றோர், உற்றார், உறவினரின், தூண்டுதலால் நாம் குருத்துவ வாழ்வை மேற்கொள்ள இயலாது.  அன்று இயேசு தம் சீடர்களிடம் 
வந்து பாருங்கள் (யோ 1;38-39)
என்றார். பிலிப்பைக்கண்டு, 'என்னை பின்தொடர்ந்து வா' என்றார்.  (யோ 1;43) ஒரு பண்டத்தை பார்ப்பதால் மட்டுமல்ல சுவைத்துப் பார்ப்பதால் தான் சுவையின் தன்மை தெரியும். அது போல்இயேசுவை பின் செல்ல அவரோடு தம்மை ஐக்கியப்படுத்திக்கொள்ள வேண்டும். 
எண்ணித்துணிக கருமம் துணிந்த பின்
எண்ணுவம் என்பது இழுக்கு.
இறை அழைத்தலுக்கு தலைவணங்கி அவ்வாழ்வை ஏற்க துணிந்தவுடன் சில ஆண்டுகள் கழித்து ஏன் வந்தோம் என்று எண்ணுவது இழுக்கான செயல்.  கலப்பையில் கை வைத்த பின் திரும்பிப்பார்க்கலாமா?

சந்தர்ப்பங்களும் சூழ்நிலைகளும் தடுமாற வைக்கும் பொழுது பரிசுத்த ஆவியாரின் துணையுடன் தெளிவுபெற்று இயேசுவைப் பின் செல்ல வேண்டும். திட மனதினைப் பெற இயேசுவிடம் மன்றாட வேண்டும் இறைவனின் அருளும் ஆசியும் இருந்தாலொழிய, குருத்துவ வாழ்விலே நம்மால் நிலைத்து நிற்க முடியாது. நிலையில்லா உலகம், நிலையில்லா செல்லவம், நிலையில்லா உறவு என அறிந்தும் அவற்றை உதறிவிட்டுச் செல்வது அவ்வளவு எளிதான செயல் அல்ல.  
அறுவடையோ மிகுதி ஆட்களோ குறைவு 
ஆம் நரகத்தை நோக்கிச் சென்று கொண்டிருக்கும் இவ்வுலகத்தை நித்திய வாழ்வுக்கு வழிகாட்ட, இயேசுவின் அன்பை சுவைக்க வைக்க, நமக்காக சிலுவையிலே மரித்த இயேசுவின் போதனையை மக்களுக்கு எடுத்துக்கூற குருத்துவப்பணி மிக முக்கியம்.

இவ்வுலகில் எவ்வளவோ பணிகள் உள்ளன அறிவூட்டும் ஆசிரியப் பணி, நோய்த் தீர்க்கும் மருத்துவப்பணி, நாட்டைக் காக்கும் இராணுவப் பணி என்று ஆயிரக்கணக்கான பணிகள் உள்ளன.  இவையனைத்தும் இவ்வுலகில் வாழும் வரைதான் பயன்படும். மறுவுலக வாழ்விற்கு வழிகாட்டும் ஒரே பணி குருத்துவப்பணி தான் என்பதை உணர்ந்தால் நாம் தடுமாற மாட்டோம். விருப்பு, வெறுப்பு இல்லா இறைவனின் திருவடியை அடைந்தவர்க்கு, எக்காலத்துக்கும் துன்பம் இல்லை.
 நற்செய்தி அறிவிப்போரின் பாதங்கள் எத்துணை அழகாய் இருக்கின்றன  
என்று மறைநூலில் எழுதப்பட்டுள்ளது. கிறிஸ்துவைப் பற்றிய செய்தி அறிவிக்கப்பட்டால் தான் கிறிஸ்துவை அறிய முடியும். அவரை அறிந்தால் தான் நித்திய வாழ்வை அடைய முடியும். அந்த ஒப்பற்ற செயலை ஆற்றுவதற்கு ஏற்ற பணி குருத்துவப்பணி. ஆதலால் இறை அழைத்தலுக்கு நாம் நம்மையே கையளிக்க வேண்டும். அதுகல்லும், முள்ளும் நிறைந்த பாதைதான். அரவணைத்து அழைத்துச் செல்ல நல்லாயனாம் இயேசு இருக்க அச்சம் ஏன்?
எண்ணிய எண்ணியாங்கு எய்துப எண்ணியார்
திண்ணிர் ஆகப் பெறின்
2. குருத்துவப் பயிற்சி 

சித்திரமும் கைப்பழக்கம்,செந்தமிழும் நாப்பழக்கம் என்பது பழமொழி பிறவியிலேயே யாரும் ஓவியராகவோ,சிற்பியாகவோ பிறப்பதில்லை. மனதில் பிறக்கும் ஆசை வரையத்தூண்டும், ஒரு செயலில் முழு கவனத்தை செலுத்தி பயிற்சி எடுத்தால், வெள்ளைத் தாள்களெல்லாம் உயிருள்ள ஒவியங்களாகும்.  கரடு முரடான கற்களெல்லாம்,  கை குவித்து வணங்கும் 

தெய்வங்களாகும். மழலை பேசும் குழைந்தைகளுக்கு ஆசிரியர் கொடுக்கும் பயிற்சி தான் பிழையில்லா தேன்தமிழாய் நம் காதுகளில் ஒலிக்கும்.  பயிற்சி என்பது நாம் மேற்கொள்ளப் போகும் பணிக்கு அடித்தளம் போன்றது. அந்த அடித்தளமானது முறையாக, ஒழுங்காக போடப்பட்டால்தான், அதன் மேல் எழுப்படும் கட்டிடம் நீண்டக்காலம் உறுதியோடு இருக்கும். இன்றேல் சாதாரண மழைக்கும், இடிக்கும் தாங்காது சரிந்து விழுந்து மண்ணோடு மண்ணாகிப் போகும். உலகத்தில் ஒவ்வொரு பணிக்கும் ஒரு சில ஆண்டுகளே பயிற்சி அளிக்கப்படும். அந்த பயிற்சியைப பெற்றப் பின் தனது அனுபவத்தால், திறமையால், ஆர்வத்தால் முயற்சி செய்து அந்தப் பணியில் சிறப்புற்று விளங்குகின்றனர். 

ஆனால் குருத்துவப் பயிற்சி? மேல்நிலைக் கல்வியை முடித்துவரும் ஒரு மாணவன்,  தன் விருப்பத்திற்கோ, அல்லது மற்றவரது விருப்பத்திற்காகவோ இணங்கி, உள்ளே நுழைகிறான். இருதலைக் கொள்ளி எறும்பு போன்ற சூழ்நிலை. இவர்களுக்கு ஏன் பல ஆண்டுகள் பயிற்சி அளிக்கின்றனர்? மருத்துவப் பயிற்சி பெற்றோர் மருத்துவராக மட்டுமே பணியாற்றுவர்,  ஆசிரியப் பயிற்சி பெற்றோர் ஆசிரியராக மட்டுமே பணியாற்றுவர்.  இவ்வாறு எந்தெந்த துறையில் யார் யார் பயிற்சி பெற்றாரோ அந்தந்த துறையில் மட்டுமே பணியாற்றுவர். 

ஆனால் எல்லோருடனும் கலந்து,  அவர்களது இன்ப துன்பங்களில் பங்கேற்று,  அவர்களது குறைகளை களைய ஆலோசனைகள் வழங்கி தாயாய்,  தந்தையாய், ஆசிரியராய் அவர்களை வழிநடத்தும் பெரும் பொறுப்பு குருக்களுக்கு மட்டுமே உரியது.  மற்றவர்களை வழிநடத்த இருக்கும் ஒருவர்,  அதற்கான தகுதியை தான் பெற்றிருக்க வேண்டும். அந்த தகுதி ஓரிரு ஆண்டுகளில் வந்துவிடாது. பலவகைகளில் தம்மை சோதித்து புடமிட்ட பொன்னாக வெளிவர பயிற்சி மிக மிக அவசியம். இயேசு மீன் பிடித்துக் கொண்டிருந்த பேதுருவையும் அந்திரேயாவையும் பார்த்து,
என்பின்னே வாருங்கள் நான் உங்களை மனிதரைப் பிடிப்பவர் ஆக்குவேன் என்றார்.  (மத் 4;19 )
இயேசு தம்மை வெளிப்படுத்தி, புதுமைகள் புரிந்து, நற்செய்தியை அறிவித்த மூன்று ஆண்டுகளும் தமது 12 சீடர்களை தன்னருகே வைத்திருந்தார். தான் செல்லும் இடங்களுக்கெல்லாம் அழைத்துச் சென்றார்.  ஏன்? 

தன்னோடிருந்து தனது செயல்களைப பார்க்கும் அவர்கள், தனக்குப் பின்னால் தனது மேய்ப்புப்பணியை திறம்பட ஆற்றும் வல்லமை பெற வேண்டும் என்பதற்காகவே.  அவர் செய்த அனைத்துப் புதுமைகளையும் கண்டு வியந்த அவர்கள்,  சிலுவை மரணத்தை இயேசு அடைந்த போது உயிருக்கு அஞ்சி சிதறுண்டுப் போனார்கள். 

இயேசுவின் துணையாளரான பரிசுத்த ஆவி அவர்களை ஆட்கொண்டபோது, அவர்கள் துணிவு பெற்றார்கள்,  சாவுக்கு பயந்து, ஓடி ஒழியாமல் உலகின் கடைசி எல்லைவரை நற்செய்தியைப் பரப்பினார்கள்.  அவர்கள் வழியாய் பல இலட்சம் பேர் கிறிஸ்துவை அறிந்தார்கள்; பாடுகள் பட்டனர்; வேதசாட்சிகளாய் மறித்தனர். அதற்கு அவர்களது உடலும், உள்ளமும் எவ்வளவு பக்குவப்பட்டிருக்க வேண்டும். உடலும், உள்ளமும், பக்குவப்பட பயிற்சி மிகமிக அவசியம்.

உலக வாழ்விலிருந்து பெரிதும் மாறுப்பட்டது குருக்கள் வாழ்க்கை பொருளை சம்பாதிப்பதை அடிப்படையாகக் கொண்டது மற்றப்பணிகள். ஆனால் பொருளை சம்பாதிக்க அல்ல, அருளை மட்டுமே சம்பாதிக்க, தன்னயே அர்ப்பணிக்கும் தியாக வாழ்வு தான் குருத்துவ வாழ்வு. இவ்வாழ்வு முழுமை பெற, படிப்படியாக,  உடலும், உள்ளமும் பக்குவப்பட பயிற்சி மிகமிக அவசியம். அதைவிட, அவர்களுக்குக் கற்பிப்பவர்களும், வழிநடத்துபவர்களும் இயேசுவாக இல்லாவிட்டாலும் இயேசுவைப் போலாவது இருக்க வேண்டும் இது மிகமிக முக்கியம்
என் இதயத்திற்கேற்ற மேய்ப்பர்களை உங்களுக்குக் கொடுப்பேன், அவர்கள் உங்களை அறிவுடனும் முன்மதியுடனும் வழிநடத்துவார்கள். ( எரே 3-15)
குருமாணவர்களை,  அறிவுடனும் முன்மதியுடனும் வழிநடத்துபவர் அவசியம்.  ஏனெனில் குரு கிறிஸ்துவின் பிரதிநிதி. 
சென்ற இடத்தால் செலவிடா தீதொரீஇ
நன்றின்பால் உய்ப்பது அறிவு
என்று வள்ளுவன் கூறியதுபோல் மனதை கட்டுப்படுத்த செபம், தியானம், பொறுமை,  தாழ்ச்சி,  சாந்தம்,  கீழ்ப்படிதல், கற்பு,  ஏழ்மை, எளிமை,  பிறரன்பு அனைத்தும் அவசியம்,  இவை அனைத்தும் முழுநாளிலோ, ஒரு மாதத்திலோ,  ஒரு ஆண்டிலோ வந்துவிடாது.  இறைவனின் ஆசியாலும், தூய ஆவியின் துணையினாலும், துளித்துளியாய் பக்குவப்பட்டு, எந்தச் சூழ்நிலையாலும், சூறாவளியாலும் பாதிக்கப்படாத மலைப்போல் நிமிர்ந்து நிற்க முடியும். அதற்கு பயிற்சியும், முயற்சியும் மிகமிக அவசியம். 

ஆமைபோல் ஐம்புலன்களை அடக்கி வாழ பயிற்சி அவசியம்.  மனம் ஒரு குரங்கு.  அதை அடக்கி ஆளாவிட்டால் தாவித்தாவி தனிச்சையாய் திரிந்து பாவம் என்ற சாக்கடையில் விழுந்துவிடும். பந்த,பாசங்களுக்கு அப்பாற்பட்டதான இவ்வாழ்க்கைக்கு தன்னை ஒப்பக்கொடுக்கும் ஒருவர், தனது சிந்தனை, சொல், செயல் அனைத்தையும் இயேசு ஒருவருக்கே சொந்தமாக்க வேண்டும்.
படைவீரர் எவரும் பிழைப்புக்காக பிற அலுவல்களில் ஈடுபடமாட்டார். தம்மைப்படையில் சேர்த்துக் கொண்டவருக்கு அவர் உகந்தவராய் இருக்க வேண்டும்.  விளையாட்டு வீரர் எவரும் விதிமுறைகளுக்கு உட்பட்டு விளையாடினால் மட்டுமே வெற்றிவாகை சூடமுடியும்
என்று புனித பவுல் திமொத்தியுவுக்கு எழுதிய இரண்டாம் திருமுகத்தில் கூறியுள்ளது போல் (2திமொ 2;4-6) இயேசுவின் மேய்ப்புப்பணியில் பங்கேற்கும் குருக்கள், இயேசுவுக்கு உகந்தவர்களாக, அவர் வகுத்த விதிமுறைகளுக்குக் கட்டுப்பட்டு வாழ வேண்டும். அப்பொழுதுதான் அப்பணி நிறைகுடமாகத் திகழும். நம்மையும் ஏமாற்றிக்கொண்டு மற்றவர்களையும் ஏமாற்றி வாழ வேண்டிய நிலை ஏற்படாது. 

நானும் மனிதன் தானே? எனக்குள் பந்த பாசம் இருக்க்க்கூடாதா என கேட்பவர்கள் நிச்சயம் இந்த குருத்துவ வாழ்விற்கு வரவே கூடாது. குருக்களின் பார்வை இயேசுவை நோக்கியே இருக்க வேண்டும். அவர்களது சொந்தமும்,  பந்தமும் இயேசு ஒருவரே.  அவர்களது உலக வாழ்வு தாமரை இலை தண்ணீர் போல் இருக்க வேண்டும். இயேசுவின் மேய்ப்புப்பணிக்கு தம்மை அர்ப்பணித்தவர்கள் பின்னால் திரும்பிப் பார்க்ககூடாது. ஆதலால் குருத்துவப் பயிற்சி என்பது நெருப்பின் மேல் நடப்பதுபோல்.  இயேசுவுக்கு சாட்சியாய் வாழ, தன்னிடம் ஒப்படைக்கப் பட்ட ஆடுகளை நன்முறையில் மேய்த்து உரியவரிடம் ஒப்படைக்க, புனிதனாக வாழ குருத்துவப் பயிற்சி மிகவும் தேவை முழுமையான பயிற்சியைப் பெற்றவர்கள் தான் வெற்றிக் கனிகளை பெற முடியும்.


குறிக்கோள்

இறை அழைத்தலுக்குச் செவிமடுத்து, குருத்துவ பயிற்சியில் ஈடுபட இருப்போர், வாழ்நாளெல்லாம் இப்பணியை ஆற்ற இருக்கம் இவர்கள், சிறந்த இலட்சியத்தோடு, நல்ல குறிக்கோளுடன் பயிற்சியைத் தொடங்க வேண்டும்.
“வெள்ளத்தளைய மலர்நீட்டம் மாந்தர் தம் உள்ளத்தனையது உயர்வு” நீர்ப்பூக்களின்தாளின் (தண்டுகள்) நீளம் நீர்மட்டத்திற்கு ஏற்ப அமையும் அதுபோல மக்களின் உள்ளத்தின் எண்ணத்திற்கு உயர்ச்சி இருக்கும். உயர்ந்த குறிக்கோளுடன் செயல் பட்டால் மேற்கொண்ட பணிசிறப்படையும்.

குறிக்கோள் என்பது ஒரு மரத்தின் ஆணிவேர் போன்றது, பூமியில் ஆணிவேர் எவ்வளவு ஆழம் செல்கின்றதோ, பூமியில் ஆணிவேர் எவ்வளவு ஆழம் செல்கின்றதோ. அவ்வளவிற்கு பூமியில் மேல் உள்ள மரம் உறுதியாய் செழித்து, தழைத்து, வளர்ந்து பலன் கொடுக்கும். எந்த புயலும் அதை தாக்காது. அதைப்போலவே சிறந்த குறிக்கோளுடன் குரத்துவப்பணியை மேற்கொள்ளும் போது, அப்பணி உள்றாய், தூறாய் பெருகி பலன் கொடுக்கும்.

சிறுவன் இயேசு 12 வயதில் எருசnலுமில் காணாமல் போய். பெற்றோரால் கண்டுபிடிக்கப்பட்டபோது, மரியாள் அவரை நோக்கி. ‘மகனே ஏன் இப்படிச் செய்தாய்’ என்று (லூக் 248.49) கேட்க அவர் “ஏன் என்னைத் தேடினீர்கள்? நான் என் தந்தையின் அலுவல்களில் ஈடுபட்டிருக்க வேண்டும் என்பது உங்களுக்குத் தெரியாதா?” என்ற அருத்தமாகச் கூறினார். பன்னிரண்டு வயதே நிரம்பிய சிறுவன் இவ்வாறு கூறக்காரணம்: இறைவனின் திட்டத்தை நிறைவேற்ற இப்பூமிக்கு வந்த அவர், அதை நிறைவேற்ற அப்பொழுதே முடிவெடுத்த செயல்படத் தொடங்கி விட்டார். எதற்காக், இறைவனால் அனுப்பட்டடாரோ, அவர் எள்ளளவு கூட தவறவில்லை. சிலுவை மரணத்தை ஏற்கும் வரையிலும் இறைவனின் சித்தப்படியே நடந்தார்.

ஆண்டவர் மோசேயிடம் ‘நீ இஸ்ரயேல் மக்களிடம் கூறவேண்டியது. தூயோராய் இருங்கள். ஏனெனில் உங்கள் கடவுளும் ஆண்டவருமாகிய நான் தூயவர் என்றார். ஆம், ஆண்டவர் முதலில் நம்மிடம் எதிர்பபார்ப்பது தூய்மை. உடல்தூய்மை நீரால் அமையும். ஆனால் உள்ளத்தூய்மை வாய்மையால் காணப்படும். உள்ளத்தூய்மையையே ஆண்டவர் விரும்புகிறார். நம் உடலில் உள்ள மெய், வாய், கண், மூக்கு, செலி ஆகிய ஐந்து புலன்களுமே, நம்மை பாவத்திற்க அழைத்துச் செல்லும் கருவிகளாகும். இவற்றை அடக்கி வாழ நாம் பயிற்சி எடுக்க வேண்டும். இயேசு இவ்வுலகில் வாழ்ந்தது 33 ஆண்டுகள் தான். வாழ்ந்த காலத்தில் எப்படி வாழ்ந்தார்? உண்பதும், உறங்குவதுமாக அவர் காலத்தைக் கழிக்கவில்லை.

மக்களுக்க நற்செய்தியைப் போதித்தார். நோயாளர்களைக் குண்படுத்தினார். மற்ற நேரங்களில் எல்லாம் ஜெபம் செய்தார். குருத்துவ பணியை ஏற்க இருப்போர் இதையே முக்கியக் குறிக்கோளாகக் கொள்ள வேண்டும். தனியாகச் சென்று இறைவனிடம் பேசவேண்டும்.இறைவார்த்தைகளை ஊன்றிப்படித்து, இறைவன் நமக்கு கடும் கட்டளைகளை கேட்டு அதன்படி நடக்க முன்வரவேண்டும்

குறிக்கோள் அச்சாணி போன்றது. அந்த ஆணி சக்கரத்தோடு பொருத்தி அழுத்தமாக இருந்தால்தான் வண்டி ஓடும். அதைப்போலவே நல்ல பல குறிக்கோள்களை மனதில் பதியவைத்து செயல்படும் போது நம்பணி நிறைவாய், செல்ல வேண்டிய திசைநோக்கி செல்லும். இன்றேல் அச்சாணி இல்லாத வண்டிபோல் கவிழ்ந்துவிடும். நாம் இயேசுகிறிஸ்துவோடு ஒன்றித்திருப்பவர். இயேசுவின் திருவுளத்தை நிறைவேற்பவர் என்ற எண்ணம் குரக்கள் உள்ளத்தில் இருந்த கொண்டேயிருக்க வேண்டும். அப்போழுதான் பாவநாட்டங்கள் அவர்கள் உள்ளத்தில் எழாது. உலகம் பிறந்தது நமக்காக என்று உலக இச்சைகளில் மனம் செல்லாது.

உங்களை அழைத்தவர் தூய்மையுள்ளவராய் இருப்பதுபோல் நீங்களும் உங்கள் நடத்தையிலெல்லாம் தூய்மையுள்ளவராய் இருங்கள். ஏனெனில் நான் தூயவன் என மறைநூலில் எழுதப்பட்டிருக்கிறது.

தூயவராக வாழ்வது எப்படி, மனதில் குற்றமில்லாமல் வாழ்வது, மனக்குற்றங்கள் என வள்ளுவன் குறிப்பிடுவன அழுக்காறு அவா, வெகுளி, இன்னாச் சொல் நான்கும் ஆகும். இந்த பொறாமை, ஆசை, கோபம் கடுஞ்சொல் இவைகள்தான். எல்லாப்பாவங்களுக்கும் விளைநிலம். உலகவாழ்வில் ஈடுபட்டிருப்போருக்கு சந்தர்ப்ப சூழ்நிலை காரணமாக இவைகள் ஏற்படலாம். ஆனால் உலகவாழ்வைத் துறந்து இறைப்பணிக்கு தம்மை அர்பணிக்கும் குருக்களுக்கு இந்த நான்கு குற்றங்களும் நெருங்கவே கூடாது. குருக்களுக்கு தந்தை, தாய், மனைவி, மக்கள், என்று யாரையும் காப்பாற்ற வேண்டிய கட்டாயம் இல்லை. அவர்களுக்காக உழைக்கவேண்டும் என்ற திட்டமும் இல்லை. அவர்களும் இவர்களுக்காக வாழவேண்டிய அவசியம் இல்லை. இவர்களும் அவர்களுக்காக வாழவேண்டிய உலகில் உள்ள அனைவருமே இவர்களின் குடும்பத்தினர்தான் அவசியம் இல்லை. ஆகவே இந்த மனக்குற்றங்கள் இன்றி வாழ முறய்சி செய்தால் கூடாதா? கூடும், தன்னம்பிக்கையோடு, தூய ஆவியின் அருளோடு, ஓரடி எடுத்து வைத்து, இயேசுவின் கரங்களைப் பற்றிக் கொண்டால், பெற்ற தகப்பன் தன் குழந்தையை கைநழுவாது பத்திரமாக அழைத்துச் செல்வதுபோல் இறைமகன் இயேசுவும், இறுதிவரை அழைத்துச்செல்வார் என்ற நம்பிக்கை ஒவ்வொரு குருமாணவனுக்கும் இருக்க வேண்டும். இறைவன் ஆளைப்பார்த்து அல்ல அவரவர் செயல்களின்படியே தீர்ப்பு வழங்குபவர்.

புனித பவுலடியார் கொரிந்தியருக்கு எழுதும்போது பந்தயத்தில் ஓடுபவர் பலராயினும் பரிசுபெறுபவர் ஒருவரே தன்னடக்க பயிற்சி அழிவற்ற வெற்றிவாகை சூடும் நான் குறிக்கோள் இன்றி ஓடுபவரைப்போல ஓடமாட்டேன். பிறருக்கு நற்செய்தி என்உடலை அடக்கி கட்டுப்படுத்துகிறேன் என்கிறார். தன்னடக்கத்தை வாழ்வின் குறிக்கோளாகப் பேசுகிறார். ஒவ்வொருவருக்கும் ஆண்டவர் பகிர்ந்தளித்த கொடையின்படியும், அவர்விடுத்த அழைப்பின்படியும் வாழ முயற்சிக்க வேண்டும். உலகில் பல்லாயிரக்கணக்கானவர்கள் இருப்பினும் ஒருசிலருக்கு மட்டுமே இறைஅழைத்தல் விடுக்கப்பட்டுள்ளது. காரணம் கடவுளின் அருள் அவர்களுக்கு மிகுதியாக கிடைத்துள்ளது.

ஆதலால் சிறந்த குறிக்கோளோடு இப்பணியில் ஈடுபட்டால், அது ஆழமாய்த்தோண்டி  பாறைமீது அடித்தளம் அமைத்து, வீடுகட்டிய ஒருவருக்கு ஒப்பாகும். வெள்ளம் பெருக்கெடுத்து அந்த வீட்டின் மேல் மோதினாலும் வீடு அசையாது. ஆனால் குறிக்கோளின்று உள்ளொன்றும், புறமொன்றுமாக வாழ்ந்தால் அது மணல்மீது கட்டிய வீட்டிற்குச்சமமாகும். நீர் பெருக்கெடுத்து வீட்டின் மேல் மோதிய உடனே, மணல் கரைந்து வீடு விழுந்து அழிந்துவிடும். குருத்துவவாழ்வும் அதைப்போன்றதுதான்.

கடவுள் நமக்கு முன்னே நன்மையும், தீமையும் வைத்துள்ளார் எதுதேவையோ, அவற்றை எடுத்துக்கொள்ளும் சுதந்தரத்தையும் கொடுத்துள்ளார். ஞானம் நிறைந்த ஒருவன். இனிக்கும் கனிகளை விட்டு விட்டு, கசப்பான எட்டிக்காயை எடுத்து உன்ன மாட்டான். ஆதலால் எந்த சூழ்நிலையிலும் இறைவனின் கட்டளையிலிருந்து வழுவாது, இறைவன் எதற்காக என்னைத் தேர்ந்தெடுத்தாரோ, அந்த குருத்துவப்பணியை என் உயிர் உள்ளவரை பிரமாணிக்கமாய் கடைப்பிடிப்பேன் என்ற வைரநெஞ்சத்தோடு ஈடுபட்டு, குருத்துவப்பணியை புனிதத்தோடு ஆற்ற தூய ஆவியாரின் துணையை நாடி செயல்பட வேண்டும்.

அன்பு உறவில்

இறைஅழைத்தலை ஏற்று, பல்வேறு குறிக்கோளுடன் குருத்துவபயிற்சியை மேற்கொள்ளும் மாணவர், தன்னுள் வளர்த்துக் கொள்ளும் நற்பண்புகளில் தலைசிறந்து அன்பு. தன்னைப் படைத்த கடவுளிடமும், தம்மிடம் ஒப்படைக்கப்பட்ட மக்களிடமும் கொள்ளும் அன்பு.

“அன்பிலார் எல்லாம் தமக்குரியர் அன்புடையார் என்பும் உரியர் பிறர்க்கு” தம் உயிரையை பிறருக்குக் கொடுக்கும் உத்தமர்கள்தான் உண்மையான அன்புடையோர் ஆவர். இறைவன், பாவசேற்றிலே மூழ்கிக் கெலாண்டிருந்த மக்களை மீட்க தன் ஒரேமகனான் இயேசுவை உலகிற்கு அனுப்பியது, இறைவன் தான் படைத்த மக்கள் மீது கொண்ட அன்புதான் அந்த மக்களை மீட்க தன் உயிரையே சிலுவையில் கொடுத்தாரே இறைமகன் இயேசு, அந்த அன்பு கல்வாரி அன்பு நமக்குக் கற்பிக்கும் பாடம்.



-விசயவல்லி
ஓய்வுபெற்ற தமிழ் ஆசிரியை
திரு இருதய மருத்துவமனை
கும்பகோணம்

பாடுகள் நீர் பட்ட போது

பாடுகள் நீர் பட்ட போது
பாய்ந்து ஓடிய‌ இரத்தம்
கோடி பாவ‌ம் தீர்ந்து மோட்ச‌ம்
கொள்ளுவிக்க‌ வ‌ல்ல‌தே.

கெட்டு போனோம் பாவியானோம்
கிருபை செய் நாத‌னே
ம‌ட்டிலாக் க‌ருணை நெஞ்சில்
வைத்திர‌ங்கும் இயேசுவே

திருச்சிலுவைப் பாதை பாடல்


எல்லோரும்:
எனக்காக இறைவா எனக்காக
இடர்பட வந்தீர் எனக்காக
1. பழிகளைப் சுமத்திப் பரிகசித்தார் - உயிர்
    பறித்திட எண்ணித் தீர்ப்பளித்தார்

2. தாளாச் சிலுவையைச் சுமக்க வைத்தார் - உம்மை
    மாளாத் துயரால் துடிக்க வைத்தார்

3. விழுந்தீர் சிலுவைப் பளுவோடு - மீண்டும்
    எழுந்தீர் துயர்களின் நினைவோடு

4. தாங்கிட வொண்ணாத் துயருற்றே - உம்மைத்
    தாங்கிய அன்னைத் துயருற்றாள்

5. மறுத்திட முடியா நிலையாலே - சீமோன்
    வருத்தினார் தன்னை உம்மோடு

6. நிலையாய்ப் பதிந்தது உம் வதனம் - அன்பின்
   விலையாய் மாதின் சிறு துணியில்

7. ஓய்ந்தீர் பளுவினைச் சுமந்ததினால் - அந்தோ
    சாய்ந்தீர் நிலத்தில் மறுமுறையும்

8. விழிநீர் பெருக்கிய மகளிருக்கு - அன்பு
    மொழி நீர் நல்கி வழி தொடர்ந்தீர்

9. மூன்றாம் முறையாய் நீர் விழுந்தீர் - கால்
    ஊன்றி நடந்திட மெய் நொந்தீர்

10. உடைகள் களைந்திட உமை தந்தீர் - ரத்த
     மடைகள் திறந்திட மெய் நொந்தீர்

11. பொங்கிய உதிரம் வடிந்திடவே - உம்மைத்
      தொங்கிடச் செய்தார் சிலுவையிலே

12. இன்னுயிர் அகன்றது உமைவிட்டு - பூமி
      இருளினில் ஆழ்ந்தது ஒளி கெட்டு

13. துயருற்றுத் துடித்தார் உளம் நொந்து - அன்னை
      உயிரற்ற உடலினை மடி சுமந்து

14. ஒடுங்கிய உமதுடல் பொதியப்பட்டு - நீர்
     அடங்கிய கல்லறை உமதன்று

15. முன்னர் பன்முறை உரைத்தது போல் - நீர்
     மூன்றாம் நாளில் உயிர்த்தெழுந்தீர்

Synod on the New Evangelization and the Transmission of the Christian Faith



From 7 to 28 October 2012, some 300 Bishops from around the world will come together in Rome for the XIII Ordinary General Assembly of the Synod of Bishops, to reflect on the theme of “The New Evangelization for the Transmission of the Christian Faith”.

The first of a series of documents relating to the Synod, the Lineamenta (draft guidelines), was recently published.

To read the Lineamenta please click here

Message to Priests - Lent 2011


Esteemed Brothers,

This time of grace, which is given to us to live, calls us to a renewed conversion. The ministerial Priesthood is always new and through this gift the Lord Jesus is made present in our lives and, through our lives, in the lives of all men.

Conversion, for us Priests, above all else means to conform our lives more closely to the preaching that we offer daily to the faithful, becoming in this way ‘a piece of the living Gospel’ that everyone can read and accept. The foundation of that behaviour is, without doubt, the conversion of our own identity: we must convert ourselves to that what we are! The identity, welcomed and received sacramentally in our wounded humanity, demands the progressive confirmation of our hearts, our minds, our behaviours to everything that we are in the image of Christ the Good Shepherd that has been sacramentally imprinted in us.

We must enter into the Mysteries that we celebrate, especially in the most Holy Eucharist, and to allow ourselves to be formed by them. It is in the Eucharist that the Priest rediscovers his true identity! It is in the celebration of the Divine Mysteries that one can catch sight of ‘how’ to be a shepherd and ‘what’ is necessary to truly serve each other.

A de-Christianised world requires a new evangelisation, yet a new evangelisation requires ‘new’ priests. Not Priests in the superficial sense, like every passing fashion, but in the sense of a heart profoundly renewed by every Holy Mass, renewed by the love of the Sacred Heart of Jesus, Priest and Good Shepherd.

Particularly urgent is the conversion from noise to silence, from the anxious need ‘to do’ to the desire to ‘remain’ with Jesus participating ever more consciously with His being. Every pastoral action must always be an echo and expansion of that what the Priest is! We must convert ourselves to communion, rediscovering what it really is: communion with God and the Church and with each other.

The ecclesial communion is characterised fundamentally by a renewed conscience that is lived out and announces the same doctrine, the same tradition, the same history of holy men and therefore the same Church. We are called to live Lent with a profound ecclesial awareness, rediscovering the beauty of being in an exodus of people, that includes all the Ordained Priesthood and all people, that looks to their own shepherd as a model of secure reference and with an expectation of renewed and luminous testimony.

We must convert ourselves to the daily participation of the Sacrifice of Christ on the Cross. Christ made possible and efficacious our Salvation with His perfect vicarious substitution. In the same way, every Priest, alter Christus, is called, as were the great saints, to live first hand the mystery of their substitution for the service of all especially in the faithful celebration of the Sacrament of Reconciliation. This Sacrament is sought for ourselves and generously offered to everyone, along with Spiritual Direction, such that in the daily offering of our lives we repair the sins of the world. Serene, penitent, Priests before the Blessed Sacrament bring the light of evangelical and ecclesial wisdom in contemporary circumstances which seam to challenge our faith. In this way, they become authentic prophets able, in their turn, to launch to the world the only real challenge: that of the Gospel that calls us to conversion.

Sometimes the fatigue is really great and we experience the feeling of being only a few before the needs of the Church. However, if we do not convert, we will always be less because only a renewed, converted, ‘new’ priest can become an instrument through which the Holy Spirit calls other new Priests.

To the Blessed Virgin Mary, Queen of the Apostles, we trust this Lenten journey imploring from Divine Mercy that, based on the model of our Heavenly Mother, also our Priestly heart will become a ‘Refugium peccatorum’.

S. Em. R. Cardinal Mauro Piacenza
Prefect of the Congregation For the Clergy

My Kindness Shall Not Depart From Thee

For the mountains shall depart, and the hills be removed; but my kindness shall not depart from thee, neither shall my covenant of peace be removed, saith the LORD that hath mercy on thee. (Isaiah 54:10)
மலைகள் நிலை சாயினும் குன்றுகள் இடம் பெயரினும் உன்மீது நான் கொண்ட பேரன்போ நிலை சாயாது: என் சமாதான உடன்படிக்கையோ அசைவுறாது, என்கிறார் உனக்கு இரக்கம் காட்டும் ஆண்டவர். (எசாயா 54:10) 
By: Rob Gardner
For a little while
Have I forsaken thee;
But with great mercies will I gather thee.
In a little wrath I hid my face from thee
For a moment.
But with everlasting kindness will I gather thee,
And with mercy will I take thee ‘neath my wings,
For the mountains shall depart,
And the hills shall be removed,
And the valleys shall be lost beneath the sea,
But know, my child,
My kindness shall not depart from thee!

Though thine afflictions seem
At times too great to bear,
I know thine every thought and every care.
And though the very jaws
Of hell gape after thee I am with thee.
And with everlasting mercy will I succor thee,
And with healing will I take thee ‘neath my wings.
Though the mountains shall depart,
And the hills shall be removed,
And the valleys shall be lost beneath the sea,
Know, my child,
My kindness shall not depart from thee!
How long can rolling waters
Remain impure?
What pow’r shall stay the hand of God?
The Son of Man hath descended below all things.
Art thou greater than He?

So hold on thy way,

For I shall be with thee.

And mine angels shall encircle thee.

Doubt not what thou knowest,

Fear not man, for he

Cannot hurt thee.

And with everlasting kindness

will I succor thee,

And with mercy will I take thee

‘neath my wings.

For the mountains shall depart,

And the hills shall be removed,

And the valleys shall be lost

beneath the sea,

But know, my child,

My kindness shall not depart from thee!

My kindness shall not depart from thee!

(These stations of the Cross were written by John Cardinal Newman


Begin with an Act of Contrition:
"I am truly sorry for having sinned because you are infinitely good and sin displeases you. I will avoid the occasions* of sin and strive in all things to do your holy will."
(*To avoid the occasions of sin means to avoid those people, places and even thoughts that cause temptation.)

THE FIRST STATION
Jesus is Condemned to Death.
 
V. We adore thee O Christ and we bless thee
R. Because by the holy Cross you have redeemed the world.
 
Leaving the house of Caiphas, and dragged before Pilate and Herod, mocked, beaten, and spit upon, His back torn with scourges, His head crowned with thorns, Jesus, who on the last day will judge the world, is himself condemned by unjust judges to a death of ignominy and torture.
Jesus is condemned to death. His death-warrant is signed, and who signed it but I, when I committed my first mortal sins? My first mortal sins, when I fell away from the state of grace into which Thou did place me by baptism; [it was these sins] that were your death-warrant, O Lord. The Innocent suffered for the guilty. Those sins of mine were the voices which cried out, " Let Him be crucified." That willingness and delight of heart with which I committed them was the consent which Pilate gave to this clamorous multitude. And the hardness of heart which followed upon them, my disgust, my despair, my proud impatience, my obstinate resolve to sin on, the love of sin which took possession of me--what were these contrary and impetuous feelings but the blows and the blasphemies with which the fierce soldiers and the populace [inflicted on] Thee, thus carrying out the sentence which Pilate had pronounced !
 
Our Father, Hail Mary.
v. Have mercy on us, O Lord.
R. Have mercy on us.

THE SECOND STATION
Jesus receives His Cross
 
V. We adore thee o Christ and we bless thee.
R. Because by thy Holy Cross thou has redeemed the world.
 
A STRONG, and therefore heavy Cross, for it is strong enough to bear Him on it when He arrives at Calvary, is placed upon His torn shoulders. He receives it gently and meekly, nay, with gladness of heart, for it is to be the salvation of mankind.
True; but recollect, that heavy Cross is the weight of our sins. As it fell upon His neck and shoulders, it came down with a shock. Alas ! what a sudden, heavy weight have I laid upon Thee, O Jesus. And, though in the calm and clear foresight of Thy mind --for Thou sees all things--Thou was fully prepared for it, yet Thy feeble frame tottered under it when it dropped down upon Thee. Ah ! how great a misery is it that I have lifted up my hand against my God. How could I ever fancy He would forgive me unless He had Himself told us that He under- went this bitter passion in order that He might forgive us. I acknowledge, O Jesus, in the anguish and agony of my heart, that my sins it was that struck Thee on the face, that bruised Thy sacred arms, that tore Thy flesh with iron rods, that nailed Thee to the Cross, and let Thee slowly die upon it.
Our Father, Hail Mary, Glory be...

THE THIRD STATION
Jesus falls the first time beneath the Cross.

V. We adore thee O Christ and we bless thee,
R. Because by thy holy Cross you have redeemed the world.
 
JESUS, bowed down under the weight and the length of the unwieldy Cross, which trailed after Him, slowly sets forth on His way, amid the mode cries and insults of the crowd. His agony in the Garden itself was sufficient to exhaust Him; but it was only the first of a multitude of sufferings. He sets off with His whole heart, but His limbs fail Him, and He falls.
   
Yes, it is as I feared. Jesus, the strong and mighty Lord, has found for the moment our sins stronger than Himself. He falls-yet He bore the load for a while; He tottered, but He bore up and walked onwards. What, then, made Him give way ? I say, I repeat, it is an intimation and a memory to thee, O my soul, of thy falling back into mortal sin. I repented of the sins of my youth, and went on well for a time; but at length a new temptation came, when I was off my guard, and I suddenly fell away. Then all my good habits seemed to go at once; they were like a garment which is stripped off, so quickly and utterly did grace depart from me. And at that moment I looked at my Lord, and lo! He had fallen down, and I covered my face with my hands and remained in a state of great confusion.
Our Father, Hail Mary, Glory be...

THE FOURTH STATION
Jesus meets His Mother.
 
V. We adore thee O Christ and we bless thee,
R. Because by thy Holy Cross you have redeemed the world.

JESUS rises, though wounded by His fall, journeys on, with His Cross still on His shoulders. bent down; but at one place, looking up, He sees His mother. For an instant they just see each other, and He goes forward.
Mary would rather have had all His sufferings herself, could that have been, [rather] than not have known what they were by [staying away]. He, too, gained a refreshment, as from some soothing and grateful breath of air, to see her sad smile amid the sights and the noises which were about Him. She had known Him beautiful and glorious, with the freshness of Divine Innocence and peace upon His countenance; now, she saw Him so changed and deformed that she could scarce have recognized Him, save for the piercing, thrilling, peace-inspiring look He gave her. Still, He was now carrying the load of the world's sins, and, all-holy though He was, He carried the image of them on His very face. He looked like some outcast or outlaw who had frightful guilt upon Him. He had been made sin for us, who knew no sin; not a feature, not a limb, but spoke of guilt, of a curse, of punishment, of agony.
Oh, what a meeting of Son and Mother! Yet there was a mutual comfort, for there was a mutual sympathy. Jesus and Mary--do they forget that Passion-tide through all eternity?
Lord's Prayer, Hail Mary, etc.

THE FIFTH STATION
Simon of Cyrene helps Jesus to carry his Cross.
 
V. We adore thee O Christ and we bless thee,
R. Because by thy Holy Cross you have redeemed the world.
 
AT length His strength fails utterly, and He is unable to proceed. The executioners stand perplexed. What are they to do? How is He to get to Calvary? Soon they see a stranger who seems strong and active--Simon of Cyrene. They seize on him, and compel him to carry the Cross with Jesus. The sight of the Sufferer pierces the man's heart. Oh, what a privilege ! O happy soul, elect of God ! he takes the part assigned to him with joy.
This came of Mary's intercession. He prayed, not for Himself, except that He might drink the full chalice of suffering and do His Father's will; but she showed herself a mother by following Him with her prayers, since she could help Him in no other way. She then sent this stranger to help Him. It was she who led the soldiers to see that they might be too fierce with Him. Sweet Mother, even do the like to us. Pray for us ever, Holy Mother of God, pray for us, whatever be our cross, as we pass along on our way. Pray for us, and we shall rise again, though we have fallen. Pray for us when sorrow, anxiety, or sickness come upon us. Pray for us when we are prostrate under the power of temptation, and send some faithful servant of yours to succor us. And in the world to come, if found worthy to expiate our sins in the fiery prison*, send some good Angel to give us a season of refreshment. Pray for us, Holy Mother of God.
Lord's Prayer, Hail Mary, etc.

THE SIXTH STATION
Jesus and Veronica
 
V. We adore thee O Christ and we bless thee,
R. Because by thy Holy Cross you have redeemed the world.
 
AS Jesus toils along up the hill, covered with the sweat of death, a woman makes her way through the crowd, and wipes His face with a napkin. In reward of her piety the cloth retains the impression of the Sacred Countenance upon it.
The relief which a Mother's tenderness secured is not yet all she did. Her prayers sent Veronica as well as Simon--Simon to do a man's work, Veronica to do the part of a woman.* The devout servant of Jesus did what she could. As Mary Magdalene had poured the ointment at the Feast, so Veronica now offered Him this napkin in His passion "Ah," she said, "would I could do more! Why have I not the strength of Simon, to take part in the burden of the Cross! But men only can serve the Great High Priest, now that He is celebrating the solemn act of sacrifice." O Jesus ! let us one and all minister to You according to our places and powers. And as You did accept from Thy followers refreshment in Thy hour of trial, so give to us the support of Thy grace when we are hard pressed by our Foe. I feel I cannot bear up against temptation, weariness, despondency, and sin. I say to myself, what is the good of being religious? I shall fall, O my dear Savior, I shall certainly fall, unless You do renew for me thy vigor like the eagle's,and breathe life into me by the soothing application and the touch of the Holy Sacraments which [He instituted for us].
Lord's Prayer, Hail Mary, etc.
 
(*Cardinal Newman's attitude toward gender roles is that of his culture. Don't forget this was written in England over 100 years ago. Nevertheless he uses this gender distinction to make a good point, we should minister where we are and use the talents and abilities that God has given to us.
We have to take into account our circumstances without regard to gender. If we are in good health perhaps we could do good works by using our physical strength, such as building a house for the poor. If we are not strong, still we can visit the sick. If we are very ill, very weak and confined to home or bed, then we can aid others with prayer. The point is that every man and woman can work where they are to help others and use what talents and abilities they have.)

THE SEVENTH STATION
Jesus falls a second time.
 
V. We adore thee O Christ and we bless thee,
R. Because by thy Holy Cross you have redeemed the world.
 
THE pain of His wounds and the loss of blood increasing at every step of His way, again His limbs fail Him, and He falls on the ground.
What has He done to deserve all this? This is the reward received by the long-expected Messiah from the Chosen People, the Children of Israel. I know what to answer. He falls because I have fallen. I have fallen again. I know well that without Thy grace, O Lord, I could not stand; and I fancied that I had kept closely to Thy Sacraments; yet in spite of my going to Mass and to my duties, I am out of grace again. Why is it but because I have lost my devotional spirit, and have come to Thy holy ordinances in a cold, formal way, without inward affection. I became lukewarm, tepid. I thought the battle of life was over, and became secure. I had no lively faith, no sight of spiritual things. I came to church from habit, and because I thought others would observe it. I ought to be a new creature, I ought to live by faith, hope, and charity; but I thought more of this world than of the world to come -- and at last I forgot that I was a servant of God, and followed the broad way that leads to destruction, not the narrow way which leads to life. And thus I fell [away] from You.
Lord's Prayer, Hail Mary, etc.

THE EIGHTH STATION
Jesus comforts the Women of Jerusalem
 
V. We adore thee O Christ and we bless thee,
R. Because by thy Holy Cross you have redeemed the world.
At the sight of the sufferings of Jesus the Holy Women are so pierced with grief that they cry out and bewail Him, careless what happens to them by so doing. Jesus, turning to them, said, "Daughters of Jerusalem, weep not over Me, but weep for yourselves and for your children."
Ah ! can it be, O Lord, that I shall prove [to be] one of those sinful children for whom You bid their mothers to weep. "Weep not for Me," He said, "for I am the Lamb of God, and am making atonement at My own will for the sins of the world. I am suffering now, but I shall triumph; and, when I triumph, those souls, for whom I am dying, will either be my dearest friends or my deadliest enemies." Is it possible? O my Lord, can I grasp the terrible thought that You really did weep for me--weep for me, as You did weep over Jerusalem? Is it possible that I am one of the reprobate? Is it possible that I shall lose by Thy passion and death, not gain by it? Oh, withdraw not from me. I am in a very bad way. I have so much evil in me. I have so little of an earnest, brave spirit to set against that evil. O Lord, what will become of me? It is so difficult for me to drive away the Evil Spirit from my heart. You alone can effectually cast him out.
Lord's Prayer, Hail Mary, etc.

THE NINTH STATION
Again, a third time, Jesus falls.
 
V. We adore thee O Christ and we bless thee,
R. Because by thy Holy Cross you have redeemed the world.
 
JESUS had now reached almost to the top of Calvary; but, before He had gained the very spot where He was to be crucified, again he fell, and is again dragged up and goaded onwards by the brutal soldiery.
We are told in Holy Scripture of three falls of Satan, the Evil Spirit. The first was in the beginning; the second, when the Gospel and the Kingdom of Heaven were preached to the world; the third will be at the end of all things. The first is told us by St. John the Evangelist. He says: " There was a great battle in heaven. Michael and his Angels fought with the dragon, and the dragon fought, and his angels. And they prevailed not, neither was their place found any more in heaven. And that great dragon was cast out, the old serpent, who is called the devil and Satan." The second fall, at the time of the Gospel, is spoken of by our Lord when He says, " I saw Satan, like lightning, falling from heaven." And the third by the same St. John: There came down fire from God out of heaven,...and the devil . . . was cast into the pool of fire and brimstone."
These three falls--the past, the present, and the future--the Evil Spirit had in mind when he moved Judas to betray our Lord. This was just his hour. Our Lord, when He was seized, said to His enemies, "This is your hour and the power of darkness." Satan knew his time was short, and thought he might use it to good effect. But little dreaming that he would be acting in behalf of the world's redemption, which our Lord's passion and death were to work out, in revenge, and, as he thought, in triumph, he smote Him once, he smote Him twice, he smote Him thrice, each successive time a heavier blow. The weight of the Cross, the barbarity of the soldiers and the crowd, were but his instruments. O Jesus, the only-begotten Son of God, the Word Incarnate, we praise, adore, and love Thee for Thy ineffable condescension, even to allow Thyself thus for a time to fall into the hands and under the power of the Enemy of God and man, in order thereby to save us from being his servants and companions for eternity.
Or this
This is the worst fall of the three. His strength has for a while utterly failed Him, and it is some time before the barbarous soldiers can bring Him to. Ah ! it was His anticipation of what was to happen to me. I get worse and worse. He sees the end from the beginning. He was thinking of me all the time He dragged Himself along, up the Hill of Calvary. He saw that I should fall again in spite of all former warnings and former assistance. He saw that I should become secure and self-confident, and that my enemy would then assail me with some new temptation, to which I never thought I should be exposed. I thought my weakness lay all on one particular side which I knew. I had not a dream that I was not strong on the other. And so Satan came down on my unguarded side, and got the better of me from my self-trust and self-satisfaction. I was wanting in humility. I thought no harm would come on me, I thought I had outlived the danger of sinning; I thought it was an easy thing to get to heaven, and I was not watchful. It was my pride, and so I fell a third time.
Lord's Prayer, Hail Mary, etc.

THE TENTH STATION
Jesus is striped, and drenched with gall.
 
V. We adore thee O Christ and we bless thee,
R. Because by thy Holy Cross you have redeemed the world.
 
AT length He has arrived at the place of sacrifice, and they begin to prepare Him for the Cross. His garments are torn from His bleeding body, and He, the Holy of Holiest, stands exposed to the gaze of the coarse and scoffing multitude.
O You who in Thy Passion was stripped of all Thy clothes, and held up to the curiosity and mockery of the rabble, strip me of myself here and now, that in the Last Day I come not to shame before men and Angels. You did endure the shame on Calvary that I might be spared the shame at the Judgment. You had nothing to be ashamed of personally, and the shame which You did feel was because You had taken on Thee man's nature. When they took from Thee Thy garments, those innocent limbs of Yours were but objects of humble and loving adoration to the highest Seraphim. They stood around in speechless awe, wondering at Thy beauty, and they trembled at Thy infinite self-abasement. But I, O Lord, how shall I appear if You shalt hold me up hereafter to be gazed upon, stripped of that robe of grace which is Yours, and seen in my own personal life and nature? O how hideous I am in myself, even in my best estate. Even when I am cleansed from my mortal sins, what disease and corruption is seen even in my venial sins. How shall I be fit for the society of Angels, how for Thy presence, until You burn this foul leprosy away in the fire of Purgatory?
Lord's Prayer, Hail Mary, etc.
 
THE ELEVENTH STATION
Jesus is nailed to the Cross.

V. We adore thee O Christ and we bless thee,
R. Because by thy Holy Cross you have redeemed the world.
 
THE Cross is laid on the ground, and Jesus stretched upon it, and then, swaying heavily to and fro, it is, after much exertion, jerked into the hole ready to receive it. Or, as others think, it is set upright, and Jesus is raised up and fastened to it. As the savage executioners drive in the huge nails, He offers Himself to the Eternal Father, as a ransom for the world. The blows are struck--the blood gushes forth.
Yes, they set up the Cross on high, and they placed a ladder against it, and, having stripped Him of His garments, made Him mount. With His hands feebly grasping its sides and cross-woods, and His feet slowly, uncertainly, with much effort, with many slips, mounting up, the soldiers propped Him on each side, or He would have fallen. When He reached the projection where His sacred feet were to be, He turned round with sweet modesty and gentleness towards the fierce rabble, stretching out His arms, as if He would embrace them. Then He lovingly placed the backs of His hands close against the transverse beam, waiting for the executioners to come with their sharp nails and heavy hammers to dig into the palms of His hands, and to fasten them securely to the wood. There He hung, a perplexity to the multitude, a terror to evil spirits, the wonder, the awe, yet the joy, the adoration of the Holy Angels.
Lord's Prayer, Hail Mary, etc.

THE TWELFTH STATION
Jesus dies upon the Cross.

V. We adore thee O Christ and we bless thee,
R. Because by thy Holy Cross you have redeemed the world.
 
JESUS hung for three hours. During this time He prayed for His murderers, promised Paradise to the penitent robber, and committed His Blessed Mother to the guardianship of St. John. Then all was finished, and He bowed His head and gave up His Spirit.
The worst is over. The Holiest is dead and departed. The most tender, the most affectionate, the holiest of the sons of men is gone. Jesus is dead, and with His death my sin shall die. I protest once for all, before men and Angels, that sin shall no more have dominion over me. This Lent I make myself God's own for ever. The salvation of my soul shall be my first concern. With the aid of His grace I will create in me a deep hatred and sorrow for my past sins. I will try hard to detest sin, as much as I have ever loved it. Into God's hands I put myself, not by halves, but unreservedly. I promise Thee, O Lord, with the help of Thy grace, to keep out of the way of temptation, to avoid all occasions of sin, to turn at once from the voice of the Evil One, to be regular in my prayers, so to die to sin that You may not have died for me on the Cross in vain.
Lord's Prayer, Hail Mary, etc.

THE THIRTEENTH STATION
Jesus is taken from the Cross, and laid in Mary's Bosom.
 
V. We adore thee O Christ and we bless thee,
R. Because by thy Holy Cross you have redeemed the world.
 
THE multitude have gone home. Calvary is left solitary and still, except that St. John and the holy women are there. Then come Joseph of Arimathea and Nicodemus, and take down from the Cross the body of Jesus, and place it in the arms of Mary.
O Mary, at last you has possession of thy Son. Now, when His enemies can do no more, they leave Him in contempt to thee. As His unexpected friends perform their difficult work, You look on with unspeakable thoughts. Thy heart is pierced with the sword of which Simeon spoke. O Mother most sorrowful; yet in thy sorrow there is a still greater joy. The joy in prospect nerved thee to stand by Him as He hung upon the Cross; much more now, without swooning, without trembling, You did receive Him to thy arms and on thy lap. Now you art supremely happy as having Him, though He comes to thee not as He went from thee. He went from thy home, O Mother of God, in the strength and beauty of His manhood, and He comes back to thee dislocated, torn to pieces, mangled, dead. Yet, O Blessed Mary, you art happier in this hour of woe than on the day of the marriage feast, for then He was leaving thee, and now in the future, as a Risen Savior, He will be separated from thee no more.
Lord's Prayer, Hail Mary, etc.

THE FOURTEENTH STATION
Jesus is laid in the Tomb.

V. We adore thee O Christ and we bless thee,
R. Because by thy Holy Cross you have redeemed the world.

BUT for a short three days, for a day and a half-- Mary then must give Him up. He is not yet risen. His friends and servants take Him from thee, and place Him in an honorable tomb. They close it safely, till the hour comes for His resurrection.
Lie down and sleep in peace in the calm grave for a little while, dear Lord, and then wake up for an everlasting reign. We, like the faithful women, will watch around Thee, for all our treasure, all our life, is lodged with Thee. And, when our turn comes to die, grant, sweet Lord, that we may sleep calmly too, the sleep of the just. Let us sleep peacefully for the brief interval between death and the general resurrection. Guard us from the enemy; save us from the pit. Let our friends remember us and pray for us, O dear Lord. Let masses be said for us, so that the pains of Purgatory, so much deserved by us, and therefore so truly welcomed by us, may be over with little delay. Give us seasons of refreshment there; wrap us round with holy dreams and soothing contemplations, while we gather strength to ascend the heavens. And then let our faithful guardian Angels help us up the glorious ladder, reaching from earth to heaven, which Jacob saw in vision. And when we reach the everlasting gates, let them open upon us with the music of Angels; and let St. Peter receive as, and our Lady, the glorious Queen of Saints, embrace us, and bring us to Thee, and to Thy Eternal Father, and to Thy Co-equal Spirit, Three Persons, One God, to reign with Them for ever and ever.
Lord's Prayer, Hail Mary, etc.
 
LET US PRAY
God, Who by the Precious Blood of Thy only-begotten Son did sanctify the Standard of the Cross, grant, we beseech Thee, that we who rejoice in the glory of the same Holy Cross may at all times and places rejoice in Thy protection, Through the same Christ, our Lord.
(End with one Our Father, Hail Mary, and Glory Be to the Father..., for the intention of the Sovereign Pontiff).

Jokes - சிரிப்பு

7 reasons why children are more adorable than you!
 

A little girl was talking to her teacher about whales.
The teacher said it was physically impossible for a whale to swallow a human because even though it was a very large mammal its throat was very small.
The little girl stated that Jonah was swallowed by a whale.
Irritated, the teacher reiterated that a whale could not swallow a human; it was physically impossible.
The little girl said, "When I get to heaven I will ask Jonah".
The teacher asked, "What if Jonah went to hell?"
The little girl replied, "Then you ask him".

A Kindergarten teacher was observing her classroom of children while they were drawing. She would occasionally walk around to see each child's work.
As she got to one little girl who was working diligently, she asked what the drawing was.
The girl replied, "I'm drawing God."
The teacher paused and said, "But no one knows what God looks like."
Without missing a beat, or looking up from her drawing, the girl replied, "They will in a minute."

A Sunday school teacher was discussing the Ten Commandments with her five and six year olds.
After explaining the commandment to "honour" thy Father and thy Mother, she asked, "Is there a commandment that teaches us how to treat our brothers and sisters?"
Without missing a beat one little boy (the oldest of a family) answered, "Thou shall not kill."

One day a little girl was sitting and watching her mother do the dishes at the kitchen sink. She suddenly noticed that her mother had several strands of white hair sticking out in contrast on her brunette head.
She looked at her mother and inquisitively asked, "Why are some of your hairs white, Mom?"
Her mother replied, "Well, every time that you do something wrong and make me cry or unhappy, one of my hairs turns white."
The little girl thought about this revelation for a while and then said, "Momma, how come ALL of grandma's hairs are white?"

The children had all been photographed, and the teacher was trying to persuade them each to buy a copy of the group picture.
"Just think how nice it will be to look at it when you are all grown up and say, 'There's Jennifer, she's a lawyer,' or 'That's Michael, He's a doctor.'
A small voice at the back of the room rang out, "And there's the teacher, she's dead."

The children were lined up in the cafeteria of a Catholic elementary school for lunch. At the head of the table was a large pile of apples. The nun made a note, and posted on the apple tray:
"Take only ONE . God is watching."
Moving further along the lunch line, at the other end of the table was a large pile of chocolate chip cookies.
A child had written a note, "Take all you want. God is watching the apples."
 

தீவிரமாக யோசிப்போர் சங்கம் (எங்களுக்கு வேறு எங்கும் கிளைகள் கிடையாது)

செருப்பு இல்லாம நாம நடக்கலாம்
ஆனா,
நாம இல்லாம செருப்பு நடக்க முடியாது.

இட்லி மாவை வச்சு இட்லி போடலாம்.
சப்பாத்தி மாவை வச்சு சப்பாத்தி போடலாம்.
ஆனா,
கடலை மாவை வச்சு கடலை போட முடியுமா?

ராவெல்லாம் முழ்ச்சு கெடந்து யோசிப்போர் சங்கம்
என்னதான் மனுசனுக்கு வீடு, வாசல், காடு, கரைன்னு எல்லாம் இருந்தாலும்,
ரயிலேறனும்னா,
ஃப்ளாட்பாரத்துக்
கு வந்துதான் ஆகனும். இதுதான் வாழ்க்கை.


பஸ் ஸ்டாப் கிட்ட வெய்ட் பண்ணா பஸ்ஸு வரும்.
ஆனா,
ஃபுல் ஸ்டாப் கிட்ட வெய்ட் பண்ணா ஃபுல்லு வருமா?
நல்லா யோசிங்க! குவாட்டர் கூட வராது!!!

என்னதான் பொண்ணுங்க பைக் ஓட்டினாலும்,
ஹீரோ ஹோன்டா, ஹீரோயின் ஹோன்டா ஆய்டாது!!
அதேமாதிரி,
என்னதான் பசங்க வெண்டைக்காய் சாப்பிட்டாலும்,
லேடீஸ் ஃபிங்கர், ஜென்ட்ஸ் ஃபிங்கர் ஆய்டாது!!!

டிசம்பர் 31க்கும்,
ஜனவரி 1க்கும்
ஒரு நாள்தான் வித்தியாசம்.
ஆனால்,
ஜனவரி 1க்கும்,
டிசம்பர் 31க்கும்,
ஒரு வருசம் வித்தியாசம்.
இதுதான் உலகம்.

பஸ் ஸ்டாண்ட்ல பஸ் நிக்கும்.
ஆட்டோ ஸ்டாண்ட்ல ஆட்டோ நிக்கும்.
சைக்கிள் ஸ்டாண்ட்ல சைக்கிள் நிக்கும்.
ஆனா...
கொசுவத்தி ஸ்டாண்ட்ல கொசு நிக்குமா??
யோசிக்கனும்...!!


தத்துவம் 1:
இஞ்ஜினியரிங் காலேஜ்ல படிச்சா இஞ்ஜினியர் ஆகலாம்.
ஆனா
பிரசிடன்சி காலேஜ்ல படிச்சா பிரசிடன்ட் ஆக முடியுமா?

தத்துவம் 2:
ஆட்டோக்கு 'ஆட்டோ'ன்னு பேர் இருந்தாலும்,
மேன்யுவலாத்தான் டிரைவ் பண்ண முடியும்.

தத்துவம் 3:
தூக்க மருந்து சாப்பிட்டா தூக்கம் வரும்,
ஆனா
இருமல் மருந்து சாப்பிட்டா இருமல் வராது!

(என்ன கொடுமை சார் இது!?!)

தத்துவம் 4:
வாழை மரம் தார் போடும்,
ஆனா
அதை வச்சு ரோடு போட முடியாது!

(ஹலோ! ஹலோ!!!!)

தத்துவம் 5:
பல்வலி வந்தால் பல்லை புடுங்கலாம்,
ஆனா கால்வலி வந்தால் காலை புடுங்க முடியுமா?
இல்லை தலைவலி வந்தால் தலையைதான் புடுங்க முடியுமா?

(டேய்! எங்க இருந்துடா கிளம்புறீங்க?!)

தத்துவம் 6:
லாஸ்ட் பட் நாட் லீஸ்ட்...
சன்டே அன்னைக்கு சண்டை போட முடியும்,
அதுக்காக,
மன்டே அன்னைக்கு மண்டைய போட முடியுமா?

(ஐயோ! ஐயோ!! ஐயோ!!! காப்பாத்துங்க!!!)

பில் கேட்ஸோட பையனா இருந்தாலும்,
கழித்தல் கணக்கு போடும்போது,
கடன் வாங்கித்தான் ஆகனும்.


கொலுசு போட்டா சத்தம் வரும்.
ஆனா,
சத்தம் போட்ட கொலுசு வருமா?


பேக் வீல் எவ்வளவு ஸ்பீடா போனாலும்,
ஃப்ரன்ட் வீல முந்த முடியாது.
இதுதான் உலகம்

T Nagar போனா டீ வாங்கலாம்.
ஆனால்
விருது நகர் போனா விருது வாங்க முடியுமா?

என்னதான் பெரிய
வீரனா இருந்தாலும்,
வெயில் அடிச்சா,
திருப்பி அடிக்க முடியாது.

இளநீர்லயும் தண்ணி இருக்கு,
பூமிலயும் தண்ணி இருக்கு.
அதுக்காக,
இளநீர்ல போர் போடவும் முடியாது,
பூமில ஸ்ட்ரா போட்டு உரியவும் முடியாது.

உங்கள் உடம்பில்
கோடிக்கணக்கான செல்கள் இருந்தாலும்,
ஒரு செல்லில் கூட
ஸிம் கார்ட் போட்டு பேச முடியாது.

ஓடுற எலி வாலை புடிச்சா
நீ 'கிங்'கு
ஆனா...
தூங்குற புலி வாலை மிதிச்சா
உனக்கு சங்கு.

நிக்கிற பஸ்ஸுக்கு முன்னாடி ஓடலாம்
ஆனா
ஒடுற பஸ்ஸுக்கு முன்னாடி நிக்க முடியாது.

வண்டி இல்லாமல் டயர் ஓடும்.
ஆனால்...
டயர் இல்லாமல் வண்டி ஓடுமா?

இது மல்லாக்க படுத்துகிட்டு யோசிக்க வேண்டிய விஷயம். 

சைக்கிள் ஓட்டுறது சைக்கிளிங்னா, ட்ரெய்ன் ஓட்டுறது ட்ரெய்னிங்கா? இல்ல பிளேன் ஓட்டுறது பிளானிங்கா?


என்னதான் நீ புது மாடல் மொபைல் வச்சிருந்தாலும்
மெஸேஜ் Forwardதான் பண்ண முடியும்,
Rewindலாம் பண்ண முடியாது.

"Tea"க்கும் "Cofee"க்கும் என்ன வித்தியாசம்?
"Tea"ல ஒரு "e" இருக்கும். "Coffee"ல 2 "e" இருக்கும.




தீவிரமாக யோசிக்காதோர் சங்கம் (எங்களுக்கும் வேறு எங்கும் கிளைகள் கிடையாது) -


1. மண்ணிலிருந்து மண்னெண்ணெய் எடுக்கலாம்; 
கடலிலிருந்து கடலெண்ணெய் எடுக்க முடியுமா? 


2. போலீஸ் ஸ்டேஷனுக்கு போன் போட்டா போலீஸ் வரும்; 
ரயில்வே ஸ்டேஷனுக்கு போன் போட்டா ரயில் வருமா? 


3. தண்ணியில கப்பல் போனா ஜாலி; 
கப்பல்ல தண்ணி போனா காலி! 


4. ஹோட்டலில் காசு கொடுக்கலேனா மாவாட்டச் சொல்லுவாங்க.... 
ஆனால் பஸ்ல காசு கொடுக்கலைன்னா பஸ் ஓட்டச் சொல்லுவாங்களா? 


5. யானை மேல நாம உட்கார்ந்தா சவாரி! 
நம்ம மேல யானை உட்கார்ந்தா ஒப்பாரி! 


6. பஸ் போயிடாலும் பஸ்ஸ்டாண்டு அங்கயேதான் இருக்கும். ஆனா சைக்கிள் போயிட்டா சைக்கிள்ஸ்டாண்டு கூடவே போயிவிடும். 


7. பாய்சன்(Poison) பத்துநாள் ஆனாலும் பாயாசம் ஆகாது.
ஆனால் பாயாசம் பத்துநாள் ஆனா பாய்சன்(Poison) ஆயிடும்.


8. தம் அடிச்சா புகை வரும். ஆனா புகையை அடிச்சா தம் வருமா? 


9. தண்ணி அடிச்சா மப்பு வரும். மப்பு அடிச்சா தண்ணி வருமா? 


10.எவ்வளவு பெரிய பல்டாக்டரா இருந்தாலும் கடிக்கிற செருப்போட பல்லைப் பிடுங்க முடியுமா? 


11. டீஸ்பூனால டீ கலக்கலாம். டேபிள் ஸ்பூனால டேபிளைக் கலக்க முடியுமா? 


12. மெழுகை வைத்து மெழுகுவத்தி செய்யலாம். ஆனா கொசுவை வைத்து கொசுவத்தி செய்ய முடியாது. 

இயேசுவினிடத்தில் நான்

பொற்கீரிடம் அணிவித்து ஆரவரத்தோடு அவையோர் சூழ
பொற்கீரிடம் சூடவேண்டிய உன் நெற்றியிலே
கசைகளோடு கள்வர்கள் உனைசுழ்ந்து கண்ணீர் மழ்கிய
உன் முகத்தில் காரி உமிழ்ந்தபோது உன்னை வேதனையால் துடிக்கவைத்த முற்கீரிடமாய் இருந்தேன் நான் !

மாலை மயங்கும் நேரத்திலே மந்தையிலிருந்து தவறிய
ஆட்டுக் குட்டியை கண்டு நல்லாயனைப் போல
அதனை அன்போடு சுமர்ந்த உன் தோள்களில் மக்களால்
மறுக்கப்பட்டு வெறுத்து ஒதுக்கப்பட்ட அவமான
சின்னமாகிய சிலுவையாய் இருந்தேன் நான் !

அன்று ஆலயத்தில் அறிஞர்கள் உன்னை
புகழக்கண்டு அக்களித்த உன்தாயின் இருதயத்தில்
இன்று நீ வடிக்கும் இரத்த துளிகளின்
காணமாய் உருவான வாளாய் இருந்து
உள்ளத்தை ஊடுவினேன் நான் !

நறுமணத் தைலம் வார்க்கப்பட்டு முத்தமிடபட்ட
உந்தன் கைகளிலும் காலகளிலும் எந்தன்
பாவத்தினால் உன் பொற்பாதங்களை ஆணியாய்
இருந்து குருதி சிந்த அதனைப்
பிளந்தெரிந்தவன் நான் !

இத்தனை துனபங்கள் நான்
தந்த பொழுதும் என் பாவங்கள்
போக்கிட பலியாய் உன்னையே தந்தாய்
நீ இது தான் இறைஅன்போ
என்று வியந்துபோனேன் நான் !

M. Arulraj
I Year B.A.
Thiruvaiyaru