NO CROSS NO CROWN

Suffering is an inevitable reality of human life, so too with the salvific plan of God. Salvation through suffering is the plan of God. That is what we find in the suffering servant of Isaiah. God himself willed redemption of disobeyed humanity through suffering. Therefore, suffering is not something to run away from, but a door to the road of redemption. Thus, it is in endurance we are elevated.

A Tamil proverb goes like this, “உளி விழுவதால் வலி என அழும் கற்கள் சிற்பமாவதில்லை”. Yes, a beautiful statue is sign and symbol of extreme form of endurance. It has undergone the painful process of editing and redacting. Its submission to its master is not a passive act, but an active, and attentive commission totally without any desire of its own in the hands of the sculpture. In fact, a stone with passivity and rigidity gets broken and is thrown away useless. 

God is an editor. But are we ready to be edited by Him?  It is true that it is a painful processes, but with bright future. Can we say with Paul, “I consider the suffering of this world as nothing when I compare the glory to come.”  (Rom 8: 18)

Therefore, let us pray to our Lord, who has conquered the world through suffering, that we may actively submit ourselves in the hands of God, and may become beautiful living statues of message of Gospel. 

Bro. A. Susai Devanesan

பாவத்தால் கிடைத்த வாழ்வு

ஆதிமனிதன் பாவம் செய்யாமல் இருந்திருந்தால் நாம் கடவுளை நினைத்திருப்போமா என்பது கேள்விக்குறிதான். இறைமகன் மனிதனாகப் பிறந்திருப்பாரா? இல்லை கிறிஸ்தவம்தான் இருந்திருக்குமா? ஆக கிறிஸ்தவத்தின் அடித்தளத்தோடு இரண்டற கலந்துவிட்டது பாவம். பழைய ஏற்பாட்டில் ஆதாமில் ஆரம்பமான பாவ பயணம்,. புதிய ஏற்பாட்டில் இறைமகனின் இரத்தத்தைக் குடித்து நிறைவு பெறுகின்றது. 

தொடக்கத்தில் ஆதாமையும், ஏவாளையும் படைத்து, படைப்பு பொருட்கள் அனைத்தையும் அவர்களுக்கு அளித்து எக்குறையும் இன்றி வாழவைத்தார் இறைவன். மனிதனோ கீழ்படியாமை என்னும் சாவியால் பாவ வாழ்வின் கதவுகளை திறந்து வைத்தான். பாவத்தின் பலனாக சாவுக்குள் நுழைகிறோமே என்ற எண்ணம் எள்ளளவும் இல்லாமல், அன்று ஆதிப் பொற்றோர் செய்த பாவம் மனித இனத்தின் சாபமாக மாறி அவனை இன்றளவும் தொடந்து வருகின்றது. கனியை உண்டு ஆதாமால் தொடங்கபட்ட பாவ வாழ்விற்கு, தன் தம்பியை கொன்று காயின் உரமூட்டினான். இவ்வாறு படிப்படியாக பாவம் மனிதனை ஆட்கொள்ள கடவுள் அதற்கு தண்டணையாக நீரால் (நோவா காலத்தில்) அழிவைக் கொடுத்தார். பின் மக்களுக்காக மனமிறங்கிய இறைவன், அன்பால் அரவணைத்து சென்றார். தன்னுடைய அன்பின் மக்களாகிய இஸ்ராயேலரை அடிமைதனத்திலிருந்து மீட்க மோயிசனை தேர்ந்து கொண்டு வாக்களிக்கப்பட்ட நாட்டை அவர்களின் உரிமைச் சொத்தாக்கினார். அதை மறந்த மக்கள் பொய் தெய்வங்களையும் பாவ வாழ்வையும் நாடிச் சென்ற பொழுதெல்லாம் வெவ்வேறு இறைவாக்கினர்களை அனுப்பி அவர்களை நெறிபடுத்தியதோடு, மனித சமுதாயத்தின் மீட்புதிட்டத்தையும் முன்னுரைக்கின்றார். இவ்வாறு பழைய ஏற்பாட்டில் பாவிகளை நெறிபடுத்திய இறைவன், இதோ தன்னுடைய ஒரே மகனை உலகிற்க்கு அனுப்பினார். இந்த இறைமகனின் வருகையை குறித்து நற்செய்தியாளர் புனித மத்தேயு “ மானிட மகன் நெறிதவறியோரை மீட்கவே வந்தார்” (மத் 18: 11) என வெள்ளிடை மலைப்போல் நமக்கு தெளிவு படுத்துகின்றார். இறைமகன் இயேசுவின் வருகையைப் பற்றி “மருத்துவன் நோயற்றவனுக்கு அன்று, நோயுற்றவனுக்கே. நீதிமான்களை அல்ல, பாவிகளையே மீட்க வந்தேன்” (மத் 9:12-13) என பாவிகளை குறித்த தன் மீட்புதிட்டத்தையும் இவ்வாறாக உரைக்கின்றார். மீட்பு திட்டத்தின் பரிணாமத்தை “நேர்மையாளரை குறித்து உண்டாகும் மகிழ்ச்சியை விட, மனம் மாறிய பாவிகளை குறித்து விண்ணுலகில் மிகுந்த மகிழ்ச்சி உண்டாகும்” (லூக் 15:7) என்றுரைத்த இறைமகன் இயேசு கிறிஸ்து பாவிகளோடும், நோயுற்றவர்களோடும் தன் பணிகாலத்தை கழித்ததோடு மட்டும் இல்லாமல், அவர்களுக்காக உயிரையே கொடுத்துள்ளார். உலகின் பாவங்களை தன்னுடைய இரத்தக் கரையால் துடைக்கின்றார். இந்த இறைமகனின் ஈடு இணையற்ற இந்த அன்பை தூய பவுல் கூறும் போது “ஒருவரின் குற்றம் எல்லா மனிதருக்கும் தண்டணை தீர்ப்பாய் அமைந்தது போல், ஒரே ஒருவரின் ஏற்புடைய செயல் எல்லா மனிதருக்கும் வாழ்வளிக்கும் விடுதலை தீர்ப்பாய் அமைந்தது. ஒரு மனிதனின் கீழ்படியாமையால் பலர் பாவியானது போல் ஒருவரின் கீழ்படிதலால் பலர் கடவுளுக்கு ஏற்புடையவர்கள் ஆனார்கள். (உரோ 5:18-19) இவ்வாறு இறைமகனின் சாவின் மூலம் மனித சமுதாயம் எவ்வாறு மீட்பு அடைந்தது என்று தௌளத்தெளிவாக குறிப்பிடுகின்றார். மேலும் சாவின் வழியாய் இறையருளை நாம் எவ்வாறு பெற்றோம் என்பதை மீண்டும் புனித பவுல் தன்னுடைய கடிதத்திலே “சாவின் வழியால் பாவம் ஆட்சி செய்தது போல் ஆண்டவர் இயேசுவின் வழியாய் இருள் ஆட்சி செய்கின்றது. அந்த அருள் கடவுளின் நிலைவாழ்வை பெற வழி வகுக்கின்றது. (உரோ 5:21) இவ்வாறு மனிதனுடைய பாவ வாழ்வு இறைமகனின் இணையற்ற இரத்தத்தால் நிறைவு பெற்று நமக்கு புதியதொரு வாழ்வை கொடுக்கலாயிற்று.

எனவே இறைசமூகமே! இறைவனின் அருள் கிடைக்கின்றது என்பதற்காக பழைய பாவ வாழ்வில் நிலைத்திருக்கலாமா? என்றால் அது இயேசுவின் தியாக பலிக்கு அர்த்தத்தை கொடுக்காது. இதை தூய சின்னப்பர் இவ்வாறு சுட்டிகாட்டுவார், “ஒருபோதும் பாவ வாழ்வில் நிலைத்திருக்கக் கூடாது. திருமுழுக்கினால் கிறிஸ்துவோடு இணைந்துள்ள நாம் அவரோடு சாவிலும் இணைந்திருக்கிறோம். அவரோடு ஒன்றித்து இறந்தோமெனில் அவர் உயிர்த்தெழுந்தது போல் நாமும் அவரோடு உயிர் பெறுவோம். நம்முடைய பாவமாகிய பழைய மனித இயல்பை அவரோடு சிலுவையில் அறைந்துவிட்டு புதுவாழ்வில் உயிர்தெழுவோம்”. (உரோ 6:3) எனவே சகோதரமே சீராக் ஆகமம் (21:1-2) கூறுவது போல் “பாவம் செய்து விட்டாயா இனிமேல் செய்யாதே. உன்னுடைய பழைய பாவங்களுக்காய் மன்னிப்புக்கேள். பாம்பை கண்டு ஒடுவதை போல் பாவத்தை விட்டு ஓடி விடு.” (சீராக் 21:1-2) நம்முடைய பாவ வாழ்வை விட்டு விலக உறுதி கொண்டவர்களாய் “நொறுங்கிய உள்ளத்தோடு ஆண்டவரைத் தேடுவோம், அவர் என்றுமே நம்மை கைவிடுவதில்லை.” 

சகோ. ரெக்ஸ் அலெக்ஸ் சில்வஸ்டர்

இறப்பு

பிறப்பு என்பது இறப்பின் ஆரம்பம்

இறப்பு இந்த வார்த்தை நம் காதுகளுக்கு எட்டியவுடனே ஏற்படும் பய உணர்வு இருக்கிறதல்லவா அது இரத்ததினூடே நாடி நரம்புகளில் பாய்ந்து, மூளையைத் தாக்கும் ஒரு கொடிய வி~மாக மாறுகிறது. காரணம் இறப்பு வந்து விட்டது என்ற எண்ணத்தினாலேயே தங்களுடைய வாழ்நாளை, பாதியிலேயே முடித்துக் கொள்ளும் மக்கள் கூட்டம் ஏராளம்! ஏராளம்! மாறாக இறப்பு என்பது பிறப்பைப் போலவே நம் அனைவராலும் ஏற்றுக் கொள்ளத்தக்க ஒன்று என்பதை மானுடத்திற்கு அறியச் செய்வோம். 

இறப்பு ஒரு கொடை

நம்மில் பலருக்கு இறப்பு என்பது ஒரு துக்கச் சடங்காகவே இன்றளவும் இருந்து வருகிறது காரணம், நாம் அதை ஒரு பேரிழப்பாக கருதுவதேயாகும். மாறாக இறப்பு என்பதை ஒரு கொடையாக கருதும் பொழுது நாம் நம் இறைவனின் திட்டத்தை நிறைவேற்ற உதவும் ஒரு கருவியாக இது அமைகிறது. எவ்வாறெனில் இறைமகன் இயேசு மூன்றாம் நாள் உயிர்த்தெழுந்து பாவிகளாகிய நம்மை மீட்க இறைவனின் திட்டத்தை நிறைவேற்ற காரணமாயிருந்தது அவருடைய இறப்பு என்றால் அது மிகையல்ல. தன்னுடைய வாழ்நாளில் பாவம் அதிகமாக செய்பவர்களே இறப்பை பற்றிய அச்சம் கொள்ள வேண்டும். ஏனெனில் இறப்பிற்குப் பிறகு தாம் செல்லப்போகும் மறுஉலக வாழ்வைப் பற்றிய அச்சம் நம்மில் பலருக்கு எழுகின்றது. இத்தகைய உணர்வோடு வாழும் நாம் இறப்பை ஒரு கொடையாக கருதுகின்ற போது பாவம், நம்மை தூய்மைப்படுத்தி மறு உலக வாழ்வைப் பற்றிய அச்சத்தைப் போக்கவல்லது என்பதில் ஐயமில்லை. 

புனிதர்கள் வாழ்வில் இறப்பு

புனிதர்களின் வரலாற்றை நாம் சற்று அலசி ஆராயும் பொழுது இத்தகைய இறப்பை தாங்கள் இறைவனிடம் பெற்றுக் கொண்ட ஒரு வரமாகக் கருதியதை நம்மால் உணரமுடிகிறது. தங்களுடைய உயிரைத் துச்சமாகக் கருதி இறைவனுக்குத் தியாக காணிக்கையாக தங்களுடைய இறப்பை அர்ப்பணித்தனர் என்று கருதுவதே சாலச் சிறந்தது. 

உதாரணமாக பல புனிதர்கள் மறைசாட்சியாக உயிர் நீத்தார்கள் என்பதை அவர்களின் வரலாறு நமக்கு அறிவுறுத்துகிறது. பல இன்னல்களுக்கு மத்தியிலும் இறப்பானது இறைவன் தமக்கு அளித்த வரம் எனக் கருதிய “புனித செபஸ்தியார், அருளானந்தர், இலாரன்ஸ்” போன்றோரும், புனிதைகளாகிய மரிய கொரற்றி, குழந்தை தெரசம்மாள்” போன்றோரும் நம்மிடையே புனிதர்களாக வாழக் காரணம் தங்களுடைய உயிரையே இறைவனுக்காக அர்பணித்ததே என்றால் அது மிகையல்ல. 

திருவிலியத்தில் இறப்பு பற்றி நிகழ்வுகள்

இறப்பின் மேன்மையை, அதன் அவசியத்தை நாம் திருவிவிலியத்திலே பல இடங்களிலே காணமுடிகிறது. குறிப்பாக நூற்று முப்பத்தைந்து இடங்களிலே இறப்பு பற்றிய நிகழ்வுகளை நாம் விவிலியத்திலே வாசித்து அறிகிறோம். ஆகவே இறைத்திட்டத்தின் அச்சாணியாக இந்த இறப்பு விளங்குகிறது என்றால் அதில் எவ்வித ஐயப்பாடுமில்லை. 

• நாம் வாழ்வதும் நாவாலே சாவதும் நாவாலே என்று நீதிமொழிகள் 18:21ல் காண்கிறோம்.
• மனிதர் முதல் விலங்கு வரை சாவு நிச்சயம் என்பது பற்றி சீராக் 40:8ல் வாசித்து அறிகின்றோம். 
• வாழ்வதை விட சாவதே நல்லது என்பது பற்றி யோனா 4:3 ல் காண்கிறோம்
• பாவத்தின் விளைவாகவே சாவு இவ்வுலகில் நுழைந்தது என்பது பற்றி உரோமையர் 5:12ல் காண்கின்றோம் 
• இறப்பினால் வரும் நன்மைகள் பற்றி உரோமையர் 8:11ல் வாசிக்கிறோம் 
• வாழ்நாள் முழுவதும் சாவு பற்றிய அச்சத்தினால் அடிமைப்பட்டிருந்தவர்களை விடுவித்தார் என எபிரேயர் 2:13ல், வாசிக்கிறோம்.
• மனிதர் ஒரு முறை மட்டுமே இறப்புக்கு உட்படுகின்றனர் பினனர் இறுதி தீர்ப்பு வருகிறது என்று 9:27ல் காண்கிறோம். 
• வாழ்விலும் சாவிலும் கிறிஸ்துவை முழுமனதுடன் ஏற்றுக் கொள்ள வேண்டும் என்பது பற்றி பிலிப்பியர் 1:20ல் காண்கிறோம்
• இறப்பிற்காக நாம் ஏங்க வேண்டும் என்பது பற்றி 2 கொரிந்தியர் 4:11லும் இறப்பு என்பது நாம் விண்ணக வீட்டை அடைய உதவும் ஒரு அடையாளம் என்றும் 5:4லிலும் வாசிக்கிறோம்.

இவ்வாறாக ஏறக்குறைய நூற்று முப்பத்தைந்து இடங்களில் இறப்பு பற்றிய நிகழ்வுளையும் அதன் அவசியத்தையும் விவிலியத்தின வாயிலாக நாம் உணர முடிகிறது. எனவே தினமும் திருவிவிலியத்தை வாசித்தவர்களாய் விண்ணக வாழ்வின் பேரின்பத்தை அடைய நாம் முற்பட வேண்டும். 

மரணம் என்பது அழகானது, மரணம் என்றால் முடிவு என்கிறாய், அது தொடக்கமாக இருப்பதை நீ கவனித்ததில்லையா? ஒரு பூவின் மரணத்தில்தான் காய் பிறக்கிறது. கன்னிமையின் மரணத்தில்தான் தாய்மை பிறக்கிறது. விடியலை அழகு என்கிறாய் அது இரவின் மரணமல்லவா? புதுமையை வரவேற்பவனே பழமையின் மரணம் இல்லையென்றால் புதுமை ஏது? இவ்வாறாக “மரணம் என்பது அழகு” இதை பற்றி “ஆலாபனை” என்னும் நூலிலே கவிஞர் அப்துல் ரகுமான் கூறுகிறார். 

ஆகவே மானுட நண்பர்களே! இறப்பு என்பது இறைவன் நமக்கு அளித்துள்ள கொடையாகவும், வரமாகவும் கருதி திருவிவிலியத்தின் இறப்பு நிகழ்வுகளை சற்று ஆராய்ந்து புனிதர்களின் வாழ்க்கைப் பாதையிலே நம்மையும் இணைத்து நாம் இறப்பை எதிர்நோக்கும் நல்ல கிறிஸ்தவர்களாக வாழ முற்பட வேண்டும். 

இறுதியாக,
பிறப்பு என்பது இறப்பின் ஆரம்பம்
பிறக்கும் நீ இறப்பது உறுதி
இறக்கும் நீ வாழ்வது உறுதி
புனிதனாய் மாறும் போது.

சாவான பாவம்…வாழ்வு தந்த வரம்

நிழல் இல்லா நிஜங்கள் இல்லை,

காற்று இல்லா ஒளி இல்லை,

முட்கள் இல்லா வழிகள் இல்லை,

முட்டுக் கட்டைகள் இல்லா வாழ்க்கை,

ஒரு வாழ்க்கையல்ல.

இறை யேசுவில் பிரியமானவர்களே!

பாவம் இல்லாத ஒரு வாழ்வு நம்மால் வாழ முடியாது. அதேசமயம் பாவத்திலிருந்து மீள முற்படாமல் வாழ்வது ஒரு பாவம் ஆகும். ஆதியிலே மனிதனை மிகவும் நல்லது என படைத்தார் இறைவன் ( ஆதி. ) மனிதனோ தனக்கு தானே பாவத்தை உருவாக்கினான். எனவேதான் ஆதியிலே பிறந்த பாவம் அகிலத்தை ஆண்டுவருகிறது. கடவுள் மனிதனுக்கு நல்லதை அறிவிக்க விரும்பி பல காலகட்டங்களில் பலவிதமான முயற்ச்சிகளால் மனிதனுக்கு பாவத்தின் பலத்தையும் அதன் விளைவையும், அழிவையும் அறிவுறுத்த முற்பட்டார். அக்கால இறைவாக்கினர் முதல் இக்கால கவிஞர்கள் வரை பாவத்தின் கணத்தை வெவ்வேறு விதத்தில் எடுத்துக் கூறுகின்றனர். 

• பாவத்தை விட்டு விலக்கி இறைவனிடம் திரும்பி வாருங்கள் - எரேமியாஸ்
• இம்மக்கள் உதட்டினால் என்னை புகழ்கின்றனர் ஆனால் இவர்கள் உள்ளமோ வெகு தொலைவில் உள்ளது
• பாவம் என்ற கல்லறைக்கு பலவழி அந்தக் கருணை தேவன் கோயிலுக்கு ஒருவழி – கண்ணதாசன் 
• பாவம் என்றொரு விசத்தால் - உன் பாதத்தை பிடித்தேன் இறைவா – கிறிஸ்தவ பாடல் 

பாவத்தின் பரிநாமத்தை பலபேர் எடுத்து கூறினாலும், மனிதனிடத்திலே எந்த மாற்றத்தையும் காண முடியவில்லை. இந்த கலியுகத்தில் மனிதன் வேகமாக முன்னேறினாலும், பாவம் பல கோணங்களில் விருச்சமாக பரந்து விரிந்து வளர்ந்து வருகிறதை எவராலும் மறுக்க முடியாது. பாவத்தினால் சாவு என்ற சவுக்கடி இந்த உலகில் தலைக்காட்டியது. நமது ஆண்டவர் பாவத்தை வென்று சாவை தூக்கியெறிந்து மூன்றாம் நாளில் உயிர்த்தெழுந்தார். கடவுள் நம்மிடம் கூறுவது பாவத்தை விட்டு விலகுங்கள் என்று நமக்கு அறிவூட்டுகிறார். பாவம் செய்த எவருக்குமே விண்ணரசில் இடம் இல்லையென்று சொல்லவில்லை. பாவிகளுக்கும், ஏழைகளுக்கும் இறையரசு என்று கூறியதெல்லாம் யார் பாவத்திலிருந்து மன மாறுகின்றார்களோ அவர்களுக்கே வசந்தம் கிடைக்கும். ( எ. கா. நல்ல கள்வன்)

பாவம் எப்படிச் செய்கிறோம்? 

புனித அகுஸ்தினார் தன்னுடைய நூலில் இவ்வாறு கூறுகின்றார், “இறைவனை விட்டு விலகுவது பாவம்” இதற்கு விவிலியத்தில் சான்றுகளை தேடிபார்க்கும் போது விவிலியம் முழுவதுமே மனிதன் பாவம் எப்படி செய்கின்றான் என்றும், கடவுள் மனிதனை எவ்வாறு பாவத்திலிருந்து மீட்கிறார் என்றும் ஒவ்வொரு பக்கங்களும் வெளிச்சம் போட்டு காட்டுகின்றன. பழைய ஏற்பாட்டு நூல்கள் முதல் புதிய ஏற்பாட்டு நூல்கள் வரை பாவத்தை பற்றி அருமையாக எடுத்து கூறுகின்றது. சான்றாக: 

• ஆதிமனிதனின் பாவம் 
• பாபேல் கோபுரம் கட்டி கடவுளை காண முற்படுகின்ற பாவம் 
• இஸ்ராயேல் மக்கள் வேற்று தெய்வங்களை வழிபடுதல் மூலம் கடவுளுக்கு எதிராக பாவம் செய்தல், 
• கடவுளை விட்டு வெகு தொலைவில் சென்ற பாவம். 
• தேர்தெடுக்கப்பட்ட இஸ்ராயேல் குலத்தவர்கள், அரசர்கள் மற்றும் மதகுருக்கள் பாவம் செய்தனர்(தாவீது). 
• பலி செலுத்தும் முறையில் பாவம் செய்தனர். 

இவ்வளவு தூரம் கடவுளுக்கு மனவருத்தம் கொடுத்தாலும் கடவுள் அவர்களை அந்த நிலையிலே விட்டு விட்டாரா? இல்லை, புதிய ஏற்பாட்டு நூல்களிலே பார்க்கின்றோம், கடவுள் தம் ஒரே மகனையே அனுப்பி மனிதனை பாவத்திலிருந்து மீட்கிறார். 

கடவுளின் வெளிபாடு

இறைமகன் இயேசு பாவிகளை நேசித்தார். அவர்களுடைய உள்ளத்து ஏக்கங்களை புரிந்து கொண்டார், ஆனால் பாவத்தை வெறுத்தார். இதையே இயேசு, சக்கேயுவை சந்திப்பதின் மூலமும், ஊதாரிமைந்தனின் உவமையிலும் விபச்சாரத்தில் பிடிப்பட்ட பெண்ணிடம் “நானும் தீர்பிடேன், இனி பாவம் செய்யாதே” என்று அறிவுறுத்தி சொன்னதிலும் கடவுளின் அன்பை வெளிப்படையாக காண்கின்றோம்.. 

கடவுளின் அன்பை உதரிச் சென்று, விவேகத்தை இழந்து, இருளை விரும்பி வாழ்ந்து கொண்டிருந்த கொரிந்து மக்களுக்கு தூய பவுல் தன்னுடைய கடிதத்தின் மூலம் கடவுளின் அன்பை கொடுக்க முயல்கின்றார். திருவிவிலியம் நமக்கு கற்றுத் தருவது எந்த ஒரு செயலிலும் கடவுளின் வெளிப்பாட்டை மறந்து, மனித புத்தியின் படி நடக்கும் போது பாவ சேற்றிலே விழுந்து நம்மை நாமே கரையாக்கி கொள்கின்றோம். சுருங்கக் கூறின், பாவம் என்பது நிழல் போன்றது தொடர்ந்து வரும். ஆனால் நாம் பாவத்தை தொட நினைத்தால் அது ஓட தொடங்கும் (நிழல்). 

திருநூலும், திருச்சபையும் கற்பிப்பது

1. “Every sinner has a future” ஒவ்வொரு பாவியும் நல்ல எதிர் காலத்தை எதிர்நோக்கியுள்ளான். இன்று அடிபடாமல் படிக்கின்ற பிள்ளையை விட, அடிவாங்கி படிக்கின்ற பிள்ளையும், சைக்கிள் கற்றுக் கொள்ளும் போது விழுந்து விடாமல் பழகுகின்ற குழந்தையை விட, அடிப்பட்டு கற்றுகொள்கின்ற குழந்தை திறமை மிக்கதாக இருக்கும். எனவே நாம் பாவி என்பதை மனமாற முதலில் ஏற்றுக் கொள்வோம். 
2. மறைந்த திருத்தந்தை இரண்டாம் அருள் சின்னப்பர் தன்னுடைய சுற்றுமடலில், “இருபதாம் நூற்றாண்டின் அவலநிலை பாவம் என்ற உணர்வு அற்ற நிலைதான்” என்று கூறுகின்றார். மனிதன் எதையுமே வயமந வை நயளல pழடiஉல என்று எடுத்து கொள்வதால் பாவம் என்ற பய உணர்வு இன்றி, வாழ்ந்து மடிகின்றான். 
3. திருச்சபை நமக்கு ஒப்புரவு என்ற அருட்சாதனத்தை கொடுத்துள்ளது. அதன் மூலம் நாம் பாவ கரைகளை நீக்கி மீண்டும் இறைவனோடு கை கோர்த்துக் கொள்ள வழி வகுக்கின்றது. இன்று நம்மில் பலர் இந்த அருட்சாதனத்தை அலட்சிய படுத்தி வாழ்ந்து வருகின்றோம். 
4. திருவிவிலியம்: நீங்கள் பாவம் செய்யாதீர்கள் என்று வெளிப்படையாக கூறுகின்றது. அதே போல் பாவத்தை குறைத்துக் கொள்ளுங்கள் என்று இயேசு ஒவ்வொரு பக்கத்திலும் கூறுவதை பார்க்கின்றோம். நாம் எவ்வாறு பாவம் செய்யாமல் இருப்பது என்பதற்கு இரண்டு கட்டளைகளை இயேசு கொடுக்கின்றார். 1 இறையன்பு 2 பிறரன்பு 

எப்படி நம்மால் பாவத்தை விலக்கி வாழ முடியுமா?

முடியும் என்று நினைப்பது தவறல்ல. ஒவ்வொரு ஆன்மாவிற்கும் போதிய பலத்தை தந்துள்ளர் நம் ஆண்டவர் இயேசு. ஆனால் நாம் அனைவரும் பயன் படுத்துவது கிடையாது. பாவத்தை விலக்கி புனித வாழ்வு வாழ்ந்து காட்டியவர் தூய பவுல் அடிகளார். இவர் கிறிஸ்தவர்களை கொன்று குவித்து வந்த காலகட்டத்தில் இறைவனின் உந்துதலினால் ஏவப்பட்டு எந்த கிறிஸ்தவர்களை வதைத்தாரோ, அதே மக்களுக்கு பணி செய்யப் புறப்படுகின்றார். இவருடைய மனமாற்றத்திற்கு இறைவன் ஒரு கருவியாக செயல்பட்டார். நம்முடைய வாழ்விழும் சில எதிர்பாராத நேரங்களில் இறைவன் நம்மையும் சந்தித்து பேசுகின்றார். நாம் அவருக்கு செவிசாய்க்க மறந்து விடுகின்றோம். நாம் செய்கின்ற ஒவ்வொரு பாவமும் ஏதாவது ஒரு வழியில் நம்மை மனமாற்றத்திற்கு அழைத்துச் செல்ல வேண்டும், அப்படி இல்லை என்றால், நம் வாழ்வு அவமானத்திற்கும், கேளிப் பேச்சுக்கும் உள்ளாகும் என்பதை விவிலிய சுவடுகள் எடுத்து காட்டுகின்றன. (யூதாஸ், இறைவாக்கினர்கள் மற்றும் அரசர்கள்)

பாவத்தை விட்டு விலகுவதற்கு இறைவன் கொடுக்கும் மருந்து 

இவ்வுலகில் பாவம் சாபமாக உள்ளே நுழைந்தது. ஆனால் ஆண்டவர் அதை வரமாகப் பெற்று மீட்பு அளித்தார். எனவே துன்பத்தில் சாய்ந்து விடாமல் துணிந்து அதை ஏற்றுக் கொள்ள அழைப்பு விடுக்கும் அருமருந்து. ஒவ்வொரு மருந்தையும் அதை அருந்தும் முன் அதன் முத்திரையை (சீல்) உடைக்க வேண்டும். அதேபோல் அன்பு என்ற கனிரசம் நம்மிலே உடைப்பட்டு ஊற்றாக வேண்டும். அப்போது இறைவன் கொடுக்கும் மருந்து பூரண சுகமளிக்கும். 

மனிதன் எடுக்கும் முயற்சி

கடவுளை விட மனிதன் எடுக்கும் முயற்சி மிக மிக சொர்பமாணவை. பாவத்திற்கு கருவியாக கோவில் உண்டியலில் தான் கொள்ளையடித்த பணத்தின் மீதி பாதியை போட்டு விட்டு, வருகின்ற துன்பத்திலிருந்து காக்கும்படி மன்றாடுகின்றான். ஏழைகளுக்கு உதவியை நாடி வருபவருக்கு தன்னால் இயன்ற அளவு உதவி செய்கின்றான். தன்னலம், சுயநலம் இல்லா மன்னிப்பை பெற அவனுடைய மனமும் அவன் செய்கின்ற செயல்களும் அவனுக்கு பல நேரங்களில் தடையாய் இருக்கின்றன. எனவே பாவத்தை விட்டு விலக்கி அன்புடனும் இயேசு கொடுத்த மருந்துடனும் வாழ முற்படுவோம் 

வாங்க எல்லோரும் பாவத்தை விட்டு விலகுவோமே, என்பதை விட, பாவத்தை வாழ்க்கையில் இருந்து விரட்டுவோம் என்ற உறுதிமொழியுடன் இறைவனை வேண்டுவோம். ஆமென்.

சகோ. அருண் பெல்லார்மின் 

நற்கருணை - மனுகுலத்தின் மீதான அன்பின் அடையாளம்

கி.பி எட்டாம் நூற்றாண்டு, இத்தாலி நாட்டில் ஓர்த்தோனா பகுதியில் லான்சியானா என்ற இடத்தில் பைசாரியன் துறவிகள் வாழ்ந்து வந்தார்கள். கி. பி 730 முதல் 750 களுக்குள்ளாக நடந்த நிகழ்வு இது. ஒரு குறிப்பிட்ட குருவானவர் இதயத்திலே முள்ளைப்போல் தைத்துக் கொண்டிருந்த சந்தேகத்தோடு ஒவ்வாருநாளும் திருப்பலியை நிறைவேற்றினார். அவரின் சந்தேகம் இதுதான். பலிப்பீடத்தில் இருக்கும் அப்பமும், இரசமும் திருப்பலியில் உண்மையாகவே இயேசுவின் தசையாக, இரத்தமாக மாறுகின்றதா? நாட்கள் நகர்கின்றன. அன்றும் அவருக்கு அதே சந்தேகம். 

திருப்பலியை நிறைவேற்றிக்கொண்டிருக்கின்றார். எழுந்தேற்றவேளையில் அர்ச்சிப்பு செபத்தை செபித்து, “இது என் உடல், இது என் இரத்தம்” என்கிற வசீகர ஜெபத்தை முடிக்கிறார். தலைதாழ்த்தி வணங்கி நிமிர்ந்தால் அவருக்கு அதிர்ச்சி! அப்பமும், இரசமும் காணவில்லை. ஆனால் அங்கே மனித தசைத் துண்டும், இரத்தமும் உள்ளது…. அதிசயம்! ஆனால் உண்மை! விஞ்ஞானிகள் ஆராய்ச்சி செய்தார்கள், இது மனித தசையா என்று? கத்தோலிக்கர் மட்டுமல்ல, கடவுள் நம்பிக்கையற்ற விஞ்ஞானிகள் மற்றும் மருத்துவர் குழு பரிசோதனை செய்தது. மனித தசையே என்று உறுதி செய்தது. 

மீண்டும் 1971ல் சியன்னா பரிசோனைக்கூடத்திலே ஆராய்ச்சித் தொடர்ந்தது. தசை மனிதரின் தசை என்றும், இரத்தம் மனிதரின் இரத்தம் என்றும், அத்தசை மனித இதயத்தின் ஒருபகுதி என்றும் கண்டுபிடிக்கப்பட்டது. 1981 ஆம் ஆண்டு மீண்டும் எண்டோக்கார்டியாக் என்கிற நவீன பரிசோதனை செய்யப்பட்டது. இதயத்தின் சதையே என்று அவர்களும் சான்றளித்தார்கள். Standard Method of Electro – Analysis of Blood என்ற அதி நவீன இரத்தப் பரிசோதனைச் செய்யப்பட்டது. AB இரத்த குடும்பத்தை சார்ந்த தசை என்று கண்டறியப்பட்டது. இதன் மூலம் நற்கருணையில் தன் பிரசன்னத்தை உண்மைப் படுத்துகின்றார். ஒவ்வொரு நாளும் ஆயிரக்கணக்கான மக்கள், உலகின் பல்வேறு பகுதிகளிலிருந்து வந்து ஆராதனைச் செய்கின்றனர். 1300 ஆண்டுகளாக இன்று வரை இது தொடர்ந்து கொண்டே உள்ளது. 

நற்கருணை - இறையன்பின் மறைபொருள்

தன் நண்பனுக்காக உயிரைக்கொடுப்பதை விட மேலான அன்பு வேறில்லை என்றவர், நற்கருணையில் அதைச் செயல்படுத்துகிறார். “எனது தசை உண்மையான உணவு, எனது இரத்தம் உண்மையான பானம். எனது சதையை உண்டு எனது இரத்தத்தைக் குடிப்போர் என்னோடு இணைந்திருப்பர், நானும் அவர்களோடு இணைந்திருப்பேன்” (யோவான் 6:55-56) என்றவர் நற்கருணையில் தன் அன்பையும், உடனிருத்தலையும் பாடமாக்குகிறார். 1999 ஆம் ஆண்டு லான்சியாவில் நடைபெற்ற நற்கருணை மாநாட்டிலே திருத்தந்தை இரண்டாம் யோவான் பவுல் “நற்கருணை நாதரின் நிரந்தர அர்பணிப்பு, பரிவு, தியாகம், மற்றும் அன்பு அன்றாடம் வாழ்வில் மறு நிகழ்வாக்கப்படவேண்டும்” என்பதை மையப்படுத்தினார். நற்கருணை இறையன்பின் வெளிப்பாடு. இயேசுவின் முழுவாழ்வையும், குறிப்பாக பாடுகள், மரணம், உயிர்ப்பை உணர்த்துகின்றது. 

நற்கருணை – ஆண்டவரின் திருவிருந்து – அன்பின் அருமருந்து.

தூய பவுலடியாரின் 1கொரி. 11:17-34ல், அர்பண வாழ்க்கையை அப்படியே பிரதிபலிக்கின்றது. குழுமங்களில் உள்ள பிளவு, கட்சி மனப்பான்மை, பாகுபாடு, பிரிவிணை பேதம்… கடவுளின் திருச்சபையை இழிவுபடுத்தி… வெட்கப்படுத்துகிறீர்களா? என்ன சொல்வது? உங்களை பாராட்டுவதா? (எசா. 22) “ஆண்டவரிடமிருந்து நான் எதைப் பெற்றுக்கொண்டேனோ அதையே உங்களிடம் ஒப்படைக்கிறேன்” என்ற பவுலடியாரின் வார்த்தைகளை நானும் பயன்படுத்துகிறேன். நற்கருணையைப் பற்றிக் கொள்வோம்! இனம், மொழி, சாதி, பண்பாடு கடந்து, நற்கருணை மனுக்குலத்தை அன்பினால் குடும்பமாக்குகின்றது. அன்பே நற்கருணையின் உயிர் நாதம். 

ஆண்டவரின் திருவிருந்திலே தகுதியுடன் பங்கேற்க, நிறையருள் பெற நாம் நம்மை விட்டு வெளியே வருவோம். தகுதியின்றி பங்கேற்பது ஆண்டவரின் உடலுக்கும், இரத்தத்திற்கும் எதிரான பாவம் (எசா 27). சோதித்தறிந்தே பங்கேற்க வேண்டும் (எசா 28). இல்லையெனில் தண்டனைத் தீர்ப்பையே வருவித்துக் கொள்வீர்கள் (எசா 29). ஆனால் நம்மை நாமே சோதித்தறிந்தோமானால் நாம் தீர்ப்புக் குள்ளாக மாட்டோம்(எசா 30). நற்கருணை ஆண்டு நம் ஆன்மீக வாழ்வில் திருப்புமுனையாக அமையட்டும்.

நற்கருணை – அர்ப்பண வாழ்வின் ஊற்றும், உச்சமும். 

நாம் அழைக்கப்பட்டதே அவரோடு உடனிருக்க! நற்கருணை இறைவனின் உடனிருப்பு. உமது உடனிருப்பு சீடத்துவ வாழ்வின் அடிப்படைத் தேவை. அவரோடு, அவர் பிரசன்னத்தில் இருப்பதே நம் முதல் கடமை….. சீடத்துவ வாழ்வின் ஊற்றும் உச்சமும் இதுவே…. தூய ஜான் மரிய வியான்னி தினமும் 16 முதல் 18 மணிநேரம் நற்கருணை நாதர் பிரசன்னத்தில் தன்னையே கரைத்துக் கொண்டார். திருத்தந்தை, கர்தினால்கள், ஆயர்கள், மடாதிபதிகள், அரசர்கள் என ஆயிரக்கணக்கான ஆன்மாக்களை ஆண்டவருக்குள் இணைத்தார். அருளாளர் அன்னைத் தெரசா… பணிவாழ்வுக்கு ஆற்றலை, சக்தியைத் தருபவர் நற்கருணை நாதரே என்று உலகிற்கு பறைசாற்றியவர். சபை சகோதரிகள் ஒவ்வொரு நாளும் ஒரு மணி நேரம் நற்கருணை நாதரோடு ஐக்கியமாகின்றார்கள். நமக்கு உயிர் பிச்சை போடுகின்ற இறைவனுக்கு நேரம் ஒதுக்க தயங்க வேண்டாம். தனிமையில் நற்கருணை நாதரிடம் உரையாடுவோம். ஆராதனைச் செய்வோம். அருள்வரங்களை நிறைவாகப் பெறுவோம்….

நற்கருணை – விடுதலை இறையியலின் உயிர்நாதம் 

விடுதலை இறையியல் அடிப்படைப் பண்பு பேசுவது அல்ல, மாறாக செயல்படுவது. அடுத்தவர்களுக்காக, தேவையில் இருப்போர்க்காக, இலக்கு மக்களுக்காக சுவாசிப்பது, சிந்திப்பது, செயல்படுவதுதான் விடுதலை இறையியல். பேசாமலேயே இதற்கு இலக்கணம் வகுத்தவர் நற்கருணைநாதர் இயேசு. பாவம், சாவு, சமூக, பொருளாதார, அரசியல் அடிமைத்தனங்களுக்கு சவால் விடுப்பவரும், சவுக்கடி கொடுப்பவரும் நற்கருணை நாதரே. அவரின் வழி தற்கையளிப்பு. இறைவாக்குப்பணி. உருமாற்றப்பணி, உருவாக்கப்பணி. அனைத்தும் முழுமை பெறுவது தன்னையே பலியாக்குவதில். தியாகமில்லாத விடுதலை இறையியல் ஒரு கானல் நீர். நடமாடும் நற்கருணையாவோம்.

திருத்தொண்டர் அடைக்கலசாமி

குழந்தை வளர்ப்பு

குழந்தைகளை நல்லபடியாக வளர்த்து ஆளாக்குவது என்பது ஒரு கலை. ஆனால் பல பெற்றோர்கள் இதற்கு முக்கியதுவம் கொடுப்பது இல்லை என்பதுதான் வேதனை. “பல ஆயிரம் செலவு செய்து பெரிய பள்ளியில் படிக்கவைக்கின்றேன். என் சக்திக்கு மீறி டியூசன் அனுப்புகிறேன். இதைவிட தகப்பன் என்ற முறையில் என்ன செய்துவிட முடியும்?” என்றுதான் பலர் கேட்கின்றனர். இது போதாது. குழந்தைகளுடன் எத்தனை மணி நேரம் செலவு செய்கிறார்கள்? எப்படி செலவு செய்கிறார்கள்? வீட்டிலிருக்கும் போது டீ.வியைப் போடாதே…. விளையாடப் போகாதே என ராணுவ அதிகாரியை போல குழந்தைகளுக்கு உத்தரவு போட்டுக் கொண்டிருந்தால் குழந்தைகள், “அப்பா, எப்படா வெளியே போய் தொலைவார். கொஞ்ச நேரம் நிம்மதியா இருக்கலாம்” என நினைக்க ஆரம்பித்துவிடுவார்கள். குழந்தைகளுக்கு படிப்பு மட்டும் போதாது. பல அறிவுத்திறன்கள் தேவை. குழந்தைகள் சினிமா பாடல் காட்சிகளை டீ. வி யில் பார்த்துவிட்டு அதுபோல டான்ஸ் ஆடுகிறார்களா? “சனியனே என்ன கன்றாவி இது…?” என எரிந்துவிழாமல் முடிந்தால் நடனம் கற்றுக் கொடுங்கள். எவற்றில் எல்லாம் ஆர்வம் இருக்கிறதோ அதைக் கண்டுபிடித்து அவற்றை வளர்க்க உதவுங்கள். 

பெற்றோர்கள் தங்கள் குழந்தையை கம்யூட்டர் இன்ஜினியராகவோ அல்லது ஏதோ ஒரு துறையில் வளர வேண்டுமென விரும்பலாம். உதாரணமாக சச்சின் டெண்டுல்கரை அவரது பெற்றோர், “என்னடா? எப்பப் பார்த்தாலும் கிரிக்கெட் கிரிக்கெட்னு சுத்திட்ருக்க! ஒழுங்கா படிச்சு முன்னேற வழியைப் பாரு! நீ திறமையான கம்யூட்டர் இன்ஜினியர்னு பேர் எடுக்கனும், தெரிஞ்சுக்கோ” என்று திட்டியிருந்தால் உலகம் புகழும் நம்பர் ஒன் கிரிகெட் வீரராக ஆகியிருக்க முடியுமா? 

எனவே உங்கள் கனவை குழந்தைகள் மேல் சுமத்தக் கூடாது. படிப்பு மட்டும் வாழ்க்கையல்ல என்பதை பெற்றோர்கள் அறிய வேண்டும். பெற்றோர்கள் ஜாலியாக டீ. வி பார்த்துக் கொண்டு பிள்ளைகளை படி, படி என்றால் எப்படி படிப்பார்கள். “நான் மட்டும் ஹோம் ஒர்க் பண்ணனும். ஆனா அம்மா டீ.வி பார்ப்பாங்க” என்றுதானே எண்ணத் தோன்றும். அதே நேரம் சீக்கிரம் படி, நான் ஒன்பது மணிக்கு சீரியல் பார்க்கனும்” என அவர்கள் தங்கள் அவசரத்தை எல்லாம் குழந்தைகள் மீது காட்டினால் எப்படி, நாம் படிக்கும் வேகத்தில் குழந்தையும் படிக்க வேண்டும் என்று ஆசைப்படுவது, சரியா? 

பிரமீடு பற்றி ஒரு விசயத்தை கேள்விப்பட்டிருப்பீர்கள். அதனுள் இருக்கும் எதுவும் ஆயிரம் ஆண்டுகள் ஆனாலும் கெடாது. சமீபத்தில் ஆராய்சியாளர்கள் சிலர் அதில் சில விதைகளை கண்டெடுத்து மண்ணில் விதைத்துப் பார்த்தார்கள். சில நாட்களில் அவை வீரியத்தோடு விளைந்தன. அதுபோல குழந்தைகளிடம் கூறும் நல்ல வி~யங்கள் உடனடியாக பயன்படாவிட்டாலும் அவை என்றாவது ஒருநாள் அவர்களுக்கு நிச்சயம் கைகொடுக்கும். 

இறுதியாக குழந்தைகளை வளர்ப்பது என்பது, மண்ணில் இருந்து தங்கத்தை வெட்டியெடுப்பது மாதிரி. தங்கத்தை வெட்டிப் எடுப்பவர்கள் மண்ணில் தங்கத்தைதான் தேடுவார்களே தவிர, தூசியை அல்ல. அது போல குழந்தைகளிடம் உள்ள சின்னச் சின்னக் குறைபாடுகளையெல்லாம் பூதக்கண்ணாடிகொண்டு பெரிதாக்கிப் பார்க்காதீர்கள். அவர்களிடம் உள்ள நல்ல வி~யங்களை வெளிச்சத்துக்குக் கொண்டுவாருங்கள். 

சகோ. ஆல்பர்ட் புஸ்பராஜ்

ஆண்டவரின் திருமுழுக்கு விழா

இறை இயேசுவில் எனக்கு பிரியமானவர்களே!

இறைவார்த்தையை பின்பற்றுவதில் மூன்று விதமான மக்களை நாம் காணலாம்.

1. முதலாவது நபர் இறைவார்த்தையை வாசிப்பதோடு அல்லது கேட்பதோடு மட்டும் தனது கவனத்தை செலுத்துகிறார். 
2. இரண்டாவது நபர் இறைவார்த்தையை வாசித்து இறைவார்த்தையின் பொருளை உணர்ந்து கொள்கிறார். 
3. மூன்றாவது நபர் இருவரையும் விட ஒரு படி மேலே சென்று இறைவார்த்தைக்கு செவிகொடுத்து பொருள் உணர்ந்து, இறைவார்த்தையை தங்கள் வாழ்வில் நடைமுறை படுத்துகிறார். இவர்களே முழுபயனை அடைகின்றனர். 

ஆகவே இந்த மூன்று நிலைகளிலிலும் இன்றைய வழிபாட்டில் இயேசுவின் திருமுழுக்கு நிகழ்ச்சியுடன் இணைத்து, ஆண்டவர் அருளும் செய்தியையும், அதை நாம் எப்படி நம் வாழ்வில் நடைமுறைப்படுத்தி இறையருளை பெறமுடியும் என்று பார்போம்.

1. முதல் நிலை: இயேசு திருமுழுக்குப் பெற்று தண்ணீரை விட்டு வெளியே வரும் போது மூன்று அதிசய நிகழ்ச்சிகளை பார்க்கின்றோம். 

• வானம் திறந்தது. 
• தூய ஆவியார் புறா வடிவில் இயேசுவிடம் வருகிறார். 
• “இவரே என் அன்பார்ந்த மகன்” என்று தந்தையாகிய கடவுள் தனது மகனை உலகிற்கு வெளிப்படுதுகிறார். 

2. இரண்டாம் நிலை: இன்றைய நற்செய்தியின் மூன்று முக்கிய நிகழ்வுகளின் பொருள் என்னவென்று பார்ப்போம்.

1. முதல் நிகழ்ச்சி: வானம் திறந்தது – ஓர் புதிய சகாப்தம்

யூதர்களின் மரபுப்படி கடவுள் விண்ணுலகில் வாழ்பவர், மனிதன் மண்ணுலகில் வாழ்பவன். இவர்களின் உறவுக்கு தடையாக இருப்பது வானம். மனிதர்கள் இறைவனை விட்டு பிரிந்து துன்பங்கள் அனுபவிக்கும் போது அவர்கள் மனம்திரும்பி இறைவனின் ஆசீருக்காக மன்றாடும் போது இறைவன் மக்களின் விண்ணப்பத்தை ஏற்று வானத்தை பிளந்து கொண்டு வருவார் என்பது அவர்களின் நம்பிக்கை. இதைதான் எசாயா 64:1 ல் “இந்த உலகை பாவத்திலிருந்து மீட்க ஆண்டவரே வானங்களை பிளந்து வரமாட்டீரா?” என்று எசாயா இறைவாக்கினர் மன்றாடுகின்றார். இவ்வாறு இஸ்ராயேல் மக்கள் விடுதலைக்காக இறைவனிடம் மன்றாடினர். அவர்களுடைய மன்றாட்டு கேட்கப்பட்டது. இறைவன் தனது மகனை உலகிற்கு அனுப்பினார். அவரை எல்லோருக்கும் வெளிப்படுத்த இறைவன் அவரின் திருமுழுக்கின் போது வானத்தை திறக்கின்றார். இந்நிகழ்வின் மூலம் கடவுள் மக்களை பாவத்திலிருந்து மீட்க மண்ணுலகில் ஒரு புதிய சகாப்தத்தை உருவாக்குகிறார். 

2. தூய ஆவியார் புறா வடிவில் இறங்கி வருதல் - ஓர் புதிய படைப்பு: 

தொடக்க நூலில் இறைவன் உலகை படைத்த பொழுது கடவுளின் ஆவியார் நீர்த்திரளின் மீது அசைந்தாடிக்கொண்டிருந்தது. (தொ. நூ. 1:2) அதே தூய ஆவி யார் இயேசுவின் திருமுழுக்கின் போது புறா வடிவில் வருகின்றார். அத்தூய ஆவியார் புதிய சகாப்தத்தின் புதுப்படைப்பாக நாம் இந்நிகழ்ச்சியில் காண்கின்றோம். 

3. தந்தையின் வாக்கு: - புதிய ஆதாம்

“இவரே என் அன்பார்ந்த மகன், இவரில் நான் பூரிப்படைகிறேன்” என்று கடவுள் மக்களை பாவத்திலிருந்து மீட்க தனது ஒரே மகனை புதிய ஆதாமாக அறிமுகப்படுத்துகிறார். இதைத்தான் புனித பவுல் அடியார் (1கொரி. 15:45-49) வரையிலான வசனங்களில் விளக்குகிறார். 

• பழைய ஆதாம் மனித இயல்பில் இறைவனால் படைக்கப்பட்டவன் ஆனால் புதிய ஆதாமோ உயிர் தரும் தூய ஆவியாராக இருப்பவர்.
• பழைய ஆதாம் மண்ணிலிருந்து வந்தவன், ஆனால் புதிய ஆதாமோ விண்ணிலிருந்து வந்தவர்.
• ஆகவே நாம் மண்ணை சார்ந்தவரின் சாயலை கொண்டிருப்பது போல, விண்ணை சார்ந்தவரின் சாயலை கொண்டிருப்போம் என்று கூறுகின்றார். 

சுருக்கமாக பார்த்தால் இயேசு கிறிஸ்து யோர்தானில் பெற்ற திருமுழுக்கு, கடவுள் மக்களை பாவத்திலிருந்து மீட்க மனித வரலாற்றில் ஒரு புதிய சகாப்தம் ஏற்பட வழிவகை செய்கிறது. இந்த புதிய சகாப்தமே புதிய படைப்பு. மேலும் யேசுக்கிறிஸ்துவின் திருமுழுக்கில் மூவொரு இறைவனின் பிரசன்னத்தையும் நாம் உணரலாம்.

3. மூன்றாம் நிலை: இறைவார்த்தையின் உள்ளார்ந்த செய்தியை உணர்ந்த நாம் நமது வாழ்வில் இறைவார்த்தையை வாழ்வாக்க வேண்டும்.   நம்மில் பலர் பல நேரங்களில் நாம் பெற்ற திருமுழுக்கின் பொருளை அறியாமல் பெயரளவில் கிறிஸ்தவர்களாக வாழ்ந்து கொண்டிருக்கின்றோம். மேலும் சிலர் திருமுழுக்கின் சக்தியை தெரிந்தும் செயல்படாதவராக, மற்றவருக்கு மட்டும் போதிப்பவராக வாழ்ந்து வருகிறோம். 

• இந்த சூழ்நிலையில் இன்றைய வழிபாடு நமக்கு தரும் செய்தியை எப்படி நம் வாழ்வில் பின்பற்றுவது? 
• நாம் ஒவ்வொருவரும் திருமுழுக்கின் போது ஆண்டவர் மனித சமுதாயத்தை மீட்க புதிய சகாப்தத்தின் புதியபடைப்பின் புதிய கிறிஸ்து அவனாக அல்லது அவளாக மாற்றப்படுகின்றோம். திருமுழுக்கின் போது மூவொரு இறைவன் நம்முடன் உறவுகொள்கிறார். அப்போது நாம் பழைய ஆதாமின் மூலம் வந்த ஜென்ம பாவத்திலிருந்து புதிய ஆதாமாகிய கிறிஸ்துவால் மீட்கப்பட்டு ஒரு புதிய கிறிஸ்துவனாக அல்லது அவளாக மாற்றப்படுகின்றோம். ஆகவே நாம் அனைவரும் கிறிஸ்துவை மையமாக கொண்ட வாழ்வு வாழ வேண்டும். 

1. திருமுழுக்கின் போது திருமுழுக்கு பெறுபவர் தூய ஆவியால் அபிசேகம் செய்யப்படுகிறார். ஆக நாம் அனைவரும் தூய ஆவியாரால் அபிசேகம் செய்யப்பட்டவர்கள். தூய ஆவியாரால்  அபிசேகம் செய்யப்பட்ட நாம் எப்படி வாழ வேண்டும்? இதற்கு பதிலை புனித பவுல் அடிகளார், தூய ஆவியாரைப் பெற்ற இயேசு, கடவுளின் வல்லமையால் அலகையின் ஆட்சிக்கு உட்பட்டிருந்த அனைவரையும் விடுவித்து எங்கும் நன்மை செய்து கொண்டே சென்றார். ஆகவே திருமுழுக்கு பெற்ற நாம் இயேசுவைப் போல மற்றவருக்கு நன்மை செய்து வாழ வேண்டும். பிறர்க்கு நன்மை செய்வதன் மூலம் நாம் நற்செய்தியை நம் வாழ்வில் நடைமுறைப்படுத்தலாம்.
2. திருமுழுக்குப் பெற்றவர் அனைவரும் ஆண்டவரின் ஊழியர். ஆண்டவரின் ஊழியராகிய நாம் ஒவ்வொருவரும் என்ன செய்ய வேண்டும்? இதற்கு பதிலை எசாயா இறைவாக்கினர் சொல்கிறார். “எளியோர்க்கு நற்செய்தி சொல்லவும், அதாவது இறைவனே எல்லாம் எனத் திறந்த உள்ளத்தோடு ஏற்றுக்கொள்ள மக்களை அழைக்கவும், நோயின் சிறையிலும், பாவத்தின் சிறையிலும், அக்கிரமத்தின் சிறையிலும் அல்லல் படுவோரை விடுவிக்கவும், பல வகையான ஜாதி, மத, இனம் போன்றவற்றில் அல்லல்படுவோரை விடுவிக்கவும், பல வகையான பாவங்களினால் தங்களையே குருடாக்கிக் கொண்டவர்களின் மனக்கண்களை திறக்கவும், அநீதியாலும், அறியாமையாலும் ஒடுக்கப்படுவோர்க்கு உரிமை வழங்கவும், ஆண்டவர் அருள் தருவார் என்ற நம்பிக்கை விதையினை மக்கள் மனத்தில் விதைப்பதும், ஆண்டவரின் ஊழியர் ஒவ்வொருவரும் செய்ய வேண்டிய பணிகள் ஆகும்.” திருமுழுக்குப் பெற்ற ஒவ்வொருவருக்கும் இந்த கடமை உண்டு. அப்படி செய்யவில்லை எனில், நாம் பெற்றுக் கொண்ட திருமுழுக்கின் பயன் என்ன? சிந்திப்போம்…. ஆமென்.

திருத்தொண்டர் அடைக்கலசாமி